Γιώργος Ηλιόπουλος: «Ο θάνατος του πατέρα μου είναι μία νάρκη που χρόνια περνάω δίπλα της»

Ο αγαπημένος ηθοποιός σε συνέντευξή του μίλησε για το αν έχει τύχει να αποχωρήσει από δουλειά λόγω κακής συμπεριφοράς συναδέλφου και αν η υποκριτική έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη ζωή του.

Σας έχει τύχει να κάνετε κάτι άλλο, λόγω ανασφάλειας του επαγγέλματος;

Κάνω πολλές δουλειές για να ζήσω, όπως και οι περισσότεροι. Στη χώρα μας, είναι ελάχιστοι οι ηθοποιοί που ζουν αμιγώς από το επάγγελμα του ηθοποιού. Το επάγγελμά μας, είναι από τα πιο δύσκολα γιατί έρχεσαι καθημερινά σε επαφή με την ανασφάλειά σου και δύο φορές τον χρόνο είσαι άνεργος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα και στο πώς διαμορφώνεις τη ζωή σου.

Σας έχει τύχει να αποχωρήσετε από δουλειά, λόγω κακής συμπεριφοράς συναδέλφου;

Το έβλεπα από την αρχή και δεν πήγαινα. Έχω το ελάττωμα, όταν βλέπω ότι δεν με σέβονται ή δεν με αγαπούν, δεν μπορώ να λειτουργήσω. Αυτό είναι ανωριμότητα και ανασφάλεια. Μου έτυχαν ευκαιρίες να κάνω πολύ σπουδαία πράγματα, αλλά δεν μου άρεσε η συνθήκη που γίνονταν κι έφυγα. Φυσικά το πλήρωσα αυτό. Οι επιλογές μας, έχουν ευθύνη. Δεν μετάνιωσα ποτέ, γιατί η πορεία μου, μου έδειξε μέσα από το πλήρωμα του χρόνου ότι ήταν καλό έτσι που έγινε.

Η υποκριτική έχει λειτουργήσει ψυχοθεραπευτικά στη ζωή σας;

Όχι. Αυτό που με έχει σώσει είναι το χιούμορ. Ποτέ δεν χρησιμοποίησα το κοινό για να κάνω ψυχοθεραπεία στον εαυτό μου. Είμαι ένας συγγραφέας που δεν γράφει βιωματικά, γιατί θεωρώ πολύ βαρετή τη ζωή μου. Ο κόσμος αγαπάει το θάρρος που έχει ο καλλιτέχνης, να δει το «τέρας» στα μάτια. Δεν αγαπάει τα μαλλιά ή τους κοιλιακούς του. Κι αυτό μας δίνει ζωή.

Έχει υπάρξει κάποιο δημοσίευμα για την προσωπική σας ζωή, που σας ενόχλησε;

Όχι, γιατί πάντα δούλευα πολύ. Αυτό που μου έχει κάνει τρομερή εντύπωση είναι ότι όλοι ρωτάνε πότε θα παντρευτώ. Δεν ήξερα ότι ενδιαφέρονται τόσο για μένα οι άνθρωποι.

Δεν είστε από τους ανθρώπους που ακολουθείτε τα «πρέπει» της κοινωνίας…

Όλοι μας μπαίνουμε σε αυτά. Απλά από ένστικτο επιβίωσης ή φόβο, έφυγα νωρίς. Έχω κάποιες αξίες στη ζωή και κόκκινες γραμμές. Με έχει σώσει το επάγγελμά μου, οι δάσκαλοι που είχα αλλά και το γεγονός ότι είμαι κι εγώ δάσκαλος. Η δουλειά μου με έκανε καλύτερο, όταν με έφερε προ των ευθυνών μου.

Η απώλεια του πατέρα σας, σας ωρίμασε;

Όχι. Με διέλυσε. Τον θάνατο του πατέρα μου δεν τον έχω αντιμετωπίσει, τον έχω αφήσει πίσω μου κι όταν βρω τη δύναμη ή τα λεφτά για ψυχανάλυση, θα το κάνω. Είναι μία νάρκη που εδώ και χρόνια περνάω δίπλα της και δεν πατάω το κουμπί να σκάσει. Εγώ τότε έπαιζα στο Θέατρο Τζένη Καρέζη με τον Κώστα Καζάκο και λόγω του πατέρα μου, ζούσα έναν εφιάλτη. Ποτέ δεν θα έμπλεκα τον πατέρα μου, εις βάρος του κοινού. Η τέχνη μου πρέπει να υπάρχει και όχι το προσωπικό μου δράμα. Το Αλτσχάιμερ που είχε ο πατέρας μου με συγκλόνισε, είναι μία μεγάλη μου φοβία, αν θα μου συμβεί κι ένας από τους λόγους που φοβάμαι να κάνω παιδιά. Δε το έχω ξεπεράσει.

Πηγή:ΕΓΩ