Χριστίνα Τσάφου: «Δεν μου λείπει καθόλου η συντροφικότητα»
Τη Χριστίνα Τσάφου την έχουμε λατρέψει μέσα από τους ρόλους της στην τηλεόραση, αλλά και στο θέατρο.
Η ηθοποιός σε συνέντευξή της ανέφερε αν η καριέρα της στοίχισε στην προσωπική της ζωή και αν της λείπει η συντροφικότητα.
-Η μεγάλης σας καριέρα πιστεύετε ότι σας στοίχισε στην προσωπική σας ζωή;
Όχι καθόλου, καθώς δεν ήμουν από την αρχή και στην τηλεόραση και στο θέατρο. Τα πρώτα χρόνια της καριέρας μου ήμουν μόνο στο θέατρο. Όταν ξεκίνησα να τα κάνω και τα δύο, ήδη ο γιος μου ήταν δεκαπέντε χρονών.
Ήμουν εκεί μαζί του, τα έκανα όλα και όταν έφευγα το βράδυ να πάω στο θέατρο, αναλάμβανε ο μπαμπάς. Τα έκανα επίτηδες όλα πολύ καλά, γιατί δεν ήθελα κανείς να μου πει ότι δεν πρέπει να συνεχίσω αυτή τη δουλειά και να κάτσω σπίτι.
-Έχετε πάρει διαζύγιο. Ένας χωρισμός είναι ένα μικρός θάνατος όπως λένε;
Αυτό το πρώτο άκουσα από τον ψυχολόγο που πήγα μετά το διαζύγιό μου. Μου είπε ότι είναι ένα πένθος που μάλιστα μπορεί να κρατήσει αρκετό καιρό. Για να λέμε την αλήθεια, ένας χωρισμός είναι ένα πένθος γιατί ακόμα κι αν θέλεις να χωρίσεις, είναι ένας μικρός ακρωτηριασμός.
Εγώ δηλαδή που ήμουν 24 χρόνια με τον άντρα μου, είχαμε μια ολόκληρη κοινή ζωή και είναι πολύ δύσκολο μετά να το αντιμετωπίσεις. Χρειάστηκε να τα παλέψω όλα μόνη μου, όπως κι έγινε.
-Σας λείπει η συντροφικότητα;
Δεν μου λείπει καθόλου η συντροφικότητα. Είμαι πολλά χρόνια μόνη μου, γύρω στα δέκα πέντε. Στην αρχή είχα τον αγώνα να φροντίσω χίλια πράγματα μόνη μου και όταν ας πούμε πως κάπως ηρέμησα, είχα μάθει μόνη μου. Σε αυτή την ηλικία τι σχέση να χτίσεις; Υπάρχουν σπάνιες περιπτώσεις, αλλά δεν ανήκω σε αυτές.
-Ισχύει αυτό που λένε του παιδιού μου το παιδί, δυο φορές παιδί μου; Πώς είναι ο ρόλος της γιαγιάς;
Τι δύο καλέ; Εκατόν δύο. Είναι τόσο γλυκό και καλό παιδί ο εγγονός μου, που όπου και να πάμε, όλος ο κόσμος τρελαίνεται μαζί του. Δεν το λέω επειδή είμαι γιαγιά του, αλλά είναι η χαρά της ζωής και πολύ κοινωνικός.
Κάνει σε όλους αγκαλιές, είναι ψυχούλα. Ό,τι κενό έχω από τη δουλειά, το αφιερώνω σε εκείνον. Τον πηγαίνω παντού, όσο κουρασμένη κι αν είμαι. Όταν μου λέει «σε αγαπώ γιαγιά», πεθαίνω. Είναι πηγή ζωής για εμένα ο εγγονός μου.
Πηγή:Λοιπόν
