Μυρτώ Αλικάκη: «Είμαι σε μια φάση που θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο»
Η Μυρτώ Αλικάκη μίλησε για το πώς μπήκε στη ζωή της η αναγνωρισιμότητα μέσα από την σειρά "Αναστασία", ενώ εξομολογήθηκε για το πώς είναι η ζωή της σήμερα και το αν υπάρχει κάτι που να την φοβίζει.
Η ίδια είναι μια από τις πιο αγαπημένες ηθοποιούς, που το κοινό έχει λατρέψει ιδιαίτερα μέσα από τους ρόλους που έχει ενσαρκώσει τις τελευταίες δεκαετίες τόσο σε τηλεόραση, όσο σε θέατρο και κινηματογράφο.
Η Μυρτώ Αλικάκη παραχώρησε συνέντευξη στο περιοδικό Down Town και μίλησε για όλους και για όλα, κάνοντας μια μικρή αναδρομή στην "Αναστασία", την τηλεοπτική σειρά που την έκανε διάσημη στο ευρύ κοινό.
Έγινες αμέσως star, σε έμαθε όλη η Ελλάδα με την «Αναστασία», τρόμαξες και μετά έκανες πράγματα στην άλλη όχθη της υποκριτικής.
Ναι, τα έχουμε πει, τα έχουμε ξαναπεί και μαζί. Σαφώς φοβήθηκα. Ένα παιδί ήμουν κι όλη η Ελλάδα ήθελε να μάθει για μένα. Εκείνο που έχει σημασία και έχω την ανάγκη να το πω συνδέεται με το επόμενο ερώτημα: Νιώθω πως είναι λάθος να θέλουμε και να αποζητούμε το να είναι όλα βολικά στη ζωή, να μην υπάρχουν δυσκολίες. Και το λέω
επειδή ζούμε σε μια εποχή που προάγει πολύ την ατομική ελευθερία, αλλά αυτό μπορεί να απομακρύνει το άτομο από την έννοια της ομάδας και του ζευγαριού. Πρέπει να παλεύουμε.
Πώς το εννοείς;
Όταν μπαίνουμε σε μια σχέση έχουμε τους δικούς μας, προσωπικούς λόγους. Μέσα σε μια σχέση που είναι δύσκολη, μέσα σε μια δουλειά που είναι δύσκολη, επιλέγουμε, έστω και υποσυνείδητα, έναν άνθρωπο, ένα έργο. Και παλεύουμε για να μάθουμε πράγματα και να βελτιωθούμε. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν μιλάω προφανώς για κακοποιητικές και τοξικές σχέσεις, αλλά όλα τα υπόλοιπα είναι μέσα στο παιχνίδι Εγώ την «Αναστασία» τη θεωρώ ευλογία.
Όσο περνάει ο καιρός αντιλαμβάνομαι πόσο σημαντικό είναι να είσαι τόσο νέος στη δουλειά και αμέσως να βγεις από την ανωνυμία. Επίσης, ήταν ένα τεράστιο σχολείο για μένα, γιατί χρειάστηκε να διαχειριστώ
ζητήματα δικά μου, πολύ βαθιά. Τα ανέλυσα, τα μελέτησα, πήρα ευτυχώς τα μαθήματά μου κι έτσι μπόρεσα να προχωρήσω.
Είναι σαν έχεις απελευθερωθεί από την παλιά σου εικόνα;
Σίγουρα. Ήμουν πολύ πιεσμένη όταν ήμουν μικρότερη, όπως οι περισσότεροι άνθρωποι όταν είναι μικροί, αλλά αυτή είναι η πορεία προς την ενηλικίωση και την ωριμότητα. Να «απελευθερωθείς» από άγχη και να οδηγηθείς στην ευτυχία με έναν τρόπο. Σήμερα είμαι ένας ευτυχισμένος άνθρωπος, με την έννοια ότι ξυπνάω με χαρά. Σαφώς έχωτις στεναχώριες μου, αλλά γενικά το χειρίζομαι.
Τι μπορεί να σε κάνει να νιώσειε άβολα;
Παλιά πολλά. Σήμερα τίποτα. Διαχειρίζομαι -ή μάλλον αγκαλιάζω και τα αρνητικά μου συναισθήματα. Δεν είμαι ανυπόμονη, καλοδέχομαι το γεγονός ότι υπάρχουν στιγμές που μέσα μου δεν καταλαβαίνω τι γίνεται, έχω εξασκήσει την κατανόηση -για τον εαυτό μου κυρίως, γιατί από εμάς ξεκινούν όλα, αλλά και για τους άλλους- και όταν κάτι με στενοχωρεί έχω μάθει από την πείρα της ζωής ότι θα βρεθεί η άκρη.
Απλώς στον αντίποδα έχω πολλά πράγματα που με κάνουν χαρούμενη κι αυτό με βοηθάει. Είμαι ευγνώμων. Κάποια έγιναν από τύχη, κάποια από προσήλωση σε στόχους, δεν θεωρώ ότι όλα χαρίζονται Ακόμη και την ατυχία είναι θέμα το πώς θα τη διαχειριστείς. Είμαι υγιής, δουλεύω φέτος με σπουδαίους ανθρώπους χωρίς ανταγωνισμούς, χθες τα παιδιά μου πριν φύγω μου είπαν «καλή τύχη, μαμά, στην παράσταση» - αυτά τα θεωρώ πολύ σημαντικά. Είμαι σε μια φάση που θεωρώ τον εαυτό μου ευλογημένο. Και έχω ανθρώπους που μ αγαπούν.
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=SnkqeR0YdCcDcPTrlSwM0g)
