Γιάννης Πιτταράς: «Ήταν μια περίοδος απότομης ενηλικίωσης»
Ο Γιάννης Πιτταράς μίλησε σε εβδομαδιαίο περιοδικό και αποκάλυψε πράγματα που δεν γνωρίζαμε μέχρι σήμερα γι΄αυτόν.
Μάθε όλα δεν γνώριζες για τον δημοσιογράφο παρακάτω…
ΘΥΜΑΜΑΙ ΣΑΝ ΤΩΡΑ τα τρία πρώτα μου ρεπορτάζ στην τηλεόραση, το 1993. Τα θερινά σινεμά που αντέχουν, το πρόβλημα με τα νερό στο λιμάνι του Πειραιά και ένα θαύμα-«μαϊμού» σε ιερό ναό στη Λούτσα. Παραλίγο να μου στοιχίσει τη δουλειά που τόσο επιθυμούσα, αφού επί μία εβδομάδα οι υπόλοιποι τηλεοπτικοί σταθμοί μετέδιδαν εικόνες κοσμοπλημμύρας πιστών και της «δακρυσμένης» εικόνας στο ιερό του ναού. Μια τσίχλα στο φωτάκι της κάμερας, φαεινή ιδέα του οπερατέρ, και η «εξομολόγηση» του ιερέα του ναού ότι χρειαζόταν τα χρήματα για την «αποπεράτωση» του σπιτιού του ήταν αρκετά για να πείσουν τον τότε διευθυντή μου και να μου εξασφαλίσουν την παραμονή μου στη δουλειά. Θαύμα!
ΕΠΕΙΔΗ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, έχω απέραντη ευγνωμοσύνη σε όσους με βοήθησαν στην πορεία μου και ειδικά σε εκείνους που το έκαναν χωρίς καν να το γνωρίζω. Σε όλους αυτούς, όταν οι άλλοι ζητούσαν αύξηση, εγώ πήγαινα και ζητούσα να με αφήσουν να κάνω απλά τη δουλειά μου!
ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΙ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ είναι εκείνο το μακρύ σκουπόξυλο που χρησιμοποιούσαμε πιτσιρίκια για να αλλάζουμε τα κανάλια, αφού δεν υπήρχε τηλεκοντρόλ!
ΑΝΑΜΦΙΒΟΛΑ, Η ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΣΤΙΓΜΗ συνέβη την ώρα της παρουσίασης τηλεοπτικής εκπομπής στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ. Με την άκρη του ματιού μου είδα το κινητό να αναβοσβήνει και τον αριθμό στην οθόνη από το γραφείο της διευθύντριας της εντατικής του νοσοκομείου της Πάτρας. Αμέσως κατάλαβα, αλλά ευτυχώς μόνο εγώ. Στο διαφημιστικό διάλειμμα κάλεσα πίσω και έμαθα ότι η μητέρα μου είχε φύγει από τη ζωή. Κανείς μέχρι το τέλος της εκπομπής δεν είχε καταλάβει το παραμικρό. Με το σήμα τέλους έφυγα ήσυχα και αθόρυβα. Επέστρεψα δύο μέρες μετά και τότε έμαθαν όλοι τι είχε συμβεί. Ήταν μια περίοδος απότομης ενηλικίωσης και ας είχαν περάσει αρκετά χρόνια από όταν έκλεισα τα 18 μου χρόνια.
Πηγή: Τηλέραμα
