Κατερίνα Διδασκάλου: «Στο σπίτι δεν υπάρχουν φωτογραφίες από δουλειές, μόνο οικογενειακές»

Παράλληλα με τον πολύπλοκο χαρακτήρα της ηγουμένης Φιλαρέτης, καθηλώνει το κοινό και με το βαθιά ανθρώπινο και συγκινητικό έργο του βραβευμένου Καταλανού συγγραφέα Γκιλιέμ Κλούα, «Το χελιδόνι», στο θέατρο «Μουσούρη», με τον Δημήτρη Τσίκλη επί σκηνής, σε σκηνοθεσία Αντώνη Γαλέου.

Η ηθοποιός μιλώντας στον Τηλεθεατή για την προσωπική της ζωή , αναφέρεται στις κόρες της και αν υπήρξε ποτέ μεταξύ τους ανταγωνισμός ενώ απαντά για τις… ρυτίδες της και τον χρόνο που κυλά!

Τι αναμνήσεις κρατάτε από την 20χρονη Κατερίνα στη Νέα Υόρκη, έχοντας λάβει υποτροφία από το Ίδρυμα Ωνάση;

«Τους υπέροχους δασκάλους, το “Vivian Beaumont Theater”, όπου έπαιξα τη “Λυσσασμένη γάτα”, και τις βόλτες στο Central Park με τα παιδιά μου».

Μητέρα τριών παιδιών και γιαγιά τριών εγγονιών. Απολαμβάνετε το θαυμασμό γυναικών αλλά και αντρών;

«Ναι, και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό».

Με τις κόρες σας υπήρξε ανταγωνισμός, ίσως στην εφηβεία τους;

«Όχι, γιατί ήμουν πάντα πολύ... μαμά. Στο σπίτι δεν υπάρχουν φωτογραφίες από δουλειές, μόνο οικογενειακές».

Οι ρυτίδες στον άντρα θεωρούνται γοητεία, στις γυναίκες γιατί είναι κατάρα, με αποτέλεσμα να αφθονούν τα παραμορφωμένα πρόσωπα;

«Νομίζω πως αυτό πια αρχίζει να υποχωρεί σιγά σιγά. Γίνονται της μόδας τα απείραχτα πρόσωπα ακόμη και στο Χόλιγουντ».

Επί σκηνής σας βλέπουμε στο βαθιά ανθρώπινο Και συγκινητικό έργο του Γκιλιέμ Κλούα «Το χελιδόνι»;

«Στο θέατρο “Μουσούρη” φέτος, που είναι η καινούργια μου θεατρική στέγη, αποφασίσαμε το συγκεκριμένο έργο, γιατί αποτελεί μια ζωντανή από σκηνής διδασκαλία/καταγγελία για την απόρριψη στην οποία μας οδηγεί ο φόβος και την αποδοχή όπου μας οδηγεί η αγάπη. Και χαίρομαι ιδιαίτερα που ο κόσμος το εκτιμά και το τιμά με την παρουσία του. Τους ευχαριστώ όλους πολύ!».