Κωνσταντίνα Μιχαήλ: «Όταν δεν δουλεύω μου αρέσουν τα ταξίδια, ερωτικές συνευρέσεις…»

Φέτος δίνει ζωή στην αριστοκράτισσα κυρία Αντα Χατζηπατέρα στο ξεκαρδιστικό «Σεσουάρ για δολοφόνους» στο θέατρο «Λαμπέτη». Η ηθοποιός μιλά στη Real για όλα. Μεταξύ άλλων απαντά για τον έρωτα, το φλερτ και όλα όσα κάνει στον ελεύθερο της χρόνο.

Πιστεύεις ακόμη στον έρωτα;

«Πιστεύω ως ιδέα. Συμβουλεύω να τον πετύχετε όποιοι θέλετε ακόμα. Καλός είναι. Δεν συμβαίνει για πολύ. Είναι από αυτές τις στάλες ευτυχίας που λες «υπάρχει Θεός» και μετά από λίγο αρχίζεις να τραγουδάς «αγάπη που 'γινες δίκοπο μαχαίρι». Είναι στιγμές ευτυχίας που δεν κρατούν, δεν επικρατούν. Οσο καλό σου κάνουν στην αρχή, μπορούν να καταστρέψουν, να σε ισοπεδώσουν, όταν φεύγουν, γιατί οι ορμόνες δεν είναι οι καλύτεροι σύμβουλοι. Μπορεί να σε ομορφαίνουν, να σε κάνουν να λάμπεις είναι πολύ καλός πλαστικός ο έρωτας. Είναι ένα μεθυστικό συναίσθημα, που πρέπει να έχεις στον νου σου ότι μπορεί να μην κρατήσει.

Εχεις αντιληφθεί να σε έχουν φλερτάρει επειδή είσαι διάσημη;

«Δεν νομίζω ότι με ξέρει κι όλος ο κόσμος και σε αυτούς ποντάρω για να είμαι ειλικρινής (γέλια). Επειδή είμαι αυτό που βλέπετε στα 27-28 χρόνια που είμαι στη δουλειά. Οι άνδρες με ξέρουν, οι γυναίκες τα παιδιά με ξέρουν... Με φλερτάρουν και γι' αυτό. Δεν ξέρω αν έκανα πορνό ταινίες πώς θα με αντιμετώπιζαν, αλλά τώρα γι' αυτό που με αντιμετωπίζουν δεν πάει και άσχημα. Αρέσω γι' αυτό που βγάζω στον κόσμο και γι' αυτό με φλερτάρουν»

Οταν δεν δουλεύεις τι σου αρέσει να κάνεις;

«Ταξίδια, ερωτικές συνευρέσεις φιλικές συνευρέσεις στα ταξίδια (γελάει). Οταν απογειώνεσαι, αισθάνεσαι ότι βλέπεις τη ζωή σου από πάνω, ανανεώνεσαι, βλέπεις ότι το σπίτι, η πόλη σου, η χώρα σου είναι μια κουκί- δα στον χάρτη. Εγώ, όμως την πιο μεγάλη σπουδή την έχω εκεί που πάω. Τον χειμώνα, στο τέλος της πανδημίας πήγα στη Γαλλία στον κολλητό μου. Μου αρέσει να παρατηρώ τον κόσμο όπου πάω, αυτό είναι μεγάλο σχολείο για εμένα. Αλλάζω την τράπουλα, γιατί η καθημερινότητα μπορεί να σε συνθλίψει. Να περνούν οι ημέρες και οι ώρες και να μην καταλαβαίνεις πώς πέρασαν, γιατί δεν γεμίζουν με πράγματα που σε ανανεώνουν. Είναι υπαρξιακό το ταξίδι το να ζεις αλλού. Οταν αλλάζεις χώρο και χρόνο, αναζητείς τον χαμένο χρόνο και τον βρίσκεις»

Βάζεις στόχους ή αφήνεσαι στο τυχαίο;

«Δεν πιστεύω στο τυχαίο. Το τυχαίο δεν υπάρχει. Το τυχαίο δεν με αφορά, γιατί αυτό που θέλω είναι συγκεκριμένο. Δεν έτυχε, πέτυχε. Υπάρχει μια νοητή γραμμή που ενώνει τις επιθυμίες και τους στόχους σου με αυτό που έρχεται. Οταν το αφήνεις στη θάλασσα των επιθυμιών και των ονείρων που θα υλοποιήσεις μια θάλασσα πυκνή και θολή σου έρχεται πίσω. Είναι ο νόμος της έλξης. Αν είσαι τυχαίος και συγκεχυμένος δεν θα έρθει. Αν γνωρίζεις τι σου λείπει, μπορεί να το βρεις Αυτά είναι τα μικρά θαύματα που τα καταφέρνεις με τη δική σου δύναμη, τη δική σου συνειδητότητα, τον οραματισμό και το πάθος», λέει στη Real.