Νέλλη Γκίνη: «Με φωνάζει ο πατέρας μου έξαλλος & μου λέει: Τι ρεζιλίκια είναι αυτά; Με ντρόπιασες!»

Όπως παραδέχεται η γνωστή ηθοποιός πρόλαβε το τέλος της χρυσής εποχής του κινηματογράφου, όμως έχει μονάχα όμορφες στιγμές να θυμάται με σημαντικούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες. Κυρίες και κύριοι η Νέλλη Γκίνη...

Γνωρίζατε από πάντα ότι θα σας κερδίσει η τέχνη και θα γίνετε ηθοποιός;

Ψιθύρισα τη φράση θέλω να γίνω ηθοποιός στα επτά μου μόλις χρόνια, η τύχη και η αγάπη μου γι' αυτό το επάγγελμα με αξίωσε να κάνω πραγματικότητα το όνειρό μου. Απήγγειλα ένα ποίημα στο σχολείο, ενθουσιάστηκαν ο κόσμος και η δασκάλα μου, και αμέσως ήταν εκείνη που διέκρινε ότι έχω κάποιο ταλέντο. Μου το είπε και αμέσως εμένα μου έγινε έμμονη ιδέα. Το θέατρο, ήταν η μεγάλη μου αγάπη και έτσι από την ηλικία των 12 ετών, ξεκίνησα σιγά - σιγά να συμμετέχω σε θεατρικές παιδικές παραστάσεις.

Είστε μια εντυπωσιακή γυναίκα. Αυτό λειτούργησε μόνο ως πλεονέκτημα ή τελικά, είναι και εμπόδιο;

Η ομορφιά δεν είναι εμπόδιο αλλά μόνο αυτό δεν φτάνει, χρειάζεται αγάπη και πολλή δουλειά για αυτή την τέχνη.

Η ταινία «Όργια σε τιμή ευκαιρίας» έφερε σύγκρουση με την οικογένειά σας. Πώς το διαχειριστήκατε;

Ήταν μια ατυχής στιγμή, ο σκηνοθέτης Κώστας Καραγιάννης, θέλησε μια αστυνομική περιπέτεια με καταξιωμένους ηθοποιούς όπως ο Γιάννης Βόγλης, ο Δημήτρης Μπισλάνης, ο Λαυρέντης Διανέλος κ.α. για εμπορικούς λόγους να της δώσει αυτό τον τίτλο. Αφού γυρίσαμε την ταινία στα Μελίσσια, στο στούντιο Άλφα, ένα απόγευμα με φωνάζει ο πατέρας μου έξαλλος και μου λέει: Τι ρεζιλίκια είναι αυτά; Με ντρόπιασες! Τι θα πω στη μητέρα σου; Εσύ που μου υποσχέθηκες ότι θα είσαι άψογη.

Τι νοσταλγείτε από τη χρυσή εποχή του ελληνικού κινηματογράφου, όπου και ξεχωρίσατε;

Δυστυχώς εγώ πρόλαβα στο τέλος αυτή τη χρυσή εποχή, όμως μόνο όμορφες στιγμές έχω να θυμάμαι με σημαντικούς και καταξιωμένους καλλιτέχνες.

Οι γονείς σας ήταν θετικοί στο να ακολουθήσετε το όνειρό σας;

Η μητέρα στην αρχή ήταν αρνητική στο να γίνω ηθοποιός, αργότερα όμως με στήριξε. Ο πατέρας μου υπήρξε ο μέντοράς μου σε αυτό το όμορφο αλλά δύσκολο επάγγελμα που είχα επιλέξει.

Όταν βρίσκετε χρόνο για τον εαυτό σας, τι είναι εκείνο που σας αποφορτίζει;

Το σπίτι μου, κάνοντας πράγματα που με ευχαριστούν, όπως και μια βόλτα με το αυτοκίνητό μου στη θάλασσα.

Στο θέατρο κάνατε όλα όσα είχατε ονειρευτεί;

Το θέατρο δεν έχει ταβάνι, όμως ζούμε από αυτή τη δουλειά, δυστυχώς δεν μπορούμε να επιλέγουμε πάντα ό,τι μας αρέσει να παίξουμε, αυτό μπορεί να συμβεί όταν έχεις τη δική σου επιχείρηση.

Πηγή: Λοιπόν