Πασχάλης Τσαρούχας: «Μου έχει λείψει το θέατρο»

Ο αγαπημένος ηθοποιός έδωσε συνέντευξη και μίλησε για την καριέρα του, για το θέατρο αλλά για τον ρόλο του ως «Στάθης».

Ποιος θα λέγατε ότι ήταν ο ρόλος-σταθμός στην καριέρα σας;

Ο Λεωνίδας Λουφάκος στη “Βασιλική”, την ταινία του Βαγγέλη Σερντάρη, και στο θέατρο ο “Ληστής” του Δημήτρη Μανιάτη σε σκηνοθεσία του Σταμάτη Κραουνάκη. Αυτά είναι δύο κομβικά σημεία στην πορεία μου. Τηλεοπτικά μου άρεσε πολύ ο ήρωας που είχα κάνει στον “Ερασιτέχνη άνθρωπο” του Ανδρέα Θωμόπουλου, ένας ιδιαίτερος και σκληρός άνθρωπος που μου έδινε τη δυνατότητα να ψάξω μέσα στον ήρωα. Μου άρεσε επίσης ο Γεράσιμος που είχα υποδυθεί στα “Χωρικά ύδατα” του Γιάννη Διαμαντόπουλου στην ΕΤ1, αυτή ήταν και η πρώτη μου σειρά το 1998, με ένα τρομακτικό καστ. Αδέλφια μου ήταν οι Δημήτρης Τάρλοου και Νίκος Γεωργάκης. Οι γονείς μου οι Εύα Κοταμανίδου και Χρήστος Τσάγκας. Σε μικρότερους ρόλους ήταν οι Μανώλης Μαυροματάκης, Γεράσιμος Γεννατάς, Τάνια Τρύπη και πάρα πολλοί ακόμη που ξεχνάω αυτή τη στιγμή.

Τηλεοπτικά σας είχαμε συνηθίσει στον ρόλο του κακού και του σκληρού. Αντιθέτως ο ήρωας που υποδύεστε σήμερα δεν έχει αυτό το προφίλ. Πώς θα χαρακτηρίζατε τον Στάθη Καπερνάρο;

Με τον Στάθη έχουμε έρθει κοντά. Μοιάζουμε. Θεωρώ όμως ότι έχει όλα τα χαρακτηριστικά των υπόλοιπων ρόλων που έχω κάνει. Δεν θεωρώ όμως ότι οι προηγούμενοι ρόλοι μου ήταν κακοί, μπορεί να είχαν μια ένταση παραπάνω. Για να δεις εάν κάποιος είναι κακός ως χαρακτήρας, πρέπει να εξετάσεις την πρόθεσή του. Μπορεί κάποιος ήρωας να είναι πιο μπρουτάλ και να φωνάζει, αλλά δεν είναι πάντα κακός. Όμως έχω την αίσθηση ότι από την αρχή που εμφανίστηκα στα πράγματα έχει αλλάξει λίγο το μοντέλο του αρσενικού. Χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι, δεν το λέω με κριτική πρόθεση. Είναι λίγο πιο soft οι αντρικές περσόνες πια. Τώρα εγώ κουβαλάω τη δική μου γενιά, κουβαλάω τα δικά μου βιώματα, είμαι λίγο πιο αβρός.

Χρόνος για θέατρο και κινηματογράφο υπάρχει;

Παράλληλα με τα γυρίσματα της σειράς έκανα δύο ταινίες. Μάλιστα, κάνει πρεμιέρα στον Δαναό η ταινία “Πίσω από τις θημωνιές” της Ασημίνας Προέδρου, η οποία πήρε 6 βραβεία στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Συμμετέχω επίσης και στην “Μονοκατοικία” του Κίμωνα Μυλωνά. Είναι δύο πολύ ωραίες παραγωγές. Τις “Θημωνιές” τις είδα στο Φεστιβάλ και μπορώ να σας πω πως είναι μια πολύ καλή ταινία με μια Ελένη Ουζουνίδου απίστευτα καλή. Θεατρικά δεν προλαβαίνω να κάνω κάτι. Μου έχει λείψει το θέατρο.

Πηγή: Το Βημα