Χριστίνα Παππά: «Στη ζωή και μέσα από τα λάθη που κάνεις μαθαίνεις»
Η Χριστίνα Παππά είναι ένας πολυπράγμων χαρακτήρας που χαίρεται να αναλαμβάνει και να φέρει εις πέρας πολλαπλές ευθύνες και υποχρεώσεις.
Αγαπάει πολύ το θέατρο και την τηλεόραση αλλά πιο πολύ αγαπάει το γιο της Δημήτρη στον οποίο έχει και τρομερή αδυναμία Επιχειρηματίας, ηθοποιός και πάνω απ’ όλα μητέρα ξέρει να συνδυάζει την καρτέρα, με την κοινωνική ζωή.
Η Χριστίνα Παππά απολαμβάνει τον ρόλο της γιαγιάς και όπως λέει, νιώθει πως έγινε ξανά μητέρα. Μιλώντας στο περιοδικό Εγώ αποκαλύπτει τι γεύση της άφησε το 2022 και ποια είναι εκείνη η εμπειρία από τα παιδικά της χρόνια που έχει μείνει χαραγμένη στη μνήμη της.
Τι γεύση σας άφησε το 2022;
«Μου άφησε την καλύτερη γεύση γιατί γεννήθηκε η μικρή Χριστίνα Junior. Το όνομα της είναι Χριστίνα - Νεκταρία και ο ερχομός της έκανε αυτή τη χρονιά μοναδική. Μπορεί προσωπικά να είχα κούραση και πίκρα, όμως το πιο όμορφο που υπάρχει στη ζωή μου είναι η γέννηση του παιδιού μου και μετά η γέννηση της μικρής».
Εσείς κάνατε όλα τα όνειρα σας πραγματικότητα από αυτά που είχατε από την παιδική ηλικία;
«Σχεδόν όλα, όχι όλα. Κάποια πράγματα που έγιναν μπορεί να μην τα είχα σκεφτεί καν και ήρθαν μόνα τους και άλλα που ήθελα να κάνω από μικρή, δεν έχουν γίνει ακόμη γιατί άλλο σκεφτόμουν και αλλού κατέληξα».
Ποια ήταν η πιο σημαντική συνεργασία που έχετε κάνει και αντίστοιχα αν υπάρχει κάποια που θέλετε να ξεχάσετε;
«Στη ζωή και μέσα από τα λάθη που κάνεις μαθαίνεις. Όλα έρχονται για να σου διδάξουν κάτι. Από τους κακούς ανθρώπους πάλι μαθαίνεις. Δεν έχω να σκεφτώ κάτι άσχημο. Έτσι κι αλλιώς όλες τις άσχημες συμπεριφορές που συνάντησα τις έβαλα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και συνέχισα προσέχοντας το επόμενό μου βήμα. Είχα πολύ καλές συνεργασίες δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι παρόλο που στη ζωή μου έχω δουλέψει και έχω συνεργαστεί με δύσκολους ανθρώπους για κάποιο λόγο, δεν ξέρω ποιο λόγο είχα τις καλύτερες σχέσεις δηλαδή μπορεί συνάδελφοί μου να μου έλεγαν πως αλίμονο σου αλλά εγώ πάντα είχα καλές σχέσεις»
Έχετε μιλήσει και για δύσκολα παιδικά χρόνια. Υπάρχει έτσι κάποια εμπειρία που έχει χαραχτεί στη μνήμη σας;
«Δεν έχει καμία σχέση με την έννοια πέρασα δύσκολα, απλά υπήρξα πολύ καταπιεσμένη από το σπίτι μου. Δεν με άφηναν να πάω ούτε μέχρι τη γωνία του σπιτιού γι’ αυτό και όταν ήμουν μικρή το έσκασα από το σπίτι μόνη μου. Η καταπίεση στα παιδιά δεν είναι ό,τι καλύτερο και πρέπει σε όλα τα πράγματα να υπάρχει ένα μέτρο. Δεν χρειάζεται ούτε πολλή καταπίεση αλλά ούτε και απεριόριστη ελευθερία», λέει στο Εγώ.
