Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: «Φοβόμαστε το άγνωστο και το τι θα πει ο κόσμος»
Η καταξιωμένη ηθοποιός Καρυοφυλλιά Καραμπέτη επιστρέφει στο θέατρο με το «Don’t look back» του Γιάννη Χουβαρδά και μιλάει για τα σχέδιά της και τις γυναίκες.
Στην τριετία της πανδημίας η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη κράτησε μια απόσταση από την τέχνη, κάνοντας τηλεόραση, σινεμά, κάποιες σποραδικές εμφανίσεις, αλλά όχι θέατρο. Τώρα επιστρέφει στη νέα δουλειά του Γιάννη Χουβαρδά με τον τίτλο «Don’t look back» (Ελευσίνα, 19/5). Και όχι μόνον:Εχει ήδη ξεκινήσει πρόβες με τον Μπομπ Ουίλσον για τις «Τρεις ψηλές γυναίκες» του Εντοναρντ Αλμπι, που θα ανέβει το φθινόπωρο στον Πειραιά, ενώ μόλις ολοκλήρωσετα γυρίσματα της «Φόνισσας» του Παπαδιαμάντη σε σκηνοθεσία Εύας Νάθενα - με τη Μαρία Πρωτόπαππα.
Ποια ήταν τα δικά σας γυναικεία πρότυπα;
«Στο χωριό μου υπήρχαν δυνατές γυναίκες. Η μητέρα μου ήταν μια από αυτές. Βοηθούσε τον πατέρα μου στο καφενείο, τόπο συγκέντρωσης ανδρών αποκλειστικά. Και όμως ήταν εκεί, μαγείρευε, έφτιαχνε καφέδες, έπαιζε ποδοσφαιράκι μαζί τους. Δεν το έκανε όμως με το μπαϊράκι κάποιας επανάστασης, αλλά με γλυκύτητα, τρυφερότητα, λόγω ανάγκης να δουλέψει, να μεγαλώσει τα παιδιά της. Εγώ το θαυμάζω αυτό, αλλά το βρήκα σαν δεδομένο στη ζωή μου. Μεγάλωσα μέσα σε αυτό το καφενείο. Δεν ξέρω αλλιώς. Τώρα αναρωτιέμαι πώς τα είχε καταφέρει. Ήταν η πρώτη που πέταξε ας παραδοσιακές θρακιώτικες στολές και φόρεσε τα ευρωπαϊκά, φούστα-μπλούζα (δηλαδή, ξάλλαξε, όπως το λέγαμε. Αργότερα γοητεύτηκα από τον χώρο του κινηματογράφου, η Αλίκη, η Καρέζη, οι όμορφες, οι χαριτωμένες. Μετά, στην εφηβεία μου, ήρθε η Μεταπολίτευση, περάσαμε σε άλλου είδους θεώρηση του κόσμου. Ήρθαν τότε στην Ελλάδα τα απόνερα του Μάη του ‘68. Η σεξουαλική επανάσταση συνέβη στη γενιά μου».
Συγκρουστήκατε;
«Ναι, με την οικογένειά μου. Ήθελα να έχω σχέσεις με αγόρια. Δεν ήταν κάτι που μπορούσαν να καταλάβουν με τα παλιά μυαλά. Κάποια στιγμή τους γνώρισα τον πρώτο μεγάλο μου έρωτα, τον δέχτηκαν. Όλοι, λίγο πολύ, προχωρούν, ανταποκρίνονται και μαθαίνουν να συμβαδίζουν με τις απαιτήσεις και τα δεδομένα των καιρών. Όσοι δεν μπορούν χάνουν οι ίδιοι και πληγώνουν και τους εαυτούς τους και τα παιδιά τους. Όπως η μεγάλη συζήτηση που γίνεται για την αποδοχή της ομοφυλοφιλίας του παιδιού από τους γονείς του -πόσα δράματα δεν έχουμε δει. Κανένας δεν έχει δικαίωμα πάνω στη ζωή και στο συναίσθημα του άλλου».
Γιατί αντιδρούμε έτσι;
«Φοβόμαστε το άγνωστο και το τι θα πει ο κόσμος. Γιατί πρέπει να λέει συνέχεια κάτι ο κόσμος. Να σταματήσουμε να μας αφορά η εμφάνιση του άλλου, τα κιλά του. Ας κάνει ο καθένας αυτό που θέλει. Να του επιτραπεί να είναι αυτό που είναι. Ας σταματήσουν όλα αυτά, οι ερωτήσεις που γίνονται στις γυναίκες -γιατί δεν έκανες παιδιά - κι ας δούμε λίγο την ουσία, να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Από εμάς ξεκινάνε όλα».
Πηγή:Bήμα
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=f4tlHk3spF8eqY0u7LUuCQ)
.jpg)
