Μίλτος Πασχαλίδης: «Γράφω ακατάσχετα, αλλά δεν ξέρω πού θα οδηγήσει»

Η έφηβη κόρη σου ακούει τον μπαμπά της ή τραπ;

Η έφηβη κόρη μου ακούει και τον μπαμπά της αλλά κυρίως ακούει ξένη ροκ. Από ελληνικά, ακούει... τους φίλους μου! Τους ξέρει από μωρό, τον Θηβαίο, τον Νταλάρα, τον Βασίλη, ε, τους ακούει, γιατί τους θεωρεί περίπου θείους της! Δεν ακούει τα πιο σύγχρονα πράγματα που βγαίνουν στην Ελλάδα, δεν νομίζω ότι την ενδιαφέρει πολύ. Ούτε τις φίλες της από ό,τι καταλαβαίνω.

Εχεις μία ακόμα κορούλα, τριών ετών. Τι κόσμο ονειρεύεσαι για εκείνες; Τι θα ήθελες να φτιάξει, να εκλείψει, να δημιουργηθεί;

Θα τον ήθελα λιγότερο βίαιο. Εμείς μεγαλώσαμε σε μια εποχή στην οποία το «χύμα» ήταν ωραίο. Στον δρόμο δεν κινδύνευες πολύ. Και, παρόλο που δεν το πολυδιαφημίζαμε, ενστικτωδώς ήμασταν πιο ανεκτικοί προς το διαφορετικό. Παρόλο που τώρα γίνεται της τρελής με την κουλτούρα της ανεκτικότητας στην πραγματικότητα, στον δρόμο, τα παιδιά σκοτώνονται.

Συμφωνώ απόλυτα, το έχω σκεφτεί πολλές φορές. Δεν είναι πολύ αντιφατικό;

Ναι. Υποστηρίζεις ας πούμε, διαφορετική ομάδα και αυτό αρκεί να σε σκοτώσουν. Είναι τρελό. Μετά από αυτό που έγινε με τον Αλκή στη Θεσσαλονίκη, θα έλεγε κανείς ότι το τερματίσαμε. Αλλά όχι. Κάθε εβδομάδα εξακολουθούν να «σκοτώνονται» και είναι θέμα χρόνου να έχουμε ξανά νεκρό. Δεν είμαι καθόλου υπέρ της παρελθοντολαγνείας και σκέφτομαι ότι, πράγματι, σε πολλά είμαστε πολύ καλύτερα σήμερα, αλλά, σε σχέση με αυτό, το πράγμα έχει αγριέψει πολύ εκεί έξω.

Τα τελευταία χρόνια γράφεις συχνά. Ετοιμάζεις κάποιο επόμενο βιβλίο;

Κάτι σκαρώνω... Νομίζω ότι, πλέον, τα κάνω εναλλάξ. Μετά τα «Ξενοδοχεία», έκανα τον δίσκο με τον Λεοντή, τώρα αυτό που υπάρχει στο κεφάλι μου μοιάζει με βιβλίο. Γράφω ακατάσχετα, αλλά δεν ξέρω πού θα οδηγήσει.

Πηγή: Real