Ιωάννα Μαλέσκου: «Είχαμε κάποιες δυσκολίες στον τοκετό, αλλά όλα πήγαν καλά»

Η παρουσιάστρια έκανε Q&A στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram και μεταξύ άλλων είπε:

«Θέλω πολύ να επιστρέψω με ένα όμορφο πρότζεκτ και με μια συνθήκη που να μπορώ να συνδυάσω εργασία και ποιότητα ζωής με την οικογένειά μου. Ακούγεται λίγο δύσκολο αλλά, αλήθεια πιστεύω ότι υπάρχει χρυσή τομή (αν θες πραγματικά να τα καταφέρεις). Εύχομαι να επιστρέψω σύντομα (αν και όπως κυλάει ο χρόνος πια για μένα, είναι κάτι σχετικό). Δε ξέρω ακόμα να σας πω πάντως, το μόνο σίγουρο είναι ότι έρχονται όμορφα πράγματα γι’ αυτόν τον χειμώνα».

Για την καθημερινότητα με τη μικρή της, τόνισε: «Καμιά μας δεν ήξερε στην αρχή. Γίνεται κάτι μαγικό όμως και μεταμορφωνόμαστε σε πλάσματα ανθεκτικά, υπομονετικά, περιποιητικά και ικανά να σηκώσουμε τα βάρη ολόκληρου του κόσμου στις πλάτες μας. Γιατί όταν στην αγκαλιά σου κρατάς τον κόσμο όλο, τότε τι να συγκριθεί με αυτό; Τώρα πια στους δυο μήνες έχουμε βρει αρκετά τα πατήματά μας. Εννοείται είναι πολύ μωράκι ακόμα και κάθε μέρα είναι διαφορετική αλλά, όσο κυλάνε οι μέρες όλα μπαίνουν σε μια σειρά.

Στην αρχή ο Κόκο και η Σανελίτσα, επειδή είναι πιο μικρά και παιχνιδιάρικα ήταν στην αυλή. Κοιτούσαν από τη μπαλκονόπορτα με λαχτάρα και περιέργεια. Η Μπαλού είναι ο βράχος της οικογένειας, δεν άλλαξε θέση. Σταθερά στον καναπέ της παρακολουθώντας τις εξελίξεις. Τώρα πια, είναι όλη η παρέα μαζί και προσέχουν το μωρό».

Όσον αφορά τις δυσκολίες που αντιμετώπισε κατά τη διάρκεια του τοκετού, είπε: «Γέννησα φυσιολογικά. Είχαμε κάποιες δυσκολίες, όλα όμως πήγαν καλά. Δόξα τω Θεώ, είχα έναν έμπειρο και ψύχραιμο γιατρό, μια υπέροχη μαία και το άριστο περιβάλλον και προσωπικό του νοσοκομείου. Σπουδαίο πράγμα να νιώθεις ασφάλεια και εμπιστοσύνη εκείνη τη μεγάλη μέρα. Ακόμη σπουδαιότερο να έχεις και τον άνθρωπό σου στο πλευρό σου να σου δίνει δύναμη».

Και πρόσθεσε: «Θηλάζω αποκλειστικά. Ήταν ζόρικα στην αρχή αλλά είναι αυτό που λένε ότι οι πρώτες 40 μέρες είναι καταλυτικής σημασίας. Γερό crash test από κάθε άποψη. Χαλάλι όμως όλα. Δάκρυα, πόνοι, ξενύχτια. Όλα. Ύπνος; Μμμ, να σκεφτώ… Υπάρχουν μέρες που πανηγυρίζω για 4 ώρες σερί. Άλλες που δε κοιμάμαι σχεδόν καθόλου. Γενικώς “λαγοκοιμάμαι” γιατί έχω το νου μου μην κλάψει, αν είναι ήρεμη και ακούω την ανάσα της. Αλλά όλες οι μανούλες λένε ότι όσο μεγαλώνει το μωράκι, τόσο πιο πολύ και καλά κοιμάται. Εγώ βλέπω φως στον ορίζοντα»