Showbiz

Ένας χρόνος χωρίς τον Κώστα Καζάκο! Η σπουδαία καριέρα, οι διακρίσεις και το κεφάλαιο Τζένη Καρέζη!

Ήταν απόγευμα της 13ης Σεπτεμβρίου όταν γινόταν γνωστή η τραγική είδηση πως ο Κώστας Καζάκος δεν είναι πια ανάμεσά μας.

Ο ηθοποιός άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 87 ετών βυθίζοντας στο πένθος ολάκερη την Ελλάδα αλλά και τους οικείους του. Tις τελευταίες εβδομάδες πριν την ύστατη εκείνη στιγμή, ο Κώστας Καζάκος νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Ευαγγελισμός», αντιμετωπίζοντας σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα. Ο Κώστας Καζάκος είχε νοσήσει από κορονοϊό και αυτό είχε επιβαρύνει την υγεία του ενώ θυμίζουμε πως λίγους μήνες πριν και πιο συγκεκριμένα τον Απρίλιο είχε αποχωρήσει από την παράσταση οπού πρωταγωνιστούσε. Ανείπωτη θλίψη και βαρύτατο πένθος γέμισε τον καλλιτεχνικό κόσμο με την απώλεια του σπουδαίου ηθοποιού, Κώστα Καζάκου.

Βιογραφία

Γεννήθηκε το 1935 στον Πύργο Ηλείας, με καταγωγή από το χωριό Καρυές Τριφυλίας. Στα 18 του, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα για να σπουδάσει παιδαγωγός, η αριστερή κληρονομιά του πατέρα του έγινε λόγος αρνητικής αντιμετώπισής του από το πανεπιστήμιο. Του ζητούσαν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων και επειδή δεν το είχε, δεν του επέτρεψαν την εγγραφή στη σχολή. Έτσι, άλλαξε σταδιοδρομία και φοίτησε στην Σχολή Κινηματογράφου Λυκούργου Σταυράκου (1953-1956) και στην Δραματική Σχολή Θεάτρου Τέχνης Καρόλου Κουν (1954-1957).

Διακρίσεις

Υπήρξε αντιπρόεδρος του Ελληνικού Κέντρου του Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου, γενικός γραμματέας της Πανελλήνιας Ένωσης Ελεύθερου Θεάτρου και Πρόεδρος της Πανελλήνιας Πολιτιστικής Κίνησης. Ιδρυτικό μέλος του Ελληνοαραβικού Συνδέσμου και μέλος της Επιτροπής Αδείας Άσκησης του Επαγγέλματος του Ηθοποιού. Τιμήθηκε με τον «Χρυσό Απόλλωνα», βραβείο ηθοποιού Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου Αθηνών το 1967, και Α΄ Χρυσό Βραβείο του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης το 1973 για την αρτιότερη παραγωγή μεταφοράς της «Λυσιστράτη»).Τιμήθηκε ακόμα με το Βραβείο της Ένωσης Θεατρικών Συγγραφέων και Κριτικών για το σύνολο της προσφοράς του.

Οι σπουδαίοι του ρόλοι

Ακολούθησαν σπουδαίοι ρόλοι σε έργα σπουδαίων συγγραφέων όπως ήταν ο Ιάκωβος Καμπανέλλης («Η αυλή των θαυμάτων»), ο Άρθουρ Μίλερ («Ψηλά απ’ τη γέφυρα»), ο Κάρλο Γκολντόνι («Λοκαντιέρα»), ο Ζαν-Πολ Σαρτρ («Νεκροί χωρίς τάφο»), ο Τενεσί Ουίλιαμς («Γυάλινος Κόσμος»). Στο θέατρο Τέχνης έπαιξε αρχαίο δράμα όπως έργα του Σοφοκλή («Αντιγόνη») και του Αριστοφάνη («Όρνιθες»). Συνεργάστηκε με σημαντικούς θιάσους της εποχής όπως εκείνοι της Κυρίας Κατερίνας, του Αλέκου Αλεξανδράκη, της Άννας Συνοδινού και της Έλλης Λαμπέτη.

Το κινηματογραφικό πανί τον τραβούσε σαν μαγνήτης και έτσι καθιερώθηκε και στον χώρο της έβδομης τέχνης παίζοντας πρωταγωνιστικούς ρόλους σε σπουδαίες ταινίες. Ανάμεσά τους: «Το μπλόκο» του Άδωνι Κύρου (1965), «Το παρελθόν μίας γυναίκας» (1968) του Γιάννη Δαλιανίδη, «Η λεωφόρος του μίσους» (1968) και «Πεθαίνω κάθε ξημέρωμα» (1969) του Νίκου Φώσκολου, «Κονσέρτο για πολυβόλα» (1967) και «Μια γυναίκα στην Αντίσταση» (1970) του Ντίνου Δημόπουλου, «Λυσιστράτη» (1972) του Γιώργου Ζερβουλάκου, «Ιφιγένεια» (1977) του Μιχάλη Κακογιάννη, «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο» (1980) του Νίκου Τζήμα, «Ο δραπέτης» (1991) του Λευτέρη Ξανθόπουλου και πολλές ακόμα.
Ένας από τους σημαντικούς σταθμούς της καριέρας του όμως ήταν η ταινία «Κοντσέρτο για πολυβόλα» το 1967 όπου και γνώρισε και ερωτεύτηκε παράφορα τη μετέπειτα σύζυγό του Τζένη Καρέζη.

Ο παράφορος έρωτας με την Καρέζη και το πικρό «αντίο»

Ο έρωτας της Τζένης Καρέζη με τον Κώστα Καζάκο, όπως έγραφε παλιότερα το Καρφί, ξεκίνησε με μία παρτίδα τάβλι στα γυρίσματα της ταινίας «Κοντσέρτο για Πολυβόλα» στον Ισθμό της Κορίνθου. «Αργούσε το γύρισμα, κάτσαμε δύο-τρείς ώρες να περιμένουμε. Καθόμασταν κάτω από μία ελιά και παίζαμε τάβλι. Ήταν ταβλαδόρισσα η Τζένη. Μανιακή ταβλαδόρισσα. Μεγάλη παρτίδα τάβλι! Τράβηξε 27 χρόνια!», είχε πει ο Κώστας Καζάκος στην κάμερα της εκπομπής «Η Μηχανή του χρόνου». Η ταινία δεν ήταν η πρώτη συνάντηση της Τζένης με τον Καζάκο.

Η πρώτη συνάντησή τους ήταν σε ένα ραδιοφωνικό θέατρο και η άλλη σε μία ταινία του Ερρίκου Θαλασσινού. Δύο συναντήσει όμως που (όπως είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ο Κώστας Καζάκος) «ήταν σαν να μην είχαν συμβεί ποτέ». Ήταν Οκτώβριος του ‘67. Έναν χρόνο αργότερα, ανέβαιναν τα σκαλιά της εκκλησίας. Από τη λιτή τελετή, στον Άγιο Χαράλαμπο της γειτονιάς τους, απουσίαζαν οι φωτογράφοι ενώ καλεσμένοι ήταν μόνο στενοί φίλοι και συγγενείς.

Η Τζένη Καρέζη είχε επιλέξει ένα μίνι νυφικό ενώ τα μαλλιά της στόλιζαν λευκά λουλούδια. Μετά τον γάμο ακολούθησε γεύμα στη βεράντα του σπιτιού του ζευγαριού. «Θα ήθελα να είχα γνωρίσει πιο πριν τον Κώστα. Να είχα κερδίσει τα χαμένα χρόνια. Τίποτα άλλο. Βλέπεις εγώ σε όλη μου τη ζωή περίμενα τον Κοζάκο. Δεν τον είχα βρει και περιπλανιόμουν», είχε εξομολογηθεί η ίδια.

Τον Απρίλιο του 1969 η ευτυχία του ζευγαριού ολοκληρώθηκε με τον ερχομό του γιου τους Κωνσταντίνου. «Τα πιο συγκινητικά Χριστούγεννα ήταν εκείνα του ' 69. Είχα γεννήσει τον γιο μου και ήταν κάπου 8-9 μηνών. Αυτή η αίσθηση, ότι ένα μωράκι ήταν δίπλα στο δέντρο το χριστουγεννιάτικο, ήταν καταπληκτική. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τα πρώτα Χριστούγεννα με το παιδί μου», είχε παραδεχτεί η Τζένη Καρέζη σε μία από τις σπάνιες τηλεοπτικές της εμφανίσεις.

Η Καρέζη διαγνώστηκε με καρκίνο τη θεατρική χρονιά 1988-69 όταν πρωταγωνιστούσε στην παράσταση «Βυσσινόκηπος» του Τσέχοφ μαζί με τον Κώστα Καζάκο. Οι παραστάσεις του ζευγαριού διακόπηκαν και η ηθοποιός ταξίδεψε στο εξωτερικό για εξετάσεις. Η αντίστροφη μέτρηση είχε αρχίσει... Τον Μάιο του 1992, δύο μήνες πριν από τον θάνατό της, η Τζένη Καρέζη ανέφερε σε επιστολή της προς τον Τύπο: «Θέλω να ζω με τους δικούς μου", θέλω να κάνω τη λατρεμένη μου δουλειά. Θέλω να προσφέρω. Να αγαπώ και να με αγαπούν. Δεν χάνονται αυτά. Δεν πρέπει να χαθούν. Δεν θέλω να χαθούν. Και πάντα θα ελπίζω». Και τελικά, το ζευγάρι το χώρισε μόνο ο θάνατος

Ο γάμος με την τελευταία σύντροφό του και η οικογενειακή τραγωδία

Το 1997, πέντε ολόκληρα χρόνια μετά τον θάνατο της Καρέζη, ο Κώστας Καζάκος γνώρισε και παντρεύτηκε μία άλλη Τζένη, την ηθοποιό Τζένη Κόλλια με την οποία αποφάσισαν πως ήθελαν να αποκτήσουν πολλά παιδιά. Μαζί λοιπόν απέκτησαν τέσσερα παιδιά: τον Αλέξανδρο που γεννήθηκε το 1997, την Αρτέμιδα-Γεωργία που ήρθε στον κόσμο έναν χρόνο μετά, την Ηλέκτρα που γεννήθηκε το 2002 και τη Μάγια που ολοκλήρωσε την ευτυχία του ζευγαριού το 2008. Στο μεταξύ όμως, το ζευγάρι πέρασε μία πολύ μεγάλη δοκιμασία και τον ανείπωτο πόνο του να χάσει ένα παιδί, τη δευτερότοκη Αρτέμιδα η οποία στην ηλικία των μόλις οκτώ μηνών, αμέσως μετά τη βάπτισή της, διαγνώστηκε με μία σπάνια ασθένεια. Έφυγε από τη ζωή στις 25 Ιουνίου 1999 βυθίζοντας το ζευγάρι στο απόλυτο πένθος. Στάθηκαν όμως ξανά όρθιοι και απέκτησαν άλλες δύο κόρες που τους έκαναν περήφανο κάθε μέρα όπως και τα υπόλοιπα παιδιά τους.

© 2010-2024 Gossip-tv.gr - All rights reserved