Σίσσυ Χρηστίδου για Θοδωρή Μαραντίνη: «Μετανιώνω για την ανοχή που έδειξα»

«Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ήταν όντως δύσκολα. Με το που ολοκληρώθηκε το διαζύγιο μου, κάποιους μήνες μετά αρρώστησε η μαμά μου. Την ασθένεια και τον θάνατό της τα πέρασα με την οικογένεια μου και τους πολύ στενούς φίλους μου και ταυτόχρονα έπρεπε να αντιμετωπίσω τα επακόλουθα του διαζυγίου, με μια συνεχιζόμενη ταλαιπωρία και δικαστήρια – γιατί αυτό είχε ξεκινήσει να συμβαίνει πολύ καιρό πριν το μάθετε εσείς. Ήταν πολύ δύσκολη περίοδος» τόνισε η παρουσιάστρια

Έχει τελειώσει αυτή η ιστορία με τον πρώην σύζυγό σου;

«Δεν φαίνεται κάτι τέτοιο αυτή τη στιγμή, αλλά το ελπίζω. Εννοώ ότι από τη δική μου πλευρά αυτή είναι πάντα η πρόθεση, δεν είναι άλλωστε κάτι που ξεκίνησα εγώ. Αλλά όπως καταλαβαίνεις χρειάζονται δύο…» είπε στο περιοδικό ΟΚ! η Σίσσυ Χρηστίδου.

Αν γύρναγες τον χρόνο πίσω, θα άλλαζες κάτι;

Ναι. Θα έκανα κάποια πράγματα νωρίτερα. Πολύ νωρίτερα. Έκανα μεγάλη υπομονή αυτά τα χρόνια γιατί η μητέρα μου πάλευε για τη ζωή της και προτεραιότητά μου ήταν να βρίσκομαι στο πλευρό της. Υποχωρούσα στα πάντα σε πολλούς τομείς. Δεν έπρεπε να το είχα κάνει. Αυτό αξιολογήθηκε ως αδυναμία. Και, για να είμαι ειλικρινής, ήταν. Άφησα πίσω και τον εαυτό μου αλλά και όσα όφειλα και είχα χρέος να υπερασπιστώ και να φροντίσω.

Η εισβολή της δημοσιότητας τότε σου στοίχισε πολύ;

Η εισβολή της δημοσιότητας με φοβίζει μόνο ως προς τα παιδιά. Δυο παιδιά που παλεύω με όλο μου το είναι να κρατήσω στην παιδική πραγματικότητα, όπου δικαιούνται να βρίσκονται. Κατά τα άλλα, προσωπικά αυτό που με πείραξε περισσότερο ήταν τα cέματα που ειπώθηκαν. Για να υπερασπιστώ τη δημόσια εικόνα μου έπρεπε να βγω να πω την αλήθεια. Επέλεξα να μην το κάνω, γιατί τα παιδιά μου είναι πάνω από τη δημόσια εικόνα μου. Και δεν είμαι πρόθυμη να δημοσιοποιήσω αλήθειες που δεν είναι έτοιμα να ακούσουν. Παρ’ όλα αυτά,, πιστεύω πως η αλήθεια πάντα βρίσκει τον δρόμο για την επιφάνεια. Στο τέλος και πάντα, η αλήθεια είναι μία.

Δεν είναι κρίμα να μην μπορείτε να συμβιβαστείτε;

Είναι πολύ λυπηρό. Δεν ξέρω τι να σου πω, γιατί ό,τι συνέβη δεν ήταν δική μου επιλογή. Τα δικαστήρια ξεκίνησαν από τους πρώτους μήνες του διαζυγίου. Αρχικά το διαζύγιο ήταν συναινετικό. Μετά άρχισαν τα δικαστήρια και λάμβανα τη μία κλήση μετά την άλλη. Από την πρώτη στιγμή προσπαθούσα να μην μπει αυτό μέσα στην οικογένειά μου, να αποφασίσουν μόνα τους τα δικαστήρια βάσει των στοιχείων που είχαν. Επειδή όμως οι αποφάσεις που έβγαζαν δεν ικανοποιούσαν την άλλη πλευρά, γι’ αυτό κορυφωνόταν ο θυμός και η ένταση.

Κάνοντας την αυτοκριτική σου, τα έχεις καλά με τον εαυτό σου ως μητέρα και σύζυγος;

Όπως ήδη σου είπα, μετανιώνω κυρίως για την ανοχή που έδειξα. Επέλεξα όμως να μη μιλήσω για να προστατεύσω τα παιδιά μου. Ας το κλείσουμε εκεί.