Η Βάσω Καζαντζίδη στο gossip-tv: «Μόνο όταν κλείσω τα μάτια μου θα ξεχαστεί ο Στέλιος»
Σήμερα συμπληρώνονται 22 χρόνια από την ημέρα που ο Στέλιος Καζαντζίδης έφυγε από τη ζωή για να τραγουδάει πλέον στους αγγέλους με τη βελούδινη φωνή του.
Δύο δεκαετίες και... βάλε μετά από εκείνη τη μαύρη μέρα που σίγησε για πάντα η φωνή της Ελλάδας όπως συνήθιζαν να λένε για τον Καζαντζίδη, η τελευταία σύντροφος της ζωής του, Βάσω Καζαντζίδη, με την οποία έζησε 24 χρόνια, στα εύκολα και στα δύσκολα, όπως τονίζει και η ίδια σε αποκλειστική συνέντευξή της στο gossip-tv, συνεχίζει να ζει ακριβώς όπως τότε που ήταν μαζί.
Μπορεί ο χρόνος να σταμάτησε για την ίδια στις 14 Σεπτεμβρίου του 2001 όταν ο Στέλιος της έφυγε για το μεγάλο ταξίδι, όμως τιμάει καθημερινά τη μνήμη του και όπως χαρακτηριστικά τονίζει: «Ο Στέλιος δεν θα ξεχαστεί, μόνο όταν κλείσω τα μάτια μου θα συμβεί»...
Αυτές τις μέρες η Βάσω Καζαντζίδη βρίσκεται εκεί που χτυπάει η καρδιά της Ελλάδας, στην Καρδίτσα, μια από τις πληγείσες περιοχές όπου αφανίστηκαν από το νερό ολόκληρα χωριά. Εκεί βρίσκεται η κόρη της και ήθελε να είναι στο πλευρό της για να βοηθήσει. «Έχει πλημμυρίσει η κόρη μου και είμαι εδώ, στην Καρδίτσα. Πολύ δύσκολα τα πράγματα» αποκάλυψε η Βάσω Καζαντζίδη στο gossip-tv και αμέσως μετά αναφέρθηκε στην επέτειο 22 χρόνων από τον θάνατο του πολυαγαπημένου της συζύγου που λάτρεψε όσο τίποτα άλλον στον κόσμο.
«22 χρόνια, ούτε ένα ούτε δυο» λέει με σπασμένη φωνή από συγκίνηση και συνεχίζει: «Ο Στέλιος μάς λείπει και θα μας λείπει για πάντα. Πόσο δε μάλλον σε μένα που ζήσαμε 24 ολόκληρα χρόνια μαζί, στα καλά και στα άσχημα. Είμαι πολύ συγκινημένη για την επέτειο αυτή. Η ζωή όμως συνεχίζεται. Γιατί υπάρχουν παιδιά, υπάρχουν εγγόνια, δισέγγονα…»
Από το αρχείο της ΕΡΤ.
Πόσο θα χαιρόταν ο Στέλιος Καζαντζίδης να είχε ζήσει και δισέγγονο…
Ναι, ναι, έχω ένα δισέγγονο που είναι τώρα 2 ½ χρονών και θα ήταν πράγματι πολύ χαρούμενος ο Στέλιος αν το γνώριζε… Τι να κάνουμε όμως; Η ζωή δεν κάνει εξαιρέσεις και ειδικά οι αρρώστιες… Ποιος είσαι, τι είσαι… Έφυγε στα 70 του, νέος, δυνατός, είχε διάθεση. Θα έμπαινε στο στούντιο να κάνει μία ηχογράφηση αλλά δεν πρόλαβε. Τον πρόλαβε η αρρώστια του. Λείπει από όλους μας, έχει αφήσει μεγάλο κενό.
Λείπει από όλους μας, έχει αφήσει μεγάλο κενό
Σας έρχονται στο νου εκείνες οι δύσκολες στιγμές της αρρώστιας του; Θυμάστε κάτι από εκείνη την εποχή;
Ο Στέλιος έφυγε μέσα σε έξι μήνες από τότε που διαπιστώθηκε η ασθένεια. Ήταν δύσκολες αυτές οι στιγμές. Να βλέπεις τον άνθρωπό σου να χαροπαλεύει έξι μήνες… Είναι δύσκολο…
Από το αρχείο της ΕΡΤ
Πώς πέρασαν αυτά τα 22 χρόνια για εσάς κυρία Καζαντζίδη;
Τα πέντε πρώτα χρόνια πέρασαν πάρα πολύ δύσκολα. Δεν μπορούσα να δω φωτογραφίες, δεν μπορούσα να ακούσω τραγούδια του, δεν μπορούσα να κάνω τίποτα απολύτως. Αυτό που με ανακούφιζε ήταν που πήγαινα δύο φορές την ημέρα στο μνήμα του, στην Ελευσίνα όπου «κοιμάται». Εκεί έχει γίνει και το Μουσείο «Στέλιος Καζαντζίδης».
Έγινε πριν από 10 μήνες. Εκεί υπάρχουν όλα τα προσωπικά του αντικείμενα. Τα παραχώρησα εγώ γιατί ανήκουν στον κόσμο, όχι σε εμένα. Όσο και αν με πονούσε που κάποια προσωπικά του αντικείμενα τα αποχωριζόμουν, έπρεπε να το κάνω.
Η Βάσω Καζαντζίδη...
22 χρόνια μετά, για ένα τόσο ευτυχισμένο και δεμένο ζευγάρι που ήσασταν εσείς, φαντάζομαι η λήθη δεν υπάρχει. Δεν μπορείτε να τον ξεχάσετε όσα χρόνια και αν περάσουν…
Ο Στέλιος δεν θα ξεχαστεί, μόνο όταν κλείσω τα μάτια μου θα συμβεί. Όσο είμαι ζωντανή, αυτό με βασανίζει, με στενοχωρεί, μου λείπει… Ο Στέλιος αγαπήθηκε γιατί ήταν αληθινός. Αυτό που έλεγε το πίστευε. Άκουγε τα προβλήματα του κόσμου και γυρνούσε σπίτι προβληματισμένος. Πέρασε το μήνυμα αυτό στον κόσμο και γι’ αυτό αγαπήθηκε. Η αλήθεια βγαίνει, δεν κρύβεται…
Τα πέντε πρώτα χρόνια πέρασαν πάρα πολύ δύσκολα. Δεν μπορούσα να δω φωτογραφίες, δεν μπορούσα να ακούσω τραγούδια του...
Μετά από τόσα χρόνια, η πολιτεία, οι άνθρωποι που αγάπησαν τον Στέλιο Καζαντζίδη σας έχουν ενημερώσει για κάποιο αφιέρωμα που θα ήθελαν να κάνουν στη μνήμη του;
Για τα 22 χρόνια από τον θάνατό του δεν έχουν κάνει τίποτα απολύτως. Υπάρχουν σύλλογοι Φίλων του Στέλιου Καζαντζίδη που κάνουν ό,τι μπορούν αλλά και αυτοί με δυσκολίες συντηρούνται. Προσπαθούν όμως. Κάποιοι «έξυπνοι» έτρεξαν και έκαναν κάποιες συναυλίες, πήραν κάποια χρήματα… Εγώ πάντα ήμουν εκτός. Δεν πρόλαβα να κάνω κάτι. Δεν θα μιλήσω για όλους τους καλλιτέχνες αλλά συγκεκριμένα για ένα άτομο που το έκανε και αυτό με στενοχώρησε πάρα πολύ γιατί θα μπορούσαν τα λεφτά από κάποια συναυλία στη μνήμη του Στέλιου να πάνε σε κάποιο ίδρυμα. Όμως δεν πειράζει. Ο Θεός είναι μεγάλος. Η ζωή, όπως είπαμε, συνεχίζεται και εγώ κοιμάμαι ήσυχη με τη συνείδησή μου. Αυτοί που έχουν κάνει κάτι, το ξέρουν και δεν ξέρω αν θα μπορούν να κοιμηθούν.
Πιστεύετε ότι κάποιοι έχουν καπηλευτεί τη μνήμη του Στέλιου Καζαντζίδη;
Όχι το πιστεύω, είμαι βέβαιη γι’ αυτό. Ο νοών νοείτω. Ένα άτομο είναι αυτό… Εγώ μένω πολύ μακριά απ’ όλα αυτά.
Η ζωή συνεχίζεται και εγώ κοιμάμαι ήσυχη με τη συνείδησή μου. Αυτοί που έχουν κάνει κάτι, το ξέρουν και δεν ξέρω αν θα μπορούν να κοιμηθούν.
Πού ζείτε πλέον μετά από τόσα χρόνια;
Συνεχίζω να ζω όπως ζούσε ο Στέλιος, εκεί που ζούσαμε μαζί. Τον χειμώνα ζω στη Νίκαια στο σπίτι μας και το καλοκαίρι, πέντε με πεντέμισι μήνες πηγαίνω και ζω στον Άγιο Κωνσταντίνο, το αγαπημένο εξοχικό του Στέλιου. Μερικές φορές πηγαίνω και στην Κύπρο γιατί εκεί ζει το δισέγγονό μου και πάω και εγώ λίγο να βοηθήσω την κατάσταση αλλά τώρα βρίσκομαι στην Καρδίτσα για τη κόρη μου, λόγω της κατάστασης. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα εδώ μετά από τέτοιες καταστροφές. Να μην παραπονιόμαστε εμείς (σ.σ. Στην Αθήνα) γιατί είμαστε σε καλύτερη μοίρα από άλλους ανθρώπους. Εμείς τουλάχιστον έχουμε και έναν όροφο να ζήσουμε. Αυτοί εδώ οι άνθρωποι δεν έχουν τίποτα. Χάσανε τα πάντα. Είναι μία ταλαιπωρία που θα περάσει. Κατέστρεψαν τον πλανήτη και τώρα θα υποστούμε τις συνέπειες.
