Κωνσταντίνος Μπιμπής: «Σε αυτή τη περίοδο της ζωής μου αναρωτιέμαι πώς αποκωδικοποιείται ο έρωτας»

«Οι απαντήσεις μου ποικίλλουν αναλόγως την περίοδο» αναφέρει. «Υπάρχουν συνεντεύξεις που με πετυχαίνουν σε μία περίοδο απογοήτευσης και λέω ότι ο έρωτας δεν υπάρχει και άλλες που υποστηρίζω ότι είναι τα πάντα. Αυτή τη στιγμή βρίσκομαι μάλλον σε μία περίοδο της ζωής μου που αναρωτιέμαι πώς αποκωδικοποιείται. Οταν δηλαδή διαλύσεις τον έρωτα ποια είναι τα συστατικά που τον συνθέτουν; Είναι το στομάχι που γυρίζει ανάποδα; Είναι η ασφάλεια που νιώθεις; Η ανασφάλεια; Τι εννοούμε όταν λέμε «είμαι ερωτευμένος;», λέει στο Βήμαgazino.

Ο ίδιος περιγράφει μία δυνατή συνεργασία με τον Γιάννη Κακλέα:

«Γνωρίζει πολύ καλά τον Σαίξπηρ και λόγω των σπουδών του στην Αγγλία. Στις πρόβες παρακολουθούσα πώς καθοδηγούσε τις σκηνές, πώς τις ανέλυε. Νομίζω ότι έμαθα πολλά. Σίγουρα η σκηνοθεσία του εστιάζει στο θέμα της μεταμόρφωσης, γιατί όλα είναι ρευστά σε αυτό το έργο σε μία συνεχή αναρώτηση σε σχέση με την ηδονιστική ηθική, την ηθική της απόλαυσης. Νομίζω ότι ο Σαίξπηρ σε αυτά τα έργα του, που φαίνονται εκ πρώτης όψεως λίγο ανάλαφρα, βρίσκει έναν τρόπο να μιλήσει για πολύ βαθιά ζητήματα. Εδώ νομίζω έχουμε να κάνουμε με ένα έργο ταυτότητας με άξονα τον έρωτα».