Θάνος Λέκκας: «Έγινα ηθοποιός μέσα από ένα ξέσπασμα που ήταν κάπως βίαιο»

Ο ηθοποιός επίσης, σε συνέντευξή του αποκαλύπτει τι είναι αυτό που μπορεί να τον ξεκουράσει εκτός δουλειάς αλλά και ποιο είναι το αγαπημένο του χόμπι...

Ο ρόλος της ζωής σου ποιος είναι;

Αυτή είναι μια μεγάλη ερώτηση. Αυτό ακριβώς που προσπαθώ να ανακαλύψω εδώ και πολύ καιρό. Θα έλεγα ότι τις προηγούμενες χρονιές προσπαθούσα να δω τι συμβαίνει, να καταλάβω. Τώρα βλέπω καθαρά και σιγά σιγά ψηλαφώ αυτό που είμαι αναζητώντας τη δύναμη να του επιτρέψω να γίνει αυτό που θέλει. Έγινα ηθοποιός μέσα από ένα ξέσπασμα που ήταν κάπως βίαιο. Τώρα καταλαβαίνω ότι οι δράσεις μας πρέπει να βρίσκονται σε αρμονία με τον εαυτό μας.

Στις διάφορες φωτογραφίες σου που έχω δει αλλού έχεις μούσια, αλλού μουστάκια. Φαίνεται να απολαμβάνεις τις μεταμορφώσεις σου.

Γενικά είμαι ξενέρωτος, μόνο με τα μαλλιά μου έχω ασχοληθεί, με την έννοια ότι παλιότερα τα είχα αφήσει μακριά, αυτό είναι όλο. Είναι οι ρόλοι που με οδηγούν σ’ αυτές τις μεταμορφώσεις. Στην εναρκτήρια όπερα της Εναλλακτικής Σκηνής της Λυρικής, στον Μικάδο των Gilbert και Sullivan, σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση, έκανα έναν Ιάπωνα πρίγκιπα και είχα κάτι μεγάλες φαβορίτες που πολύ τις είχα χαρεί. Γενικά το μουστάκι και τις φαβορίτες τα έχω αγαπήσει πολύ. Οι ηθοποιοί θα πρέπει να είμαστε ουδέτεροι για να προσαρμόζουμε την εικόνα σε ό,τι απαιτεί ο ρόλος.

Ποιες είναι οι αγαπημένες σου διαδρομές μέσα στην πόλη;

Είμαι μηχανόβιος, παλιότερα και για πολλά χρόνια είχα μια μεγάλη μηχανή, τώρα έχω ένα μηχανάκι 125 κυβικά και η διαδρομή μου ορίζεται από τη δουλειά μου. Τα περισσότερα θέατρα είναι στο κέντρο, η Λυρική είναι στο Φάληρο, το Δημοτικό Θέατρο στον Πειραιά, κάνω τα γυρίσματα στα στούντιο στην Παιανία αλλά και στη Σαλαμίνα ή στην Κηφισιά, οι μεταγλωττίσεις στο κέντρο, το Μαρούσι ή το Χαλάνδρι, κάποιο φωτογραφικό στούντιο μπορεί να είναι στη Νίκαια... Αν ενώσεις αυτές τις τελίτσες, θα δεις και τις διαδρομές μου στην πόλη.

Σε γοητεύει η ταχύτητα;

Όχι, δε μου ασκεί καμία γοητεία. Στη μηχανή απολαμβάνω την ελευθερία που σου παρέχουν οι δύο τροχοί, την ευκινησία και την ευλυγισία να προσπερνάς εύκολα τα αυτοκίνητα, να παρκάρεις παντού, να μην ξοδεύεις πολλά σε καύσιμα... Η μηχανή μου είναι ένα έμπιστο εργαλείο δουλειάς. Γενικά μ’ αρέσει η αυτονομία μου, θέλω να είμαι ελεύθερος και να τα κάνω όλα εγώ. Για να καταλάβεις, όποτε μπορώ, κουρεύομαι μόνος μου.

Τι σε ξεκουράζει εκτός δουλειάς;

Οι κατασκευές στο σπίτι, να κάνω πράγματα με τα χέρια μου. Ράβω, ζωγραφίζω, δουλεύω το ξύλο, κάνω κατασκευές, τραπεζάκια, βιβλιοθήκες, πρόσφατα έφτιαξα ένα κουτί για μια ραπτομηχανή που έχω. Μ’ αρέσει να οργανώνω τον χώρο μου, να ξέρω πού θα μπει το κάθε αντικείμενο. Όταν οι φίλοι μου μετακομίζουν, με καλούν στο σπίτι τους για να τους οργανώσω τον χώρο, όχι απαραίτητα αισθητικά, αλλά σίγουρα πρακτικά.

Φαντάζομαι ότι θα έχεις τα ανάλογα εργαλεία. Έχεις ανακαλύψει τα γιαπωνέζικα πριόνια;

Είναι υπέροχα, έτσι μακρόστενα, σαν τα μαχαίρια για το ψωμί. Και το κουτί για τη ραπτομηχανή που έλεγα το έχω φτιάξει με τον γιαπωνέζικο τρόπο, χωρίς βίδες, αλλά με ξύλινες σφήνες.

Χρησιμοποιείς τις μπογιές κιμωλίας, που εσχάτως τις προτιμούν πολλοί;

Όχι, προτιμώ τα βερνίκια εμποτισμού, να παίρνει λίγο χρώμα το ξύλο μόνο του.

Πηγή: Madame Figaro