Μεντή: Η ζωή με τον επί 47 χρόνια σύντροφό της & η περιπέτεια υγείας:«Το έχουμε παλέψει πολύ δυνατά»

Η αγαπημένη ηθοποιός μίλησε για την προσωπική της ζωή και την καριέρα της.

«Αν ήμουν καλύτερα οικονομικά δε θα έκανα…»

«Έκανα λιγότερες παραχωρήσεις από όσες θα ντρεπόμουν και θα είχα τύψεις, έμεινα επίμονη και στοχοπροσηλωμένη όσο μου επέτρεπε το στομάχι και η φτώχεια μας. Είμαστε πολύ φτωχοί και είχα και παιδί, άρα ναι, έχω κάνει κάποια πράγματα που αν ήμουν καλύτερα οικονομικά δε θα τα έκανα. Στις παραχωρήσεις μου δε μου άρεσαν κυρίως οι άνθρωποι που έκαναν τις δουλειές, καλύτερα να τα ομολογεί κανείς αυτά για να είναι καλά με τον εαυτό του».

Η ίδια συμπληρώνει:

«Με έχουν φωνάξει να παίξω πολύ ωραίους ρόλους στα δέκα από τα δώδεκα σήριαλ που παίζονται, αλλά δεν μπορούσα γιατί θα έκανα θέατρο. Στην ‘Κοντέσσα Βαλέραινα’ (σ.σ. τη θεατρική παράσταση που πρωταγωνιστεί) μαθαίνουμε τι έχει άξια στη ζωή, τα λεφτά και η ύλη ή η ιδέα και η αγάπη για τον πλησίον, καθώς βοηθάει κόσμο με το μυστικό της».

«Έχω περάσει πολύ δύσκολα»

«Δεν είχα πάντα επιτυχίες, έχω περάσει πολύ δύσκολα στο θέατρο τα πρώτα 25 χρονιά της ζωής μου. Μόνο όταν άρχισα την τηλεόραση άρχισαν τα εύκολα», εξομολογείται η ίδια.

«Η δουλειά μας πολλές φορές είναι αναξιοπρεπής, μην την ‘ντύνουμε’ με ωραία ρούχα, χρειάζονται κότσια να κρατηθείς και να πιστεύεις ότι κάνεις κάτι σημαντικό. Με ζόρισε η μεγάλη μου ειλικρίνεια, να είμαι και να λέω αυτό που πιστεύω, ‘ξινή’ με ανέβαζαν ‘ξινή’ με κατέβαζαν. Ξινή δεν είμαι αλλά είμαι ειλικρινής. Έφυγα μόνη και με έδιωξαν πολλές φορές από δουλειές, ήταν πολύ δύσκολα, αλλά άντεξα. Ξινή και σιχαμένη με είπαν, αλλά όχι κακό άνθρωπο ή κακή ηθοποιό. Το ‘ξινή και σιχαμένη’ έκλεισε πόρτες, αλλά εγώ εκεί, με αφοσίωση, όχι με εξώφυλλα και χαριτωμενιές, αλλά στο θέατρο που είναι μία δουλειά μαστόρικη».

«Έπαιζα χαρτιά για να ζω»

«Έλεγα πολλά ‘όχι’, έχω μείνει άνεργη με το επίδομα από το υπουργείο Εργασίας και έπαιζα χαρτιά για να βγάζω λεφτά να ζω γιατί ήμουν πολύ χαρτόμουτρο», αποκαλύπτει και συμπληρώνει:

«Ήμουν πολύ φαν του χαρτιού. Αυτό με συγκίνησε και στην Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου μαζί με τα τραγούδια της, πόκα εκείνη πόκα κι εγώ. Η αγάπη για τα χαρτιά μάλλον είναι κληρονομική από τον πάππου μου, τον οποίο δεν γνώρισα ποτέ, θέμα DNA μάλλον, και έβγαλα χρήματα από τα χαρτιά. Όταν άρχισα τα χαρτιά ήμουν με τον πρώτο μου σύζυγο, ο οποίος ‘έφυγε’ από τη ζωή πολύ νέος. Όταν έμεινα μονή έμαθα και την πόκα. Είχα το μικρόβιο του χαρτιού στο αίμα μου, όταν έβλεπα τράπουλα συγκινούμουν, με τα χαρτιά πλήρωσα ενοίκιο, ηλεκτρικό και τηλέφωνο. Το χαρτί κόπηκε όταν άρχισα να δουλεύω πολύ και απέκτησα παιδί».

«Οι πόρτες άνοιξαν με…»

Μεγάλη «πόρτα» για την καριέρα της ήταν οι «Τρεις Χάριτες».

«Με τις ‘Τρεις Χάριτες’ άνοιξαν ξαφνικά όλες οι πόρτες. Στις ‘Τρεις Χάριτες’ και στο ‘Δις Εξαμαρτείν’, που μου άρεσε πιο πολύ, δεν με είχα σκεφτεί ως σέξι γυναίκα, αλλά χαριτωμένη, ξύπνια με χιούμορ. Βεβαίως και ήξερα ότι άρεσα, οποιοσδήποτε άνθρωπος το ξέρει ότι αρέσει και αυτό τον κάνει να υπάρχει».

«Είμαι φανατικά εναντίον του γάμου»

Για την προσωπική της ζωή:

«Ο πρώτος μου σύζυγος που ‘έφυγε’ νωρίς από τη ζωή, ήταν σπουδαίος άνθρωπος και ηθοποιός, η ζωή μου απέδειξε ότι έχω πολύ μεγάλη δύναμη γιατί θέλω να ζω. Η ζωή με αντάμειψε με έναν σύντροφο με τον οποίο είμαστε μαζί 47 χρόνια, με ένα υπέροχο παιδί και ένα εγγόνι και με το ότι μπορώ να επιλέγω εγώ στη δουλειά. Είμαι φανατικά εναντίον του γάμου και όλων των συμβάσεων τις οποίες μας επιβάλλει το κράτος και η εκκλησία. Με τον επί 47 χρόνια σύντροφό μου ζούμε χώρια σε διαφορετικά σπίτια. Μόνο η αγάπη μπορεί να κάνει τους ανθρώπους να ζουν πολλά χρόνια μαζί, να είναι φίλοι και να νοιάζονται ο ένας για τον άλλον».

Όπως λέει η ίδια:

«Άφησα πέρυσι την παράσταση στο Εθνικό για να πάω με τον σύντροφό μου καθώς είχε ένα πολύ σοβαρό θέμα υγείας και μία σοβαρή επιπλοκή, να είμαι δίπλα του. Εδώ και δύο χρόνια μένουμε μαζί γιατί είμαι και η νοσοκόμα του, χρειάστηκε να κάνει μεταμόσχευση μυελού των οστών, είναι 95% καλά τα πράγματα τώρα. Έχουμε κάποια ερωτηματικά για την υγεία του μέχρι να κλείσει δύο χρόνια από τη μεταμόσχευση, θέλουμε τέσσερις μήνες ακόμη. Το θέμα της υγείας του συντρόφου μου το έχουμε παλέψει πολύ δυνατά, όταν το τελειώσουμε θα είμαι πάρα πολύ υπερήφανη. Δεν ήξερα ότι έχω αυτήν τη δύναμη. Δεν είμαι σπουδαία μάνα, αλλά καλή και ελεύθερη, το παιδί μας μεγάλωσε με αγάπη και νοιάξιμο, όχι με τάμπλετ για να το αποφύγουμε επειδή το βαριόμαστε φρικτά. Όταν η κόρη μου στα 22 της μου μίλησε για κάτι ‘σοβαρό’ που είχε, της είπα ‘τράβα και δοκίμασε’, τη βοήθησα να απελευθερωθεί από έμμονες ιδέες και ενοχές».

«Στην σχέση μου έχω υποφέρει για κάποια πράγματα στο πλαίσιο αναζήτησης μίας ελευθερίας, ήταν θεωρητικό, αλλά όταν λειτούργησε ήταν σκούρα τα πράγματα. Λες ‘είμαστε ελεύθεροι να κάνουμε ό,τι θέλουμε’, αλλά όταν σου έρχεται, λες ‘τι το ‘θελα’, αλλά δυστυχώς το έχεις πει. Το ‘αν δεις έναν άνθρωπο που σου αρέσει, ζησ’ το’ το ζήσαμε και από τις δύο πλευρές, η άλλη πλευρά συνεπής με όσα είπαμε, εγώ όμως πήγα να πεθάνω από στενοχώρια. Βίωσα κι εγώ κάτι δυνατό εκτός σχέσης, επειδή το έφτιαξα εγώ να είναι δυνατό», συμπληρώνει.

«Η τηλεόραση άξιζε γιατί…»

Για την τηλεόραση λέει:

«Με τα χρήματα της τηλεόρασης αγόρασα ένα σπίτι για εμάς, γιατί ήμασταν στο ενοίκιο, ένα σπίτι στο παιδί μου κι ένα σπίτι στη Σύρο και τέλειωσα. Η τηλεόραση άξιζε τον κόπο, όχι μόνο για τα χρήματα, αλλά γιατί απέκτησα μεγάλη διαπραγματευτική δύναμη στο θέατρο, ήθελαν τη ‘Μαρία Χαρίτου’. Έχω κάνει 2 – 3 δουλειές στην τηλεόραση που ο κόσμος δεν τις θυμάται, λες και τις έσβησε από την μνήμη του. Η μία ήταν πολύ χάλια και κόπηκε στη μέση. Ήμασταν με έναν σπουδαίο συνάδελφο, που βγαίναμε από το γύρισμα και ‘δαγκωνόμασταν’».