Ξυγκόρου: «Όλοι θεωρούσαν ότι ήμουν η ντίβα της ιστορίας, δεν καταλάβαιναν ότι εγώ ντρεπόμουν»  

Η παρουσία της Ευγενίας Ξυγκόρου στην αριστουργηματική μίνι σειρά έξι επεισοδίων της ΕΡΤ1, «Αγάπη παράνομη», που βασίστηκε στο διήγημα του Κωνσταντίνου Θεοτόκη, σε σκηνοθεσία του Νίκου Κουτελιδάκη και στο πλευρό της Καρυοφυλλιάς Καραμπέτη και του Νίκου Ψαρρά, δεν άφησε κανέναν ασυγκίνητο. Ας ξεκινήσουμε από τα αυταπόδεικτα.

Κεφάλαιο «Ομορφιά»: δώρο ή τροχοπέδη;

«Η ομορφιά είναι δώρο, εξαρτάται βέβαια πώς τη χρησιμοποιείς, όχι μόνο εσύ, αλλά και οι γύρω σου. Έχω ακούσει “είσαι όμορφη”, που λιώνεις από χαρά και τρυφερότητα, και το ίδιο πράγμα μπορεί να ηχεί σαν να σε χαστουκίζουν, να σε υποτιμούν. Καταλαβαίνω πως για τα επόμενα χρόνια, εάν συνεχίσουν να έρχονται δουλειές, θα είναι δύσκολο να κάνω πιο ιδιαίτερους ρόλους», λέει η ηθοποιός στο Glow. Ωστόσο, πριν φτάσει στην κομβική, όπως αποδείχτηκε, στροφή της συγκεκριμένης σειράς, έζησε πολλές στιγμές μοναξιάς, ως μοναχοπαίδι.

«Πέρασα πολύ χρόνο με τον εαυτό μου, σκεπτόμενη πράγματα και αυτό με “κλείδωσε”. Στην προεφηβεία μού εκδηλώθηκε ντροπή, δεν ήμουν κοινωνική. Όλοι θεωρούσαν ότι ήμουν η ντίβα της ιστορίας, δεν καταλάβαιναν ότι εγώ ντρεπόμουν. Μόνο μεγαλώνοντας, όταν κατάλαβα ότι, αν είχα αδέλφια, θα έπρεπε να τα μοιράζομαι όλα, σκέφτηκα ότι ως μοναχοπαίδι έχεις τελικά και κάποια προνόμια. Έβλεπα τα πράγματα σοβαρά από μικρή, διάβαζα αρκετά, κάτι που “κληρονόμησα” από τη μητέρα μου, ήρθα αντιμέτωπη με υπαρξιακά ζητήματα αρκετά νωρίς. Δεν υπήρξα αυτό που λέμε ξένοιαστο παιδί. Επίσης, κάτι συνέβη μέσα μου, κάτι έστριψε, όταν είδα για πρώτη φορά με τη μητέρα μου την ταινία “Ανεμοδαρμένα ύψη”. Έκτοτε την έχω δει άλλες 18 φορές».

Η μητέρα της βλέπει πολύ σινεμά και διαβάζει αρκετά βιβλία. «Είμαι παιδί της μαμάς, μου “μετέδωσε” πολλά και μοιραστήκαμε σκέψεις, αλλά βλέπω τον μπαμπά μου και είμαστε ίδιοι. Καταλαβαινόμαστε με ένα μόνο βλέμμα. Η μαμά είναι δυναμική και λογική, ο μπαμπάς έχει την πιο υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη που έχω συναντήσει σε άνθρωπο. Είναι πολύ τρυφερός, αν και το κρύβει. Η μητέρα μου σκέφτεται και νιώθει, ο πατέρας μου κι εγώ πρώτα νιώθουμε και μετά σκεφτόμαστε».

Ο μόνος λόγος για τον οποίο έδωσε εξετάσεις ήταν για να περάσει στη Σχολή Θεατρικών Σπουδών. «Εάν δεν είχα περάσει σε αυτήν τη σχολή, δε θα ήμουν αυτή που είμαι σήμερα, θα είχα διαφορετικό τρόπο σκέψης. Εκεί άλλαξε για μένα ο τρόπος με τον οποίο βλέπω τα πράγματα. Είναι μια θεωρητική μεν σχολή, αλλά οι καθηγητές μας είναι τρελοί με τη δουλειά τους, την αγαπούν. Δε σε τοποθετούν σε καλούπια, ούτε βάζουν όρια στη σκέψη ή την έρευνά σου. Εκεί που βλέπουν ότι “καίγεσαι”, προς τα εκεί σε οδηγούν». Η Ευγενία, πάντως, ολοκλήρωσε τις σπουδές της και σε δραματική σχολή, ώστε να έχει πληρέστερη εικόνα της υποκριτικής.