Γιώργος Χατζηνάσιος στο gossip-tv: «Αισθάνομαι ότι δεν μπορώ να ζήσω μόνος αν "φύγει" πρώτη η Μαρία»

Γιατί όχι μόνο ερωτεύτηκαν παράφορα. Όχι μόνο επισφράγισαν αυτόν τον έρωτα με τον γάμο τους αλλά και επειδή έδωσαν σάρκα και οστά σε ό,τι πιο υπέροχο και σπουδαίο μπορεί να αφήσει πίσω της η ένωση ενός άντρα και μιας γυναίκας, η υπέροχη οικογένεια που απέκτησαν, φέρνοντας στον κόσμο τρία παιδιά, την Άννα, τη Ρίτα και τον Χρήστο Χατζηνάσιο.

Ο έρωτάς τους γεννήθηκε όταν εκείνος ακόμα σπούδαζε στο Παρίσι και ήταν η γυναίκα που τον ενέπνευσε να γράψει την επιτυχία «Τα γαλάζια σου γράμματα». Υπάρχει άραγε μεγαλύτερη ευτυχία από το να ξέρεις ότι ο αγαπημένος σου έχει εμπνευστεί από σένα κι έχει κάνει τις κοινές σας εικόνες, μελωδία; Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι δυο τους...

Πώς, όμως, να αποτυπώσεις με λέξεις, όλα όσα είπαμε με τον Γιώργο Χατζηνάσιο με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γάμου;

«Αισθάνομαι ότι δεν θα μπορώ να ζήσω μόνος αν «φύγει» η πρώτη Μαρία. Αυτό είναι πολύ δυσάρεστο για μένα. Αυτά που λέμε με τα λόγια, έχουν μια συμπάθεια. Όταν τα γράφεις όμως είναι ψυχρά», μου λέει και αυτός είναι και ο λόγος που επέλεξα αυτή τη μικρή μας κουβέντα, να τη μεταφέρω όπως την κάναμε με όλη τη συγκίνηση, με όλο τον ενθουσιασμό και τη νοσταλγία.

«Με τη Μαρία είμαστε δέκα χρόνια ελεύθεροι και πενήντα παντρεμένοι»

Ποια είναι η ομορφότερη ανάμνηση που σας έχει μείνει από την περίοδο που ετοιμάζατε το γάμο σας;

«(γέλια)... Α… είχα κάνει κάτι ασυγχώρητο! Όταν είχαμε κανονίσει πότε θα παντρευτούμε δεν ήξερα ότι ήταν το ντέρμπι Παναθηναϊκός – Ολυμπιακός. Και ως φανατικός Παναθηναϊκός ανέβαλα το γάμο μια εβδομάδα -κάτι που δεν μου συγχώρεσε ποτέ η Μαρία- για λόγους αθλητικούς!»

Τι συμβουλή θα δίνατε σήμερα στον νιόπαντρο εαυτό σας; Υπάρχει κάτι το οποίο θα κάνατε διαφορετικά;

«Νομίζω θα έλεγα να μην χωρίσω ποτέ. Θα σου πω ότι όλοι οι φίλοι μου είναι ακόμη με τις γυναίκες τους. Δεν χώρισαν. Αυτό σημαίνει ότι το μόνο πράγμα που σήμερα συμβαίνει είναι ότι τα ζευγάρια βαριούνται πάρα πολύ γρήγορα. Έχουν γίνει αλλαγές. Ας πούμε, παλιά η γυναίκα ήταν εξαρτημένη από τον άνδρα που έφερνε το μεροκάματο. Θέλω να πω ότι ήταν μόνο μάνα και σύζυγος.»

Ποιο θεωρείτε πως είναι το μυστικό που κρατάει έναν γάμο; Δεν θα πω επιτυχημένο, γιατί είναι πολύ κλισέ. Θα πω όμως ζωντανό, γιατί ζωντανός οργανισμός είναι και ο γάμος με δυο ανθρώπους που συμβιώνουν κάτω από την ίδια στέγη. Τι είναι αυτό λοιπόν που κρατάει γερά τα θεμέλια σε έναν γάμο;

«Αν κρίνω από τη δική μου εμπειρία στο γάμο, δεν είναι θέμα συμπεριφορών. Είναι θέμα DNA. Ένας μαγνητισμός, ο οποίος είναι εξωπραγματικός και δεν ερμηνεύεται εύκολα από έναν μέσο άνθρωπο. Ένας φίλος μου έλεγε, ότι ο «Χατζηνάσιος με τη Μαρία είναι σαν το κλειδί με την κλειδαρότρυπα». Αυτό έχει άμεσο συμβολισμό!»

Τις μικρές κρίσεις αυτές, τις καθημερινές, που όλα τα ζευγάρια ζουν, πώς τις αντιμετωπίζετε;

«Αυτό τώρα δεν είναι κάτι που μπορώ να απαντήσω για το σημερινό χρόνο. Αυτά σχηματίζονται και βγάζεις συμπεράσματα την πρώτη δεκαετία. Την πρώτη δεκαετία, τότε που είναι και ο έρωτας, ας πούμε… ο μεγαλοπρεπής, αυτό που νιώθεις ότι δεν αναπνέεις. Οπότε και σε κάθε καβγαδάκι μπορεί το βράδυ που κοιμάσαι να το ξεχνάς. Αλλά τώρα είναι ήρεμα τα πράγματα, δεν φτάνουμε ποτέ σε σημείο να έχουμε αντιπαλότητα»

Ποια είναι η πιο συγκινητική στιγμή που έχετε ζήσει μέσα στο γάμο σας;

«Θα σου πω την κορυφαία περίπτωση. Είναι όταν η Μαρία μου είπε ότι είναι έγκυος. Ήταν η πιο συγκινητική στιγμή».

Ποια είναι εκείνη η αγαπημένη συνήθεια που έχετε με τη σύζυγό σας... και που ό,τι και να συμβεί, θα είναι κάτι που δεν θα πάψετε να το κάνετε μαζί;

«Η συνήθεια που έχουμε είναι ο κινηματογράφος! Βλέπουμε ταινίες και μετά μας αρέσει να σχολιάζουμε αυτό που είδαμε και το συζητάμε. Και έτσι νομίζω ότι αυτό είναι και η κορυφαία στιγμή που κάνουμε εκτός σπιτιού».

Ποιος είναι αυτός ο μικρός αλλά ουσιαστικός τρόπος που δείχνετε στην αγαπημένη σας Μαρία, την αγάπη σας, τον έρωτά σας; Είστε κι ένας άνθρωπος γεμάτος…

«Η αγάπη φαίνεται σε μένα όταν δεν το δείχνω και δεν κολακεύω τις καταστάσεις με δώρα για να εξευμενίσω μια κατάσταση δύσκολη ή για να αποδείξω πόσο πολύ αγαπώ το ταίρι μου. Είναι πολύ πιο ομαλά τα πράγματα από ό,τι μπορεί να φανταστεί κανείς. Μπορεί ας πούμε να γράψω μια ωραία μελωδία και να έρθει να μου φιλήσει το μάγουλο».

Θα ήθελα να μου πείτε κλείνοντας αυτή την όμορφη κουβέντα, η φράση το «για πάντα», ο όρκος που δίνει ένα ζευγάρι, μπορεί να κρατηθεί;

«Θα σου πω αυτό που ανέφερα και πριν. Οι συμμαθητές μου και οι φίλοι μου δεν χώρισαν. Και αν χώριζε κάποιος, ήταν τόσο μεγάλο γεγονός και δυσάρεστο, σαν ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα. Δεν χώριζαν οι άνθρωποι. Επειδή είχα γράψει ένα τραγούδι, λοιπόν, που τραγουδάει η Μαρινέλλα, το 1978, από τότε κατάλαβα ότι άρχισαν τα πράγματα να δυσκολεύουν στα ζευγάρια. Είχα γράψει το…
«Δε φταίμε εμείς
φταίει η αγάπη που ξεφτίζει σαν φτερό
δε φταίει κανείς
φταίνε οι καρδιές που δεν αντέχουν στον καιρό».
Το 1978 κατάλαβα ότι οι δεσμοί σε έξι -επτά χρόνια, διαλύονται. Τότε το κομμάτι αυτό δεν έκανε μεγάλη αίσθηση. Τα τελευταία χρόνια όμως γίνεται θέμα. Αυτό νομίζω ότι απαντάει στο ερώτημα».