Ρένια Λουιζίδου: Η μανία της εποχής να σηκώνουμε το δάχτυλο στον άλλον, με απωθεί»
Η Ρένια Λουιζίδου έχει άποψη όμως δεν έχει καμία διάθεση να πάει με το... ρεύμα της εποχής που η ίδια ονομάζει μανία.
Έχοντας στιγματίσει με τους ρόλους της γενιές και γενιές, η αγαπημένη ηθοποιός παραδέχεται πως αν και έχει την άποψή της επί παντός επιστητού, δεν της αρέσει να σηκώνει το δάχτυλο σε κανέναν, προτιμώντας τον διάλογο...
Ρένια Λουιζίδου: «Το “Σόι σου” παίζεται σαν χάπι – Τρεις φορές τη μέρα, πώς να πάμε παρακάτω;»
Για τη γενιά Ζ, είστε η Χαρά Χάσκα. Για την επόμενη γενιά, την Άλφα, έχετε ταυτιστεί με τη Χαρούλα Χαμπέα στο Σόι σου. Για τους Millennials, το Αστροπελέκι στους Απαράδεκτους ή η Αλίκη στο Οι παντρεμένοι έχουν ψυχή. Έχετε μια διαγενεακή σχέση με το κοινό.
Ναι, είμαι σαν την παλιά διαφήμιση του γάλακτος που μεγαλώνει γενιές και γενιές. (Γέλια). Με εκπλήσσει. Τη στιγμή που συνέ- βαιναν αυτά, δεν ήξερες ότι θα επιβιώσουν, για να κάνεις μια καταγραφή τού τι επίδραση έχουν. Δεν τα αντιμετωπίζεις σαν ιστορία, διότι στην πορεία έχουμε κάνει κι άλλα σίριαλ, τα οποία δεν άφησαν τόσο έντονο αποτύπωμα. Ας πούμε, για τη γενιά μου, το αντίστοιχο ήταν οι ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου.
Υπάρχει κάποιο είδος ευθύνης σε αυτό;
Όταν αποκτά σημασία για τόσο κόσμο, πρέπει να σκεφτείς τη διαχείριση του πράγματος, διότι δεν είσαι μόνο ο εαυτός σου. Αυτή η ταύτιση σε δεσμεύει, δεσμεύει το τι θα κάνεις στο μέλλον σου. Όταν είσαι ταυτισμένος μέσα στο μυαλό του κόσμου με ένα συγκεκριμένο πράγμα, είτε αυτό λέγεται Χαρά Χάσκα, είτε Αστροπελέκι, είτε Χαρούλα, ούτε θέλει ούτε μπορεί να σε δει σε κάτι διαφορετικό. Του παίρνει καιρό να μετακινηθεί από αυτή την εικόνα. Και όσο πιο πολύ σε έχουν αγαπήσει, τόσο αργεί ο καιρός της μετάβασης. Επομένως, κάθε επαγγελματίας που βιοπορίζεται από αυτό το επάγγελμα αποκτά ένα ακόμα ζήτημα που καλείται να αντιμετωπίσει.
Μοιράζεστε τις απόψεις σας;
Ζούμε σε περίεργες εποχές, όπου όλοι έχουμε γνώμη, είτε εμπεριστατωμένη είτε αυθαίρετη, με τον λόγο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να έχει λάβει διαστάσεις επιδημίας. Φυσικά θα ήθελα να μοιραστώ τη γνώμη μου, όταν συντρέχει κάποιος λόγος ή για θέματα που κατέχω. Ωστόσο, αυτή η μανία της εποχής, να σηκώνουμε το δάχτυλο και να υποδεικνύουμε στους άλλους τι πρέπει να κάνουν, γνωρίζουμε - δεν γνωρίζουμε, με απωθεί και δεν νομίζω ότι βοηθάει σε κάποιον διάλογο. Αισθάνομαι ότι οι γνώμες είναι ένας τρόπος να βγουν στην επιφάνεια τα νεύρα και ο θυμός των ανθρώπων.
Πηγή: Οθόνη - Καθημερινή