Ζουγανέλης στο gossip-tv: «Το μυστικό της επιτυχίας του γάμου μου με την Ισιδώρα ήταν η αγάπη μας»

Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά; Και τι ήταν αυτό που τους κράτησε μαζί τόσα χρόνια; Η ταλαντούχα κόρη τους, η Ελεονώρα λειτούργησε θετικά ή αρνητικά στον γάμο τους όταν ήρθε στον κόσμο και τι ήταν αυτό που αγάπησε ο πολυπράγμων Γιάννης Ζουγανέλης στην Ισιδώρα Σιδέρη; Οι πειρασμοί που συνάντησαν στην πορεία τους, πόσο «λάβωσαν» την ευτυχία τους και τι ήταν αυτό που τελικά κατάφερε να τους κρατήσει ενωμένους και αγαπημένους όλα αυτά τα χρόνια; Ο καλλιτέχνης, με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γάμου μιλάει για τη δική του προσωπική διαδρομή με την Ισιδώρα Σιδέρη και απαντά χωρίς φόβο αλλά με πολύ πάθος σε όλα...

Γιάννης+Ισιδώρα: Ποια είναι η ιστορία αγάπης σας;

Με την Ισιδώρα είμαστε 45 χρόνια παντρεμένοι και πέντε ακόμα σε σχέση πριν. Τη γνώρισα και τη θαύμασα όταν συνεργαζόταν -πήγαινε ακόμα στο Λύκειο- με τον Θανάση Καηφίλια, πολύ πρωτοπόρο καλλιτέχνη εκείνης της εποχής. Μου έκανε εντύπωση ο τρόπος που εννοούσε, εκφραζόταν, ακόμα και το πώς ερμήνευε. Ήταν μια εξαιρετική τραγουδίστρια με πολλούς θαυμαστές. Μετά την είδα να τραγουδάει με τον Λεοντή, τον Χρήστο, τον εξαιρετικό αυτόν συνθέτη. Την είδα να συνεργάζεται με τον Χατζηδάκι. Έκανε αυτό το εξαιρετικό τραγούδι το «Και θα χαθώ» σε μουσική του Λάκη Παπαδόπουλου και στίχους του Κυριάκου Ντούμου, που διηύθυνε ο Μάνος Χατζηδάκης στο Φεστιβάλ της Κέρκυρας. Και μετά βρεθήκαμε σαν συνεργάτες και τα κοιμιάσαμε, ήμασταν τόσο πολύ ταυτισμένοι σε αισθητικό και καλλιτεχνικό αλλά και κοινωνικό επίπεδο. Συμπνέαμε και ιδεολογικά και μετά παντρευτήκαμε πριν από 45 χρόνια.

Ήταν έρωτας με την πρώτη ματιά;

Υπήρχε έρωτας και με την πρώτη ματιά, αλλά που κτιζόταν και ανέβαινε στη διάρκεια του χρόνου μέχρι που σταματήσαμε να είμαστε ερωτευμένοι. Αστειεύομαι βέβαια...

Είναι εξαιρετική μάνα. Η μητρότητα ολοκληρώνει τη θηλυκότητα, την ωριμάζει και την εξελίσσει. Αυτό συμβαίνει με την Ισιδώρα ακόμα και τώρα. Είναι υπομονετική. Το κακό το ξεπερνάει πολύ πιο εύκολα από μένα

Τι ήταν αυτό που σε γοήτευσε αρχικά στην Ισιδώρα, θυμάσαι; Γιατί υπήρξε και συνεχίζει να είναι μία πολύ όμορφη γυναίκα...

Ναι, ήταν και είναι πάρα πολύ όμορφη και είναι, αλλά με τράβηξε ο τρόπος που ισορροπούσε στο τραγούδι και στην τέχνη της, αλλά και η αφοπλιστική ειλικρίνειά της και το εφ' αγωνίζεσθαι. Διότι ό,τι πετύχαμε, το πετύχαμε με αγώνα και αυτή ήταν πάντοτε αγωνίστρια και για να μπει στη διαδικασία του πνεύματος αλλά και της κοινωνίας.

Τότε ακόμα υπήρχε ανάγκη να οργανωθούν οι Έλληνες, να ισονομήσουμε, να απαιτήσουμε από τη ζωή μας αυτό που μας αξίζει και το παλέψαμε μαζί. Επίσης, μου άρεσε πάρα πολύ η συμπεριφορά που είχε σαν οικοδέσποινα. Πάντοτε να φροντίσει τον επισκέπτη, τον φίλο... Τρομερή... Όταν ξεκίνησε το «Αχ Μαρία» ήταν πρωτοπόρος εκεί, και σαν καλλιτεχνική παρουσία και σαν οργανώτρια, γιατί τα κάναμε όλα εκ των ενόντων, αγαπημένα. Όλα εκ των ενόντων, δηλαδή ακόμα και τις δημόσιες λεγόμενες σχέσεις που το λέμε τώρα, εμείς τις κάναμε. Μετά κάναμε και άλλες συνεργασίες στο θέατρο. Υπήρξε πολύ επιμελής και γυναίκα με καθαρότητα στην αντίληψη, πράγμα που δεν το είχα εγώ τόσο πολύ.

Μετά από τόσα χρόνια, τι σου αρέσει περισσότερο στην Ισιδώρα, δηλαδή τι είναι αυτό το χαρακτηριστικό της που όταν το εκλαμβάνεις, νιώθεις ότι αυτή είναι η γυναίκα που παντρεύτηκες, αυτή είναι η γυναίκα που σε κάνει κάθε μέρα περήφανο και χαρούμενο άνθρωπο;

Είναι εξαιρετική μάνα. Η μητρότητα ολοκληρώνει τη θηλυκότητα, την ωριμάζει και την εξελίσσει. Αυτό συμβαίνει με την Ισιδώρα ακόμα και τώρα. Είναι υπομονετική. Το κακό το ξεπερνάει πολύ πιο εύκολα από μένα. Εγώ βάζω πράγματα μέσα μου, είναι πιο ψύχραιμη και είναι πάντοτε για την κόρη μου, την Ελεονώρα, δίπλα ως θεμέλιο. Αυτά είναι πολύ σημαντικά. Και πολύ γοητευτικά για έναν άνθρωπο. Επίσης, πολλές φορές έχω νιώσει ότι κάνει υπομονή με μένα, με έχει ανεχθεί, έχει καταλάβει ότι είμαστε διαφορετικοί αλλά έχουμε δημιουργήσει με τη διαφορετικότητά μας μια αρμονία.

Επειδή είστε και οι δύο καλλιτέχνες και ο καλλιτεχνικός κόσμος έχει πολύ περισσότερους πειρασμούς από ό,τι σε ένα κανονικό ζευγάρι...

Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν, δεν το λέω πειρασμούς, υπάρχουν στην κοινωνία των αποδεκτών οι προκλήσεις... Ναι, υπάρχουν θέματα, αλλά το θέμα είναι πώς το ισορροπείς.

Υπήρξαν περίοδοι που πραγματικά περάσαμε κρίσεις, αλλά όταν ξεπερνάς την κρίση, έρχεσαι ακόμα πιο κοντά.

Αυτό επηρέασε καθόλου το γάμο σας, φτάσατε ποτέ σε σημείο να είσαστε στην άκρη ενός γκρεμού;

Υπήρξαν περίοδοι που πραγματικά περάσαμε κρίσεις, αλλά όταν ξεπερνάς την κρίση, έρχεσαι ακόμα πιο κοντά.

Και πώς την ξεπερνάς; Ποια εργαλεία χρησιμοποιήσατε και οι δυο σας μαζί για να μπορέσετε να ξεπεράσετε την όποια κρίση;

Η αγάπη, η ιστορία που δημιουργεί η σχέση μας, η κάθε σχέση του ανθρώπου, η ιστορικότητά της δηλαδή, και τελικά επιλέγεις το άσυλο της οικογένειας το οποίο είναι το πιο ωραίο για να μπορείς να καταλαγιάζεις και να επιστρέφεις.

Τελικά, η συνταγή της επιτυχίας που ζητάνε όλοι σε έναν γάμο, τελικά υπάρχει;

Πρώτα απ' όλα έχει να κάνει με το πώς έχεις ζήσει τα προηγούμενα χρόνια. Πώς ήταν η οικογένειά σου πριν, τι αρχές έχεις πάρει. Εγώ είχα έναν πατέρα και μια μητέρα, ό,τι πιο αριστοκρατικό έχω δει στη ζωή μου. Παρότι ήταν κωφοί, έζησα τον έρωτα βλέποντάς τους. Ο πατέρας μου εργαζόταν και το ταμείο το είχε η μάνα μου, είδα δηλαδή την προσφορά. Είδα την αγάπη, τη θαλπωρή. Μετά αυτά σού γίνονται και δικό σου βίωμα. Αυτά που μας παραδίδονται, αυτά εξελίσσουμε. Επίσης, μια σχέση για να κρατήσει, θέλει σεβασμό στον άλλον, ακόμα και να αποστασιοποιηθείς από τα ελαττώματα, γιατί δεν υπάρχει άνθρωπος χωρίς ελαττώματα, χωρίς ψυχαναγκασμούς. Να αποδεχτείς χωρίς να σε επηρεάσουν όλα. Ο σεβασμός δηλαδή, η αποδοχή της διαφορετικότητας στις αντιλήψεις, στο πνεύμα, η άνεση να μπορείς να είσαι ψύχραιμος ή να επανέρχεσαι στην ψυχραιμία και όταν ξεφεύγεις και οι μνήμες είναι πολύ σημαντικά. Δεν γίνεται να μη θυμάσαι αυτό που έχει συμβεί, γιατί κάθε φορά αυτό που μας πάει μπροστά είναι οι μνήμες. Παίρνουμε φόρα από τις μνήμες και πάμε μπροστά στο παρόν.

Από τις μνήμες σου με την Ισιδώρα για όλα αυτά τα χρόνια της κοινής πορείας σας ποια είναι η καλύτερη και ποια είναι η χειρότερη;

Είναι ένα πακέτο φροντίδας, το οποίο πού να σου αναφέρω τώρα... Από το πώς βρίσκεις το σπίτι, τι προεργασία κάνει εκείνη για να υπάρχει έτοιμος ο καφές, αυτή η συνεργασία, γιατί συνεργασία είναι και η οικογένεια, αλλά όχι έτσι με τον επαγγελματικό, έτσι, πώς το λένε, επίπεδο τρόπο. Είναι και να θυμάσαι πράγματα, τα ταξίδια, τον αγώνα για να μπορείς να είσαι πολυτελέστερος, τις ευχαριστίες απέναντι σε όλα που σε κάνανε πιο δυνατό στον κόσμο, γιατί όταν είσαι μέσα στο σπίτι και μπορείς να κοιμηθείς χωρίς να έχεις ενοχές, είναι καλά τα πράγματα.

Όταν ήρθε το παιδί στη ζωή σας, άλλαξαν οι ισορροπίες και αν ναι, ήταν προς το καλύτερο ή όχι;

Όχι, άλλαξαν πολύ οι ισορροπίες. Μπήκαμε στη διαδικασία να έχουμε αποστολή. Ότι αυτό που κάνουμε έχει μια αποστολή, να μεγαλώσουμε ένα παιδί με τις ανθρώπινες αξίες, με τις αξίες της αλληλεγγύης, της κατανόησης, ναι, άλλαξε τελείως. Και ήρθε δημιουργική χαρά στο σπίτι. Ακόμα και όταν έκανα πρόβες και η Ισιδώρα στο «Αχ Μαρία» ή στο θέατρο, όταν ήταν η Ελεονώρα δίπλα μας αποδίδαμε καλύτερα, ας πούμε.