Παπαδοκωνσταντάκης: Είναι λίγο ματαιόδοξο να μην πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι πιο μεγάλο από σένα
Για τον ρόλο του στη σειρά «Διάφανη αγάπη» αλλά και για την πίστη του στο Θεό, μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του ο Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης.
Τι ήταν αλήθεια αυτό που σου άρεσε σε αυτόν τον ρόλο στη Διάφανη Αγάπη;
«Μου άρεσε πάρα πολύ το γεγονός ότι μπορώ να κάνω reaction με τους άλλους, ενώ εκείνοι δεν μπορούν να κάνουν μαζί μου γιατί δεν μπορούν να με δουν. Οπότε μπορώ να κάνω ό,τι θέλω, (γελάει) Και βασικά μου άρεσε η πορεία αυτού του ρόλου προς τη συγχώρηση και τη μετά θάνατον ζωή. Έχει κάτι πολύ ωραίο αρχετυπικό, κάτι από «Βατράχους» και από «Νέκυια» της «Οδύσσειας», να κατεβαίνεις στον Αδη για να δεις τους νεκρούς. Όλοι δεν θα θέλαμε να το κάνουμε αυτό;»
Παπαδοκωνσταντάκης: Όταν ξεπερνούσα τα όριά μου, έβγαινα και έπινα, νόμιζα πως έτσι θα αποσυμπιεστώ
Μάλλον, αλλά με την προϋπόθεση να γυρίζαμε μετά.
«Ναι, όντως. (γελάει) Μου άρεσε που στον ήρωα δίνεται μια ευκαιρία μετά θάνατον να συγχωρέσει και να συγχωρηθεί. Είναι πολύ ωραίο αυτό. Κι εγώ θα το ήθελα, ειδικά αν είχα βλάψει στη ζωή μου χωρίς να το έχω καταλάβει. Θα ήθελα βασικά να ζήσω με μεγαλύτερη συνείδηση και πιο πολλή αγάπη ως προς τα πάντα γύρω μου και να μη χρειαστεί να φτάσω στο τέλος της ζωής μου για να συνειδητοποιήσω ότι έκανα μεγάλα σφάλματα»
Πιστεύεις στον Θεό;
«Ναι, βέβαια. Νομίζω, χωρίς να το κρίνω, ότι κάποιος που δεν πιστεύει σε κάτι ανώτερο δεν έχει την ίδια ελπίδα με κάποιον που πιστεύει σε κάτι πέραν από αυτόν. Είναι και λίγο ματαιόδοξο να μην πιστεύεις ότι υπάρχει κάτι πιο μεγάλο από σένα. Και δεν εννοώ τον Θεό, προσωποποιημένο σαν έναν καλό κυριούλη, αλλά μια ανώτερη δύναμη που στην πραγματικότητα δεν είναι πάνω σου, αλλά μέσα σου»
Ήσουν και παπαδάκι μικρός...
«Ναι, οι γονείς μου είναι θρήσκοι και συνδέθηκαν πολύ μέσω της Εκκλησίας, όπως άλλοι άνθρωποι συνδέονται μέσω της τέχνης ή μέσω της πολιτικής. Κι αυτό είναι ωραίο γιατί έχεις έναν συνταξιδιώτη, ένα χέρι να ακουμπήσεις. Αυτή η αγάπη τους έκανε κι εμάς, εμένα και τις αδερφές μου, να πηγαίνουμε στην εκκλησία. Κάποια στιγμή, λοιπόν, έγινα και παπαδάκι, γιατί μου άρεσε πολύ το μυστήριο, η τελετή και ήθελα να γίνω μέρος της. Κι έτσι ήρθα πρώτη φορά σε επαφή με τον ορισμό της τελετουργίας γενικά, που όμως έχει πολλά κοινά με τη θεατρική τελετουργία. Κάπως έτσι κατάλαβα ότι το θέατρο ήταν ένας τόπος στον οποίο ήθελα να ζήσω»
Πηγή Gala
Παπαδοκωνσταντάκης:Οι άντρες δεν κλαίμε... Είναι τρελό αν το σκεφτείς! Εμένα με έχει σώσει το κλάμα
Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης στο gossip-tv: «Η Τέχνη αποτελεί ένα καταφύγιο παρηγοριάς για τον άνθρωπο»
Παπαδοκωνσταντάκης: «Η τέχνη για τον άνθρωπο είναι παρηγοριά»