Νίκος Γκέλια στο gossip-tv: Ο ρόλος στον Τιμωρό, η ζωή του ως μπαμπάς & η εμπειρία από τις Κάννες!

Στον «Τιμωρό» του Alpha, ο χαρακτήρας του Αντρέα δεν περιορίζεται σε ένα τηλεοπτικό στερεότυπο: κουβαλά χιούμορ, πόνο, τραύματα, και μια γλυκόπικρη ματιά στη ζωή που μοιάζει επικίνδυνα κοντά στην πραγματικότητα.

Νίκος Γκέλια: Το δημόσιο ευχαριστώ στον Λάλο και οι εξελίξεις στον Τιμωρό

Στην αποκλειστική του συνέντευξη στο Gossip-tv, ο Νίκος Γκέλια μιλάει με ωριμότητα, ειλικρίνεια και χιούμορ για τον τρόπο που προσεγγίζει τον ρόλο του, για τις σχέσεις που δοκιμάζονται στη σειρά, αλλά και για τις προσωπικές του εμπειρίες ως πατέρας, ως ηθοποιός και ως άνθρωπος. Από τα γυρίσματα, τις στιγμές αληθινής συντροφικότητας με τους συναδέλφους του, μέχρι τις ευτυχισμένες «τρέλες» της καθημερινότητας με την κόρη του, ο Νίκος Γκέλια ανοίγει ένα παράθυρο στην ουσία του εαυτού του: γήινος, αυθεντικός και βαθιά συναισθηματικός.

Το χιούμορ πάντα βοηθά τον άνθρωπο να προχωρήσει, να ξεφύγει, να αποφορτιστεί. Ο Αντρέας νομίζω τα συνδυάζει όλα αυτά

Μια συνέντευξη που ξεκινά από τον Αντρέα της σειράς, αλλά φτάνει στον Νίκο της καθημερινότητας. Και τελικά, στον κάθε έναν από εμάς.

Προσεγγίζεις τον ρόλο του Ανδρέα στον «Τιμωρό» με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Χιούμορ, ψυχραιμία στα δύσκολα, θυμός για τον πατέρα του – ακόμη και μετά τον θάνατό του φαίνεται να κουβαλά θυμό. Τι σε τράβηξε σε αυτόν τον χαρακτήρα και τι κοινό πιστεύεις ότι έχετε;

Σίγουρα, πρώτα απ’ όλα, η αγάπη για το φαγητό – ξεκάθαρα! Νομίζω ότι κι εγώ, όπως και πολλοί άλλοι που μου στέλνουν μηνύματα και μου λένε, «Α, κι εγώ το ρίχνω στο φαγητό όταν στρεσάρομαι», ταυτιζόμαστε με τον Αντρέα.
Εκεί είναι που "ακουμπάει" πολύς κόσμος – στο φαγητό αλλά και στο χιούμορ. Το χιούμορ είναι ένας τρόπος να εξαγνίζεις μια κατάσταση, είτε δύσκολη, είτε άβολη, είτε ευχάριστη.
Το χιούμορ πάντα βοηθά τον άνθρωπο να προχωρήσει, να ξεφύγει, να αποφορτιστεί. Ο Αντρέας νομίζω τα συνδυάζει όλα αυτά. Και εγώ τον ακολουθώ μέσα από το ίδιο το κείμενο. Όταν έχεις καλές ατάκες, μια ελαφριά νότα σε ένα κατά τα άλλα βαρύ πλαίσιο, αυτό σε οδηγεί. Γιατί ο «Τιμωρός» δεν είναι μια ανάλαφρη σειρά. Όλα είναι δύσκολα – πολύ δύσκολα. Οπότε, το να μπορείς να χαμογελάσεις μέσα σε αυτή τη δυσκολία, είναι σημαντικό.

Φαίνεται σαν ο δικός σου ρόλος να έχει γραφτεί πάνω σου. Ότι στην πραγματική ζωή έχεις αυτά τα στοιχεία του Αντρέα, το χιούμορ και τη λατρεία για το φαγητό. Σαν να έχει γραφτεί «πάνω σου» ο ρόλος…

Είναι η δεύτερη φορά που δουλεύω με αυτή την ομάδα – είχαν γράψει και το «Ναυάγιο». Με γνωρίζουν λοιπόν και προσωπικά, οπότε ο τρόπος που γράφουν για το χιούμορ για τον Αντρέα είναι πολύ κοντά σε μένα. Ξέρουν τον χαρακτήρα μου. Έχουν την ευφυΐα να το φέρουν στα μέτρα μου με τρόπο που να ''κουμπώνει''. Οπότε είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό. Δεν έχω αγχωθεί ποτέ σε γύρισμα για το πώς θα πω ή θα κάνω κάτι. Όλα βγαίνουν από μέσα μου πολύ πηγαία. Η συνθήκη είναι ξεκάθαρη.

Ο Αντρέας φαίνεται να είναι μπλεγμένος σε πολλές αμαρτίες και σκάνδαλα του παρελθόντος. Ο πρότερος σκοτεινός βίος του Γεράσιμου που πέθανε, αποκαλύπτεται σιγά σιγά και μόλις αποκαλύφθηκε ότι ο Αντρέας είναι βιολογικός γιος του. Να περιμένουμε και άλλες αποκαλύψεις;

Ο Γεράσιμος, ο οποίος αγαπούσε αυτά τα δύο παιδιά, τον Αντρέα και τη Μαρίνα, είχε ένα πολύ σκοτεινό παρελθόν, που τελικά επηρεάζει και τον γιο του. Άρα, ναι, περιμένουμε αποκαλύψεις. Αυτό που ξέρουμε ήδη είναι ότι τους μεγάλωσε ο Γεράσιμος. Δεν ήταν υπάλληλοι, τους είχε σαν πνευματικά του παιδιά, που έτρεχαν για τα πάντα και, μετά τον θάνατό του, φρόντιζαν τον Άρη. Όπως είδαμε, ο Αντρέας και ο Άρης είναι αδέρφια. Τα μεγάλωσε σαν δικά του και γι’ αυτό υπάρχει αυτός ο δυνατός δεσμός. Ειδικά σε τέτοιους κύκλους ανθρώπων, με βρώμικα χρήματα και σκοτεινές υποθέσεις, ο πυρήνας της οικογένειας, έστω και φτιαχτής, είναι πολύ ισχυρός. Υπάρχει πάντα το στοιχείο της θυσίας του ενός για τον άλλον.

Θα μας δώσεις ένα μικρό spoiler; Ο Αντρέας είναι ερωτευμένος με την κόρη του Κομνηνού, την Ισαβέλλα (Μαρία Χάνου). Θα έχει άραγε happy end αυτή η σχέση ή δεν θα έχει καμία τύχη στο μέλλον;

Φαίνεται πως ο Αντρέας περνάει από ένα ηθικό δίλημμα. Της εξήγησε για το σκηνικό με το όπλο, αλλά δεν της είπε όλη την αλήθεια. Είπε και κάποια μικρά ψέματα, οπότε δεν την έχει ενημερώσει πλήρως. Ο Αντρέας είχε στείλει τις φωτογραφίες του Πέτρου με την Ναταλία να φιλιούνται. Όσο φτάνουμε προς το τέλος, βγαίνουν πράγματα στη φόρα που θα δείξουν ότι αυτή θα πληγωθεί πάρα πολύ για το τι οικογένεια έχει.

Όμως, ο Αντρέας δείχνει ότι αγαπάει πραγματικά την Ισαβέλλα.

Ναι, ισχύει. Θα υπάρξουν λίγο κάποιες δυσκολίες σε αυτό. Ο Αντρέας είναι και λίγο ατζαμής και λίγο γκαντέμης. Αφήνει πράγματα όπου να ‘ναι και τα βρίσκει η Ισαβέλλα. Έρχονται αντιμέτωποι με την πραγματικότητα, την οποία και καλούνται να ξεπεράσουν στο τέλος.

Πώς είναι η συνεργασία σου με τους υπόλοιπους πρωταγωνιστές στη σειρά; Υπάρχει «χημεία» και εκτός πλατό; Γιατί βλέπουμε σε backstage βίντεο ότι ρίχνετε πολύ γέλιο στα γυρίσματα…

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στο γύρισμα, οι οποίοι φέρνουν το γέλιο, όπως είναι ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, αυτό το πλάσμα που κάνει αυτόν τον απαίσιο Λεωνίδα Κομνηνό και είναι τόσο φωτεινός αλλά και τόσο ασύλληπτα… γελοίος (γέλια). Δεν μπορείς να σταυρώσεις κουβέντα μαζί του γιατί θα γελάσεις μέσα σε 5 δευτερόλεπτα. Είναι ευτυχία για μένα να δουλεύει οποιοσδήποτε άνθρωπος στο ελληνικό θέατρο, σινεμά και τηλεόραση μαζί του. Ο άνθρωπος ανά πάσα ώρα και στιγμή, όσο σοβαρό και να είναι κάτι, είτε είναι πρόβα, είτε γύρισμα, το κάνει γελοίο. Κάνω και εγώ βέβαια τέτοια πού και πού μιλώντας με αλβανική προφορά και γελάμε αλλά ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος είναι ο ενορχηστρωτής της… βλακείας, να το πω ευγενικά,
και όταν συμβαίνει αυτό το πράγμα, όπως καταλαβαίνεις, γίνεται λίγο χαμός.
Το χιούμορ του ανθρώπου δεν σταματάει. Είναι απίστευτο.

Υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι στο γύρισμα, οι οποίοι φέρνουν το γέλιο, όπως είναι ο Λάζαρος Γεωργακόπουλος, αυτό το πλάσμα που κάνει αυτόν τον απαίσιο Λεωνίδα Κομνηνό και είναι τόσο φωτεινός αλλά και τόσο ασύλληπτα… γελοίος

Μετά τον Τιμωρό, τι; Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σχέδια;

Για τηλεόραση δεν έχω κάτι ακόμα. Περιμένω να καταλήξουν τα κανάλια στις σειρές της επόμενης σεζόν. Μακάρι, Παναγία μου, να έχουμε δουλειά. Εγώ αυτό λέω. Γιατί προσπάθησα φέτος να κάνω κάτι διαφορετικό για να το εξελίξω και λίγο παραπάνω. Θεατρικά θα είμαι στην ταράτσα του Λαμπέτη φέτος το καλοκαίρι μαζί με τον Πέτρο Λαγούτη, την Ντάνη Γιαννακοπούλου και την Κατερίνα Νικολοπούλου. Θα παίξουμε στην παράσταση «Το "Ψέμα» του Ζέλλερ, σε σκηνοθεσία Μανώλη Δούνια, μια κωμωδία καλοκαιρινή. Ξεκινάμε νομίζω 9-10 Ιουνίου.

Έχεις αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν την αγάπη σου για το θέατρο. Αν έμπαινε το δίλημμα τηλεόραση ή θέατρο τι θα αποφάσιζες;

Το πρώτο είναι το βιοποριστικό κομμάτι. Δηλαδή, να έχω να ταΐσω το παιδί μου, το οποίο είναι πολύ βασικό για μένα. Οπότε, αν αυτό προέρχεται είτε απ' το θέατρο είτε απ' τη τηλεόραση, δεν θα πω δεν θα πάω στο θέατρο. Το θέμα μου είναι καθαρά βιοποριστικό κάθε φορά, γιατί δεν έχω κάποιες πλάτες. Αν μου πεις τι επιλέγω, η τηλεόραση, πρώτον, έχει καλύτερα λεφτά απ' το θέατρο, οπότε, μπορείς να αξιοποιήσεις κάπως καλύτερα τη ζωή σου, ενώ έχεις περισσότερες ανέσεις. Επίσης, συνήθως η τηλεόραση είναι πρωινή δουλειά, οπότε, μπορείς να δεις και το παιδί σου. Έχει αυτή την ευκολία. Βέβαια, είναι πολλές οι ώρες ενώ στο θέατρο έχεις δύο μήνες πρόβα, αλλά μετά, ξέρω εγώ, έχεις δύο ώρες παράσταση. Δεν έχεις κάτι άλλο. Αν μου έλεγες, ‘’δεν θα έχεις ποτέ πρόβλημα οικονομικό, τι απ' τα δύο διαλέγεις;’’, θα σου έλεγα ότι η ζωή στην κάμερα και η υποκριτική στην κάμερα με ενδιαφέρουν πιο πολύ από το θέατρο. Που σημαίνει τηλεόραση και κινηματογράφος. Θα το προτιμούσα σε περίπτωση που είχα τα υπόλοιπα. Άλλη δουλειά είναι η υποκριτική στην κάμερα και άλλη δουλειά η υποκριτική στο θέατρο. Διαφέρει πάρα πολύ τεχνικά. Είναι τελείως διαφορετικά πράγματα με τελείως διαφορετική συνθήκη.

Είσαι από τους ελάχιστους Έλληνες ηθοποιούς που έχουν βρεθεί στις Κάννες για ταινία όπου έπαιζαν. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Ναι, βρέθηκα δύο φορές στις Κάννες, τη μία το 2014 και την άλλη το 2022. Η πρώτη φορά πάντα είναι πιο μαγική γιατί το ζεις πρώτη φορά. Και επίσης ήμασταν και μικροί και όταν ζεις κάτι τέτοιο στα 21-22, είναι παραμύθι. Είναι όλο πρωτόγνωρο: κόκκινο χαλί, φωτογραφίσεις, διάσημοι που τους έχεις δει μόνο στον υπολογιστή σου ή στο σινεμά ή στην τηλεόραση και ξαφνικά είσαι ανάμεσά τους και κάνετε την ίδια δουλειά θεωρητικά. Άρα λοιπόν αυτή η εμπειρία ήταν ανέλπιστη για έναν ηθοποιό, να βλέπεις από κοντά και να βρίσκεσαι στον ίδιο χώρο με την Μάριον Κοτιγιάρ ή να περιμένεις στην ουρά μαζί με τον Τσάνινγ Τατούμ και τον Ράιαν Γκόσλινγκ… Θυμάμαι ότι είχαμε πάει να παραλάβουμε κάτι δώρα από το Φεστιβάλ σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο και κάτω στο καφέ που περιμέναμε ήταν ο Σταλόνε, ο Σβατζενέγκερ και αυτοί που είχαν πάει να προωθήσουν την ταινία The Expendables. Όλοι αυτοί ήταν καθισμένοι μαζί με εμάς να πίνουμε τον καφέ μας όλοι μαζί και να γελάμε…

Είχες κάποια πιο ιδιαίτερη επικοινωνία με κάποιον από τους αστέρες του Χόλιγουντ;

Ναι με τον Βίγκο Μόρτερσεν που πήγα να πάρω καφέ και μου παραχώρησε τη σειρά του στο μπαρ με πολλή ευγένεια, όμως δεν τον είχα αναγνωρίσει. Όταν γύρισα στην παρέα μου με ρωτούσαν τι μου είχε πει ο Άραγκον και εγώ δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι του είχα μιλήσει.

Ας μιλήσουμε για κάτι που δεν είναι και τόσο λαμπερό. Το κίνημα #metoo πιστεύεις ότι κατάφερε να φέρει την απαραίτητη θετική αλλαγή στον καλλιτεχνικό κόσμο;

Ελπίζω πως ναι. Νομίζω πως σίγουρα μες στη δουλειά κάποια πράγματα πλέον είναι πιο ξεκάθαρα. Και έχουν πάψει, φαντάζομαι, έχουν φοβηθεί κάποιοι, έχουν κάνει πίσω, έχουν οπισθοχωρήσει σε ό,τι αφορά τις βλέψεις τους και αυτό είναι το πρώτο θετικό. ας το πούμε. Αλλά για μένα θα έπρεπε να είναι πιο ανθρώπινα τα πράγματα έτσι και αλλιώς.

Θυμάμαι ότι είχαμε πάει να παραλάβουμε κάτι δώρα από το Φεστιβάλ Καννών και στο καφέ που περιμέναμε ήταν ο Σταλόνε, ο Σβατζενέγκερ για την ταινία The Expendables. Όλοι αυτοί ήταν καθισμένοι μαζί με εμάς να πίνουμε τον καφέ μας όλοι μαζί και να γελάμε…

Πώς είναι η καθημερινότητα ως μπαμπάς και ως σύζυγος;

Μια τρέλα. Μια τρέλα, με ένα παιδί πέντε χρονών τώρα. Τι να σου πω, η απόλυτη ευτυχία είναι για μένα το παιδί, έτσι κι αλλιώς. Γιατί ήθελα παιδί και υπεραγαπάω την κόρη μου και θέλω να είμαι και πάρα πολύ ενεργός πατέρας. Με την έννοια ότι θέλω να είμαι παρών στα πάντα. Δεν θέλω να χάνω πράγματα με την κόρη μου και το κομμάτι αυτό είναι πηγή ζωής για μένα – και δύναμης και ευτυχίας και, ακόμη, και μόχθου ζωής. Δηλαδή, τώρα είναι αυτό που έλεγα, ότι πιο πριν έκανα θέατρο και έπαιρνα ποσό... μπορεί να έπαιρνα για μια παράσταση 250 ευρώ και έλεγα: «ΟΚ, πάμε για το καλλιτεχνικό κομμάτι». Τώρα χτίζω κάτι τέτοιο. Προφανώς, αν έχω την οικονομική ευχέρεια να κάνω κάτι τέτοιο, θα το κάνω. Αλλά είναι και ένας μοχλός πίεσης για τον εαυτό μου. Το παιδί με βοηθάει και μου λέει: «Μπαμπά, θα τα καταφέρεις». Έχει αυτό που λες, ότι προσπαθώ όχι μόνο για τον εαυτό μου ή τον εγωισμό μου, αλλά και για το παιδί μου.

Τι σε έχει διδάξει λοιπόν η πατρότητα και πώς επηρεάζει την οπτική σου ως καλλιτέχνη;

Νομίζω πως είναι κινητήριος δύναμη το παιδί μου. Όχι μόνο σαν προσωπική φιλοδοξία. Εννοώ πρώτα πρακτικά – ότι πρέπει να βιοποριστώ – και δεύτερον, συναισθηματικά: έχω ένα παιδί το οποίο με στηρίζει πάρα πολύ. Γιατί τα παιδιά έχουν μια αθωότητα μαγική. Οπότε, όταν πηγαίνει στο σχολείο ή όταν είμαστε στον δρόμο και με χαιρετάει κόσμος ή θέλει να βγει μια φωτογραφία μαζί μου, το παιδί μου πλέον έχει καταλάβει: «Α, σε βλέπουν στην τηλεόραση! Όπως βλέπω εγώ την Πέπα, οι μεγάλοι βλέπουν εσένα». Λέω: «Ναι, αγάπη μου, είναι αυτό ακριβώς. Όπως βλέπεις εσύ την Πέπα και χαίρεσαι, έτσι κι η κυρία Μαρία από το σούπερ μάρκετ βλέπει τον μπαμπά σου».

Δεν θέλω να χάνω πράγματα με την κόρη μου και το κομμάτι αυτό είναι πηγή ζωής για μένα – και δύναμης και ευτυχίας και, ακόμη, και μόχθου ζωής

Άρα αντιδράει όμορφα με την αγάπη που σου δείχνει ο κόσμος στον δρόμο.

Τώρα πλέον, ναι. Το έχει καταλάβει. Όταν ήταν πιο μικρή, την πείραζε λίγο. Εγώ δεν ήθελα – επειδή συνήθως ήταν στην αγκαλιά μου ή κάναμε κάτι μαζί – όταν ήθελε κάποιος να βγάλει φωτογραφία μαζί μου, έδινα το παιδί στη γυναίκα μου. Να μην βγει το παιδί φωτογραφία. Αυτό δεν της άρεσε, γιατί ξαφνικά ερχόταν κάποιος και «έπαιρνε» τον μπαμπά της. Αλλά τώρα το έχει καταλάβει. Σου λέει: «Ναι, όπως εγώ θα πήγαινα να βγάλω φωτογραφία με την Έλσα ή την Πέπα, έτσι έρχονται και βγάζουν φωτογραφία με τον μπαμπά μου». Είμαι... μασκότ τους. (γέλια)

Διαβάστε επίσης:

• Νίκος Γκέλια: «Πάγωσε» η Γερμανού με το… γαλλικό για τον Δημήτρη Λάλο
• Νίκος Γκέλια: «Αυτό που μου έμαθε το παιδί μου είναι να εκφράζω τα συναισθήματά μου»
• Σοκάρει ο Νίκος Γκέλια: «Έχασα τον κολλητό μου από καρδιά-Πήγα τον έκαψα, έκλαψα, πήρα το αμάξι...»