Ελένη Τσαλιγοπούλου: «Το λαϊκό τραγούδι καταπονήθηκε... Οι πίστες και τα μαγαζιά ασέλγησαν πάνω του»

Μέσα από τις αναμνήσεις της και την εκτίμησή της για το έργο του, αναδεικνύει τον Χρήστο Νικολόπουλο ως έναν από τους σπουδαιότερους συνθέτες της ελληνικής μουσικής σκηνής.

Ελένη Τσαλιγοπούλου: Τα γενέθλια, η ηλικία, ο μουσικός γιος και η σπουδαία πορεία

Επίσης, με τη χαρακτηριστική της ειλικρίνεια, εκφράζει την προσωπική της άποψη για τις αλλαγές που έχουν επέλθει στο τραγούδι σήμερα, τις οποίες παρακολουθεί και σχολιάζει με σεβασμό, αλλά και με την κριτική σκέψη που τη διακρίνει.

Η Ελένη Τσαλιγοπούλου μιλά για τη σημασία της αυθεντικότητας στη μουσική και τον τρόπο που η ίδια επιλέγει τα τραγούδια που ερμηνεύει, φανερώνοντας τη βαθιά της αγάπη για το καλό ελληνικό τραγούδι και την παράδοση.

Πώς είναι η συνεργασία σας με τον Χρήστο Νικολόπουλο;
Τον Νικολόπουλο τον γνώρισα τη δεκαετία του ’80, όταν βρεθήκαμε αρκετές φορές με τον Γιώργο Νταλάρα, καθώς με τον Γιώργο τότε κάναμε επί μία δεκαετία πάρα πολλές συναυλίες (1988-1997). Συνεργαστήκαμε πολύ και ο Χρήστος ήταν ένας από τους πιο σημαντικούς και στενούς συνεργάτες του Γιώργου. Πάντα ήταν ευγενής και χαμηλού προφίλ, ενώ το υλικό του ήταν πάρα πολύ μεγάλο. Αυτό με έκανε να αισθανθώ ότι δεν χρειάζεται να λες πολλά αν είσαι σπουδαίος. Αυτό μάθαμε από τον Χρήστο Νικολόπουλο. Είναι ένας πολύ καλός και ταλαντούχος άνθρωπος.

Τι αποτύπωμα έχουν αφήσει τα τραγούδια του στη χώρα μας;
Ο Χρήστος είναι από τους μοναδικούς συνθέτες, αν κοιτάξουμε λίγο πίσω τα τελευταία 40 χρόνια, που συνεχίζουν να γράφουν τραγούδια και να εξελίσσουν τον δρόμο τους. Προχωράει με συνέπεια. Δεν σταματάει.

Πώς βλέπετε σήμερα το τραγούδι;
Έχει αλλάξει εντελώς η εποχή, γιατί κινείται με πολύ ραγδαίο και γρήγορο τρόπο. Κάποιες φορές αναρωτιέμαι «πού θα κάτσει η μπίλια». Σήμερα δεν υπάρχει μουσική όπως την ξέραμε εμείς. Εμείς ενδιαφερόμαστε επί προσωπικού για το κάθε τραγούδι, τον στίχο, τη μουσική του. Σήμερα ακούμε ένα τραγούδι για 30 δευτερόλεπτα σε ένα κινητό. Τα περισσότερα σπίτια δεν έχουν πια ηχητικά σύνολα για να ακούσουν ένα τραγούδι.

Υπάρχει μια τάση τα τελευταία χρόνια: το τραγούδι έχει αποκτήσει λίγο πιο πολιτική χροιά.
Ναι, αυτό είναι πολύ σημαντικό. Και το χαίρομαι σε όσους το κάνουν. Το κάνει πολύ καλά η Μποφίλιου και κάποιες άλλες τύπου σκηνές. Υπάρχει πολύς κόσμος που ασχολείται με το πολιτικό τραγούδι, αλλά έχει κάνει αδιανόητα άλματα και η τάση προς την παράδοση. Πολλοί νέοι καλλιτέχνες εξελίσσονται συγκλονιστικά με την παράδοση και με τον τρόπο που την προσεγγίζουν. Αυτό άρχισε να γίνεται μετά το 2000. Όσο για το λαϊκό τραγούδι, καταπονήθηκε πιο πολύ από όλα τα είδη. Το ακούσαμε τα τελευταία χρόνια πέραν του δέοντος και όχι με τόσο καλό τρόπο. Οι πίστες και τα μαγαζιά ασέλγησαν πάνω του, κατά τη γνώμη μου. Διοχέτευσαν σε αυτό μια ευκολία στη σύνθεση, μια ευκολία στον τρόπο ερμηνείας και έτσι αυτό εξελίχθηκε με ευκολία, στον βωμό της οικονομίας, ώστε να αρέσει στον πολύ κόσμο. Το λαϊκό τραγούδι έχει κατακρεουργηθεί στην Ελλάδα πιο πολύ από όλα. Εγώ για αρκετά χρόνια δεν ήθελα να τραγουδάω λαϊκά τραγούδια και όχι γιατί δεν τα αγαπώ. Λατρεύω τα τραγούδια του Καλδάρα, του Τσιτσάνη και όλο το καλό λαϊκό τραγούδι. Και πάντα προσπαθώ να βρω τον ωραίο δρόμο, τα ωραία λόγια. Όταν όμως ακούω να τραγουδάει κάποιος ένα τραγούδι όχι με τον σωστό τρόπο, αυτό με κάνει να μη θέλω να το πω κι εγώ. Άρχισα να κάνω μια αυστηρή επιλογή στα τραγούδια που θα λέω. Θέλω να τα έχω σε μια πιο ακριβή θέση στο πάλκο.

Πηγή: Secret

Διαβάστε επίσης:

• Λειβαδάς-Τα τετράγωνα των αστέρων: Η περιπέτεια με την Τσαλιγοπούλου, το αλκοτέστ & το Τζιβαέρι
• Ελένη Τσαλιγοπούλου: «Γιατί να βάφομαι στην ηλικία μου; Αισθάνομαι πιο ελεύθερη από ποτέ»
• Ελένη Τσαλιγοπούλου: «Τραγουδούσα! Τίποτα άλλο δεν έκανα καλά σύμφωνα με τα λεγόμενα των γονιών μου»