Νικολόπουλος: Η αποχή από το μπουζούκι για χάρη της οικογένειας & η λατρεία στα εγγόνια του
Με μια διαδρομή γεμάτη μουσικές επιτυχίες, συνεργασίες-σταθμούς και εκατοντάδες αθάνατα λαϊκά τραγούδια, θα περίμενε κανείς πως ο Χρήστος Νικολόπουλος ζει και αναπνέει για τη μουσική.
Ωστόσο, σε ένα πιο προσωπικό και τρυφερό κομμάτι της συνέντευξής του, ο σπουδαίος δημιουργός αποκαλύπτει πως σήμερα βρίσκει την πληρότητα αλλού: στην οικογένειά του, στα παιδιά και –κυρίως– στα εγγόνια του.
Χρήστος Νικολόπουλος: «Το “Υπάρχω” το προόριζα για τον Μητροπάνο, αλλά δεν μου απάντησε ποτέ»
Μιλά για το πώς ζει τις γιορτές, για τη χαρά του να βλέπει τα εγγόνια του να μεγαλώνουν και να δείχνουν δειλά-δειλά ενδιαφέρον για το μπουζούκι, αλλά και για την ανάγκη του να κρατά τον ρόλο του παππού, αφήνοντας για λίγο στην άκρη τον ρόλο του μουσικού.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα γεμάτο συναίσθημα, όπου ο Νικολόπουλος αφήνει στην άκρη τις νότες και μιλά απλά, ανθρώπινα – με τη ζεστασιά ενός παππού που έχει αγαπηθεί πολύ, αλλά έχει αγαπήσει ακόμη περισσότερο.
Νιώθετε ολοκληρωμένος με όλα όσα έχετε πετύχει μέχρι σήμερα;
Νιώθω πάρα πολύ ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος. Έχω κάνει τέσσερα εγγόνια. Είμαι πολύ παραδοσιακός τύπος. Μου αρέσει... Ας πούμε, τα Χριστούγεννα να μαζευόμαστε όλοι μαζί με την οικογένεια, το Πάσχα επίσης. Να φροντίζω την οικογένειά μου, προσφέροντάς τους ό,τι μπορώ — και πάνω απ’ όλα την αγάπη μου.
Όταν μαζεύεστε σε αυτά τα οικογενειακά τραπέζια, παίρνετε ποτέ το μπουζούκι;
Όχι, ποτέ.
Το περίμενα! Φαντάστηκα ότι θα παίρνατε το μπουζούκι και θα ερχόταν η οικογένεια γύρω σας, να τραγουδήσει μερικούς στίχους.
Όχι, όχι... Ξέρετε, έχω παίξει τόσο πολύ μπουζούκι στη ζωή μου! Χιλιάδες ώρες, ατέλειωτες. Οπότε, όταν είμαι με την οικογένειά μου, προσπαθώ να απέχω λίγο από το μουσικό κομμάτι.
Τα εγγόνια σας, πόσων χρονών είναι;
Το μεγαλύτερο είναι 16.
Έχει πιάσει κανένα το μπουζούκι στα χέρια του;
Σιγά-σιγά, ναι, αρχίζουν τώρα.
Κάθονται δίπλα στον παππού να μάθουν κι εκείνα;
Βέβαια!
Πηγή: Secret