Εφη Πίκουλα Βουγιουκλάκη: «Ακούγεται κάπως μακάβριο! Το έζησα όλο, 7 μήνες κάθε βράδυ»
Καλεσμένη στο Στούντιο 4 της ΕΡΤ βρέθηκε την Τετάρτη 11/6 η Εφη Πίκουλα Βουγιουκλάκη. Η ηθοποιός μίλησε για την απώλεια του συζύγου της Τάκη Βουγιουκλάκη με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Πορευτήκαμε πολύ ωραία. Πέρασα, για να πω το φινάλε, πέρασα μια πολύ ωραία ζωή, 35 χρόνια. Καταπληκτικά. "Το όνομα Βουγιουκλάκης τότε σε προβλημάτισε", ρώτησε η παρουσιάστρια."Ναι, ας πούμε, μου έλεγε ο άντρας μου ότι πρέπει να πεις, που βρισκόμαστε κάπου έξω, το όνομα Βουγιουκλάκη. Εγώ έλεγα Πίκουλα. Ναι. Αφού δουλεύω με αυτό το όνομα. Δεν μπορούσα να το χρησιμοποιήσω. Ήταν η επιθυμία του. Ήταν φόρος τιμής σαν χρέος λίγο στον ίδιο. Τώρα ναι, κρατάω και τα δύο. Οπότε τώρα λέγεσαι Εφη Πίκουλα Βουγιουλάκη. Και έτσι υπογράφω και έτσι σκηνοθετώ. Εγώ νιώθω ότι πήρα το όνομα του άντρα μου, δε νιώθω ότι έχει παρακλάδια με την Αλίκη και όλα αυτά."
Έχω νιώσει και τον πόνο της μητέρας, του πατέρα, αλλά του συντρόφου είναι πολύ δυνατό. Αλήθεια. Είναι ισχυρότερο. Ναι, πάρα πολύ. Πάρα πολύ. Εμείς είμαστε σαν ένα πορτοκάλι. Έχασα το άλλο μου μισό πορτοκάλι. Ναι, γιατί είναι 35 χρόνια. Είχα ξεχάσει πώς είναι να ζεις μόνος σου.
Στην αρχή λίγο το ζούσα σαν παρόδια, έλεγα δεν είναι έτσι, νομίζω ότι είναι έτσι. Έμπαινα σε έναν άλλο κόσμο και έλεγα δεν μπορεί, θα έρθει, θα είναι, δεν είναι, όλα είναι καλά. Όλα είναι καλά για να το αντιμετωπίσω.
Ο καθένας με τον τρόπο του. Γιατί δεν μπορείς να το αντιμετωπίζεις, δεν αντιμετωπίζεται. Και το αντιμετώπισα. Σιγά σιγά όμως, εντάξει, μένω μόνη, αλλά δε ζω μόνη. Έχω φίλους, βγαίνω, ταξιδεύω, ασχολούμαι, έχω τη θεατρική ομάδα στα Βριλήσσια.
Είχα μπει γιατί ήμουν στο νοσοκομείο δίπλα του 7 μήνες. Και κοιμόμουν εκεί. Και το έζησα όλο. Οπότε με πόνεσε πάρα πολύ. 7 μήνες κάθε βράδυ. Πολύ δύσκολο πράγμα.
Τα κατάφερα να μεταφερθώ από το νοσοκομείο, να κάνω το σπίτι μου νοσοκομείο. Για να φύγει ευχαριστημένος. Στα χέρια μου, στην αγκαλιά μου, χωρίς να καταλάβει τίποτα στον ύπνο του.
Ακούγεται κάπως μακάβριο στην αγκαλιά, αλλά... Δεν είναι μακάβριο. Ήταν μια χαρμολύπη την ώρα εκείνη που το ένιωσα, γιατί ξέρω ότι θα φύγει. Άρα έφυγε έτσι όπως ήθελε και όπως ήθελα. Ενώ οι άλλοι δεν μπορούν να τα λάβουν εύκολα, αλλά έχει μια γαλήνη. Μια γαλήνη. Μια γαλήνη, αφού αυτό είναι αναπόφευκτο, ο θάνατος είναι αναπόφευκτος. Δεν μπορείς να τον αποφύγεις. Για να φύγει όσο πιο ανώδυνα. Εντάξει υπάρχει αλλά ο χρόνος γιατρεύει, έχει καταλαγιάσει.
