
Τάσος Κωστής
Συγκλονίζει ο Τάσος Κωστής: «Μεγάλωσα με τον πόνο, δεν με κατέστρεψε, αλλά δεν θέλω άλλο πόνο»
Σε μια αποκαλυπτική συνέντευξη που παραχώρησε στην On Time, ο Τάσος Κωστής μίλησε ανοιχτά για τη στάση ζωής που έχει υιοθετήσει όλα αυτά τα χρόνια στον χώρο της υποκριτικής, αλλά και για τις προσωπικές του επιθυμίες στο σήμερα.
Ανατρέχοντας στην πορεία του, ο γνωστός ηθοποιός εξήγησε πώς δεν τον ενδιέφερε ποτέ η λάμψη του θεάματος, αλλά το ουσιαστικό κομμάτι της δουλειάς του. Όπως ο ίδιος ανέφερε χαρακτηριστικά:
Ραγίζει καρδιές ο Τάσος Κωστής: «Τρώω με τη φωτογραφία της γυναίκας μου – Η απώλεια δεν γιατρεύεται»
.jpg?t=gZAEQe8tKRF5P3rbRTp2FA)
«Ακριβώς. Είχα και το δικό μου κόσμο. Την ήθελα την προσωπική μου ζωή για μένα. Δεν είχα στο μυαλό μου να κάνω 24 ώρες το 24ωρο τον ηθοποιό. Εγώ τον ηθοποιό τον έκανα μόνο όταν δούλευα. Μπορεί αν έμενα λίγο με τους συναδέλφους αλλά, αφότου έφευγα, είχα τον δικό μου κόσμο. Υπάρχει και κόσμος εκτός θεάτρου. Εγώ τον… παρατούσα τον ηθοποιό και μετά ξανάνιωνα. Γιατί έφευγα από το θέατρο ή το γύρισμα και τον ηθοποιό δεν τον "κουβαλούσα" παντού μαζί μου. Και έτσι ξαναγύριζα καινούργιος.»
Όταν ρωτήθηκε αν ανήκει στην κατηγορία των ηθοποιών που οραματίζονται να φύγουν από τη ζωή επί σκηνής, ήταν ξεκάθαρος:
«Όχι. Και δεν θέλω να το πω αυτό. Ας πεθάνεις μόνος σου. Γιατί θα πρέπει να είμαι εγώ και οι θεατές από κάτω; Δηλαδή, τι είναι αυτό το πράγμα; Τι ματαιοδοξία είναι αυτή; Τι θα σου προσφέρει; Γιατί αυτό, αν το σκέφτεσαι, είναι για το "εγώ" σου και μόνο.»
Στη συνέχεια, με αφοπλιστική ειλικρίνεια, περιέγραψε τι είναι αυτό που επιθυμεί περισσότερο αυτή τη φάση της ζωής του:
«Δεν θέλω να στενοχωριέμαι. Γιατί έχω περάσει πόνο από μικρό παιδί. Μεγάλωσα με τον πόνο, δεν με κατέστρεψε, αλλά δεν θέλω άλλο πόνο. Ακούω που μου λένε ότι ο τάδε έχει αυτό ή εκείνο, αλλά δεν θέλω, με στενοχωρεί. Δεν θέλω να σκέφτομαι και να πονάω. Θέλω να πονάω για τα δικά μου πράγματα. Να πονάω και για τους άλλους; Δεν γίνεται. Ο πόνος είναι προσωπικός. Σου λέει ο άλλος, "πως σε καταλαβαίνω". Δεν με καταλαβαίνεις και ούτε θέλω να με καταλάβεις. Δεν μπορεί να πονέσει άλλος για σένα.»