Σταυροπούλου: «Κάποιος μπορεί να πει: “Έλα μωρέ τώρα, & τι κάνει;”. Κι όμως, δεν είναι εύκολο να...»
Η Βίκυ Σταυροπούλου, σε συνέντευξή της στο Secret, μιλά με ειλικρίνεια για την επιτυχία της παράστασης Μπαμπάδες με ρούμι, την πρόκληση της επανάληψης, την ανάγκη για καλλιτεχνική ανανέωση και το προσωπικό της ταξίδι στον χώρο του θεάτρου.
Αναφέρεται με συγκίνηση στις εσωτερικές της μετατοπίσεις ως καλλιτέχνης, στη δύναμη των ρόλων που ερμηνεύει και στην ισορροπία ανάμεσα στην «περσόνα» και τον αληθινό εαυτό της.
Κατερίνα Ζαμπέτα: Η κόρη του Γιώργου Ζαμπέτα για την παράσταση: «Μου πήρε τρία χρόνια. Ξέθαβα...»
Θα επαναληφθούν τον χειμώνα οι Μπαμπάδες με ρούμι;
«Ναι, για τέταρτη χρονιά. Η επανάληψη είναι μια μεγάλη παγίδα, αλλά με τις αντικαταστάσεις έρχεται ένας αέρας ανανέωσης. Του χρόνου θα είναι ο Θανάσης Ευθυμιάδης – ναι, ξαναρχίζει το θέατρο – στον ρόλο που έκανε ο Κόκλας και μετά ο Γαβαλάς. Φεύγει η Νίκη Λάμη και έρχεται η Αντιγόνη Νάκα. Επίσης, συνειδητοποιώ ότι όπως και στους Μπαμπάδες, υπάρχουν σημεία της παράστασης που, επειδή εγώ έχω αλλάξει μέσα στα χρόνια, “γράφουν” μέσα μου τελείως διαφορετικά».
Καλλιτεχνικά, δεν θέλετε ανανέωση;
«Ισχύει. Θα ήταν παράλογο να μην το αισθανόμουν. Κάποιες φορές οι συγκυρίες σε “αναγκάζουν” να πάρεις μια απόφαση, οπότε πρέπει να λειτουργήσεις έτσι. Αυτό έχει ένα τίμημα, όπως όλα στη ζωή. Ελπίζω να έχω την υγειά μου και στα χρόνια που έρχονται να δοκιμαστώ σε περισσότερα πράγματα».
Πιο μικρά, πιο ατμοσφαιρικά;
«Το θέλω πολύ. Κατά διαστήματα είχα τέτοιες προτάσεις και η ψυχή μου το ήθελε. Αλλά όταν ένας επιχειρηματίας σού εμπιστεύεται το μεγάλο του θέατρο, το “Αλίκη”, και είσαι εκεί τόσα χρόνια – που σχεδόν δεν έχει μείνει άλλος εκτός από την ίδια τη Βουγιουκλάκη – ζυγίζεις τα πράγματα και αποφασίζεις αναλόγως».
Η περσόνα της Σταυροπούλου έχει επιβληθεί στον άνθρωπο Βίκυ; Σας καταπιέζει;
«Είναι όπως το φάρμακο. Αν το πάρεις στη σωστή δόση, θα σε γιατρέψει· αν το πάρεις στη λάθος, θα σε σκοτώσει. Κι εγώ αναρωτιέμαι. Αλλά δεν μπορώ να τα δω σαν δύο διαφορετικά. Η περσόνα κι εγώ είμαστε ένα. Κάποιος μπορεί να πει: “Έλα μωρέ τώρα, και τι κάνει;”. Κι όμως, δεν είναι εύκολο να μπορείς να εκθέτεις την ψυχή σου όπως έχει, σε μια μεγάλη μερίδα κόσμου».
Διαβάστε επίσης:
