Χρήστος Νικολόπουλος: Μια ζωή γεμάτη επιτυχίες! Η ηλικία, τα γενέθλια και οι σπουδαίες συνεργασίες

Είναι διακεκριμένος Έλληνας συνθέτης, τραγουδιστής και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού.

Η οικογένειά του δεν είχε τους απαραίτητους οικονομικούς πόρους για τις σπουδές του. Η ενασχόληση με κάτι επαγγελματικό γύρω από τη μουσική, καθώς ήδη η οικογένειά του ασχολούνταν γύρω από αυτή, φάνταζε ως μονόδρομος για τον Χρήστο Νικολόπουλο από τη νεαρή του ηλικία. Για λόγους βιοποριστικούς και με σκοπό να βοηθήσει τη φτωχή οικογένειά του ασχολήθηκε επαγγελματικά παίζοντας σε όλη την περιφέρεια της ιδιαίτερης πατρίδας του, σε κέντρα, γιορτές, γάμους, πανηγύρια κλπ.

«Νιώθω πάρα πολύ ολοκληρωμένος και ευτυχισμένος. Έχω κάνει τέσσερα εγγόνια. Είμαι πολύ παραδοσιακός τύπος. Μου αρέσει ας πούμε, τα Χριστούγεννα να μαζευόμαστε μαζί η οικογένεια, το Πάσχα επίσης. Να φροντίζω την οικογένειά μου με το να τους παρέχω ό,τι μπορώ και την αγάπη μου πάνω απ’ όλα», δήλωσε πρόσφατα σε συνέντευξή του για την οικογένεια που δημιούργησε ο ίδιος.

Νικολόπουλος: Η αποχή από το μπουζούκι για χάρη της οικογένειας & η λατρεία στα εγγόνια του

Το έργο του εστιάζεται στο λαϊκό τραγούδι έχοντας εμφανή στοιχεία και από την παραδοσιακή μουσική. Συνέθεσε πολλά μουσικά έργα και γνωστοί δίσκοι του είναι πάρα πολλοί.

Ο Χρήστος Νικολόπουλος για τουλάχιστον 40 χρόνια έχει παίξει με το μπουζούκι του πολύ μεγάλο μέρος της ελληνικής δισκογραφίας.

Μερικά από τα πλέον γνωστά τραγούδια είναι τα: «Νυχτερίδες και αράχνες» (1968), «Απόψε σ' έχω στην αγκαλιά μου» (1968), «Αγριολούλουδο» (1972), «Νύχτα στάσου» (1972), «Υπάρχω» (1975), «Στο σταυροδρόμι» (1977), «Όλες του κόσμου οι Κυριακές» (1977), «Οι κυβερνήσεις πέφτουνε μα η αγάπη μένει» (1981), «Παίξε Χρήστο επειγόντως» (1982), «Οι νταλίκες» (1982), «Όλοι δικοί μας ήμαστε» (1984), «Και μαζί και μόνος» (1984), «Ο Σαλονικιός» (1985), «Αγάπη όλο ζήλια» (1987), «Με το στόμα γεμάτο φιλιά» (1987), «Συλλαβιστά - ­Ψιθυριστά» (1988), «Η νύχτα θέλει έρωτα» (1988), «Μη μιλάς, μη γελάς, κινδυνεύει η Ελλάς» (1989).

Το 1963, σε ηλικία μόλις δεκαέξι ετών, με την ευχή του πατέρα του ως μόνο εφόδιο, έφτασε στην Αθήνα. Στην οδό Βερανζέρου με Σατωβριάνδου στην Ομόνοια υπήρχε το «Καφενείο των Μουσικών». Εκεί γνώρισε μουσικούς που τον βοήθησαν να παίζει σε δίσκους μικρών εταιρειών. Ο Στέλιος Ζαφειρίου, δεξιοτέχνης στο μπουζούκι τον άκουσε και του πρότεινε να παίζουν μαζί στις ηχογραφήσεις μεγαλύτερων εταιρειών.

Σύντομα ο Χρήστος Νικολόπουλος άρχισε να γίνεται πιο γνωστός και πολλοί μιλούσαν για "μεγάλο μουσικό ταλέντο", εκθειάζοντας παράλληλα την σεμνότητα του. Το 1964 δούλεψε για μία σεζόν εκεί που τραγουδούσε ο Μανώλης Αγγελόπουλος που χαρακτηριζόταν ως μεγάλος τραγουδιστής της περιόδου εκείνης. Το 1965 ο μουσικός Πέτρος Ιατρού τον σύστησε στον Στέλιο Καζαντζίδη, με τον οποίο δούλεψε μαζί τα τελευταία χρόνια των τότε εμφανίσεων του Καζαντζίδη (1965-1966). Πήγαν σε περιοδείες στην Αμερική, Γερμανία, αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Ο Στέλιος Καζαντζίδης την άνοιξη του 1966 αποχώρησε από τα κέντρα και από τότε δεν ξαναεμφανίστηκε, παρά μόνο πολύ αργότερα και συμβολικά πλέον.

Μεταγενέστερα και παρά τις καλές σχέσεις που είχαν οι δύο άνδρες κατά το παρελθόν υπήρξε και σχετική έριδα μεταξύ τους για την πατρότητα κάποιων τραγουδιών, που κάλυψαν σε ευρεία κλίμακα τα ΜΜΕ της εποχής αυτής. Ο Χρήστος Νικολόπουλος συνέχισε την πορεία του αυτόνομα, γνώρισε και εργάστηκε σχεδόν με όλους τους ρεμπέτες της εποχής (Βασίλης Τσιτσάνης, Γιάννης Παπαϊωάννου, Γιώργος Κυριαζής, Μάρκος Βαμβακάρης, Σταύρος Κουγιουμτζής). Από το 1968 άρχισε να γράφει τα πρώτα δικά του πλέον τραγούδια. Την περίοδο 1969-70 συνεργάστηκε και τον βοήθησε πολύ στις μουσικές σπουδές του ο Μανώλης Χιώτης.

Όπως αναφέρει τακτικά ο Χρήστος Νικολόπουλος «Με τον Μανώλη Χιώτη ήταν σαν να απέκτησα μεταπτυχιακό δίπλωμα μαζί του».

Ο Χρήστος Νικολόπουλος υπήρξε επίσης στενός συνεργάτης με τον Γιώργο Ζαμπέτα και μάλιστα σε μία αφιέρωση του ο Γιώργος Ζαμπέτας τον αποκαλεί "γιο" του.

Το Δεκέμβριο του 2005 ο Χρήστος Νικολόπουλος κυκλοφορεί το ομότιτλο soundtrack της γνωστής τηλεοπτικής σειράς «Η Λίμνη Των Στεναγμών». Το άλμπουμ περιλαμβάνει 18 τραγούδια, μερικά από τα οποία είναι ορχηστρικά, με τη μουσική υπογραφή του Χρήστου Νικολόπουλου, αλλά και του γιου του Βασίλη Νικολόπουλου, σε δύο από αυτά («Στην Απέναντι Οχθη», «Πρωινή Βόλτα»), ενώ τους στίχους επιμελείται ο Φίλιππος Γράψας. Τα τραγούδια ερμηνεύει η Μαρία Σπυροπούλου.

Βιβλία

Έχουν εκδοθεί γύρω στα 12 βιβλία με τραγούδια του, σε νότες (παρτιτούρες), για πιάνο από τις εκδόσεις Φ. Νάκα. Στο τέλος του 2000, με τη συνεργασία του Κ. Γανωσέλη, μετά από μακρόχρονη έρευνα εκδόθηκε ένα βιβλίο του με διδακτικό χαρακτήρα. Ο τίτλος του είναι «Οι λαϊκοί δρόμοι». Συνοδεύεται από ένα CD όπου ακούγονται όλοι οι λαϊκοί δρόμοι με το μπουζούκι του Χρήστου Νικολόπουλου και με πολλά μουσικά παραδείγματα. Επίσης τα κείμενα υπάρχουν και στα Αγγλικά.

Με πληροφορίες από Wikipedia

Διαβάστε επίσης:

Χρήστος Νικολόπουλος: «Το “Υπάρχω” το προόριζα για τον Μητροπάνο, αλλά δεν μου απάντησε ποτέ»

«Οι μπαλάντες του Χρήστου Νικολόπουλου» στο Christmas Theater

Νικολόπουλος για Νταλάρα και την απόρριψη από τον Καζαντζίδη: «Τον είδα πικραμένο»