Μάριος Καπότσης: Το πόλο, οι Ολυμπιακοί Αγώνες στο Τόκιο και η επιτυχία με τον Κωνσταντίνο Αργυρό
Ο Μάριος Καπότσης, γνωστός όχι μόνο για την εξαιρετική του πορεία στην υδατοσφαίριση αλλά και για το δημιουργικό του ταλέντο στη στιχουργική, μοιράστηκε σκέψεις και συναισθήματα για τις δύο μεγάλες του αγάπες: το πόλο και τη μουσική.
Η ενασχόλησή του με το άθλημα ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία. «Από ηλικία 3 ετών ξεκίνησα στη μικρή πισίνα του Παλαιού Φαλήρου. Πρόσφατα πήγα στη συγκεκριμένη πισίνα για έναν φιλικό αγώνα με την ομάδα μου και σκεφτόμουν πως έχουν περάσει 30 χρόνια από τότε που ξεκίνησα να αγωνίζομαι».
Μεταξά για Καπότση: «Το λέω πρώτη φορά, με ενοχλεί αυτό, δεν έχει περάσει αρκετός χρόνος»
Όπως ο ίδιος τονίζει, το πόλο τού έχει προσφέρει ανεκτίμητα μαθήματα ζωής, συμβάλλοντας καθοριστικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του. Η πιο δυνατή του στιγμή, όπως εξομολογείται, παραμένει η συμμετοχή του με την εθνική ομάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες: «Η μεγαλύτερη στιγμή και, παράλληλα, η μεγαλύτερη συγκίνηση που είχα ήταν όταν κατακτήσαμε το αργυρό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο με την εθνική ομάδα. Μεγάλη περηφάνια και ανείπωτη χαρά, που θα μείνουν για πάντα βαθιά χαραγμένες στο μυαλό και στην ψυχή μας».
Πέρα όμως από τις επιτυχίες του στις πισίνες, ο Μάριος Καπότσης έχει αρχίσει να ξεχωρίζει και σε έναν διαφορετικό χώρο, αυτόν της μουσικής. Στη συνέντευξη που παραχώρησε στη Σάσα Σταμάτη και το Secret, αναφέρθηκε μεταξύ άλλων στη συνεργασία του με τον Κωνσταντίνο Αργυρό:
«Αχ καρδιά μου»: η νέα επιτυχία του Κωνσταντίνου Αργυρού φέρει την υπογραφή σου. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
«Νομίζω ότι κάποια πράγματα είναι για να γίνουν. Το “Αχ καρδιά μου” δεν έχει μόνο τη δική μου υπογραφή, αλλά και του Χριστόδουλου Σιγανού και του Valentino, της ομάδας μας δηλαδή. Χωρίς αυτούς τους δύο ανθρώπους δεν θα είχε συμβεί τίποτα. Τους χρωστάω τα πάντα.»
Όσο για το αν περίμενε την επιτυχία:
«Ναι, το περίμενα. Γιατί, όταν κάτι έχει ψυχή και αλήθεια, δεν μπορεί να χάσει. Και το περίμενα, γιατί πιστεύω πάρα πολύ στο ταλέντο της ομάδας και στον καλλιτέχνη που λέγεται Κωνσταντίνος Αργυρός. Έναν καλλιτέχνη που θαυμάζω την πορεία του, τη στάση του και την αξιοπρέπειά του στον χώρο και πιστεύω ότι μπορεί να κάνει πολλά πράγματα και στο εξωτερικό, σε διεθνές επίπεδο, όπου ήδη κάνει.»
Όταν η κουβέντα στρέφεται στην πηγή της έμπνευσής του, ο ίδιος απαντά με ειλικρίνεια:
«Δεν μπορώ να σου το απαντήσω αυτό. Αυτό που θα σου πω, όμως, είναι ότι πιστεύω πως γράφω καλύτερα όταν είμαι χαρούμενος.»