Φιόνα Γεωργιάδη: Είναι πρόκληση να είσαι καλλιτεχνικά ενεργός και στην αθηναϊκή σκηνή
Από τις σπουδές στη Νομική Σχολή Αθηνών και τις σπουδές στο Ευρωπαϊκό Δημόσιο Δίκαιο στο UCL του Λονδίνου, η Φιόνα Γεωργιάδη αποφάσισε να βρεθεί στο ΗΒ Studio της Νέας Υόρκης για να σπουδάσει υποκριτική.
Τι την ώθησε να αλλάξετε ριζικά πορεία;
Φιόνα Γεωργιάδη- Νίκος Πουρσανίδης: Πρωταγωνιστούν στην «Κόμισσα της φάμπρικας»
«Καταλαβαίνω πως ακούγεται σαν ριζική αλλαγή πορείας. Στην ουσία, όμως, και οι δύο διαδρομές συμπληρώνουν το προσωπικό μου παζλ. Πάντα ήθελα να γίνω ηθοποιός, από τα 12 ήδη, όταν έπαιξα στην πρώτη μου σχολική παράσταση. Εκεί συνέβη η ρωγμή! Μου άρεσαν τόσο πολύ η αδρεναλίνη, η χαρά, το παιχνίδι του θεάτρου, που το κουβάλησα, άλλοτε ηχηρά άλλοτε σιωπηρά. Είχα, όμως, κι άλλες επιθυμίες, όπως μεγάλη αγάπη στο διάβασμα και βαθύ θαυμασμό σε όσους μεταχειρίζονταν την ελληνική γλώσσα με μαεστρία. Έτσι, λόγω του έντονου αισθήματος δικαίου, οδηγήθηκα στα νομικά. Ποτέ δεν πίστεψα ότι επαγγελματικά θα καταλήξω εκεί. Θέλω να πω, ήξερα ότι η φύση μου ήταν πιο σύνθετη και εμπεριείχε αντιφάσεις. Όταν τα ολοκλήρωσα, είχα διαμορφώσει την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση, ώστε να τολμήσω να ορθώσω την παιδική μου επιθυμία και να την υπερασπιστώ μέσα μου ή έξω μου. Ρεαλιστικά, χρειάστηκε να καταστρώσω σχέδιο και να δώσω κάμποσες μάχες για να αρχίσω να περπατάω στον δρόμο της καρδιάς μου και πολλές φορές φοβήθηκα ότι δεν θα τα καταφέρω. Όμως, είχα διαισθανθεί πια τι ήθελα και αυτό με έκανε πιο δυνατή.
Ένα από τα έργα που συμμετείχατε στη Νέα Υόρκη ήταν και οι «Χίλιες και μία νύχτες», του Ρώσου σκηνοθέτη Αλεξέι Μπουράγκο, όπου εφαρμόστηκε η περίφημη μέθοδος του Μάικλ Τσέχοφ.
Τι νιώσατε την πρώτη φορά που ανεβήκατε στη σκηνή, στο Μανχάταν;
«Μας είχε προετοιμάσει τόσο δημιουργικά ο σκηνοθέτης μέσα από τη συγκεκριμένη τεχνική, που η παράσταση ήρθε σαν φυσική εξέλιξη και μόνο χαρά θυμάμαι να νιώθω γι' αυτό»
Γιατί γυρίσατε στην Ελλάδα; Σε ποια θέματα δεν σας κάλυπτε η Νέα Υόρκη και σε ποια περιμένατε να σας καλύψει η χώρα μας;
«Αλλιώς τα είχα σκεφτεί κι αλλιώς ήρθαν. Στην Ελλάδα επέστρεψα για να περιμένω την έγκριση της καλλιτεχνικής βίζας. Μέχρι τότε, δούλευα στην Αμερική με άδεια εργασίας και η βίζα ήταν το επόμενο βήμα. Είχα, λοιπόν, κλεισμένο εισιτήριο επιστροφής για Νέα Υόρκη. Η έγκριση συνέπεσε χρονικά με την πρόταση του Νίκου Περάκη και της Κατερίνας Μπέη για την κινηματογραφική ταινία «Success Story», οπότε προτίμησα να μείνω. Λίγο μετά την πρεμιέρα, προέκυψε άλλη μια ενδιαφέρουσα συνεργασία. Έτσι, κάπως οργανικά, η δουλειά με κράτησε εδώ. Άλλωστε, τίποτα δεν ήταν δεδομένο για μένα στη Νέα Υόρκη αλλά ούτε και στην Αθήνα. Είναι πρόκληση να είσαι καλλιτεχνικά ενεργός και στην αθηναϊκή σκηνή. Το θέατρό μας έχει αξιοθαύμαστα δείγματα και καλλιτέχνες που δεν στερούνται τίποτα σε ταλέντο, φαντασία και έμπνευση εν συγκρίσει με διεθνείς παραγωγές. Διατηρώ τη σύνδεσή μου, πάντως, με το εξωτερικό και κάνω ακροάσεις εξ’ αποστάσεως, καθώς εκπροσωπούμαι καλλιτεχνικά από την ατζέντισσά μου που έχει έδρα τις ΗΠΑ»
Πηγή Gala
To δίχτυ – Φιόνα Γεωργιάδη: Αυτά είναι τα δυνατά στοιχεία της τηλεοπτικής Στέλλας