Σαν σήμερα «έφυγε» ο Γιάννης Πουλόπουλος – Ο δίσκος που έκανε ρεκόρ & οι αξέχαστες επιτυχίες

Η χαρακτηριστική φωνή του, γεμάτη συναίσθημα και μελωδία, σημάδεψε το ελληνικό τραγούδι και παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα μέσα από τα αξεπέραστα κομμάτια του.

Μπέττυ: Η χήρα του Πουλόπουλου σε μία σπάνια εξομολόγηση: «Όταν με γνώρισε, ετοιμαζόταν για γάμο...»

Από το Μεταξουργείο στη μεγάλη επιτυχία

Ο Γιάννης Πουλόπουλος γεννήθηκε το 1941 στο Μεταξουργείο. Από μικρός έδειξε το ταλέντο του στη μουσική, ενώ παράλληλα σπούδαζε ηλεκτρολόγος στη νυχτερινή σχολή ΝΤΗΖΕΛ. Η μεγάλη του ευκαιρία ήρθε το 1963, όταν ο Μίκης Θεοδωράκης τον επέλεξε να ερμηνεύσει τρία τραγούδια στο θεατρικό έργο του Ιάκωβου Καμπανέλλη «Η γειτονιά των αγγέλων». Η συνεργασία αυτή αποτέλεσε το εφαλτήριο μιας λαμπρής πορείας.

Οι ταινίες που τον έκαναν αγαπημένο

Στα μέσα της δεκαετίας του ’60, ο Πουλόπουλος εμφανιζόταν σε μπουάτ της Πλάκας, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε κινηματογραφικές ταινίες που έγραψαν ιστορία. Μερικές από αυτές:

• «Οι θαλασσιές οι χάντρες» (1966)

• «Μια κυρία στα μπουζούκια» (1968)

• «Γοργόνες και μάγκες» (1968)

• «Η Παριζιάνα» (1969)

Η παρουσία του στη μεγάλη οθόνη, σε συνδυασμό με τη χαρακτηριστική φωνή του, τον έκανε είδωλο μιας ολόκληρης γενιάς.

«Ο Δρόμος»: Ο δίσκος που έγραψε ιστορία

Το 1969 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Ο Δρόμος» σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το άλμπουμ αυτό θεωρείται μέχρι σήμερα ο πιο επιτυχημένος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας, με πωλήσεις που έφτασαν τα 3.000.000 αντίτυπα. Από εκεί και πέρα, ο Πουλόπουλος καθιερώθηκε ως ένας από τους πιο εμπορικούς και αγαπημένους τραγουδιστές του ελληνικού πενταγράμμου.

Οι συνεργασίες με τους μεγάλους

Στην πορεία του συνεργάστηκε με κορυφαίους δημιουργούς, όπως ο Μίμης Πλέσσας, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Γιώργος Ζαμπέτας, ο Γιάννης Σπανός και ο Δήμος Μούτσης. Η φωνή του ταυτίστηκε με το «Νέο Κύμα» και έδωσε νέα πνοή στο ελληνικό τραγούδι.

Η απόσυρση και οι καλλιτεχνικές ανησυχίες

Στα τέλη της δεκαετίας του ’90, ο Γιάννης Πουλόπουλος αποσύρθηκε από τη δισκογραφία, παραμένοντας ωστόσο μια σπουδαία μορφή. Δεν έπαψε ποτέ να δημιουργεί: ασχολήθηκε με την ποίηση, εκδίδοντας δύο ποιητικές συλλογές, «Τετράδιο» (1971) και «Ταξίδι στο κέντρο της νύχτας» (1983), ενώ αγάπησε και τη ζωγραφική και τη χαλκογραφία.