Δήμητρα Παπαδήμα: «Ήμουν αυτοκαταστροφική. Πήγαινα στο μπαλκόνι για να πηδήξω από κάτω»
Έχοντας ζήσει μια ζωή γεμάτη εντάσεις, εσωτερικές αναζητήσεις και μια παιδική ηλικία που άφησε βαθιά αποτυπώματα, η Δήμητρα Παπαδήμα δεν φοβάται να ξεδιπλώσει τις πιο σκοτεινές, αλλά και τις πιο δυνατές στιγμές της.
Σε μια συνέντευξη-εξομολόγηση στην εφημερίδα On Time και τη Σίσσυ Μενεγάτου, η γνωστή ηθοποιός μιλά με ωμό ρεαλισμό για τα δύσκολα παιδικά της χρόνια, τον ρόλο της ως «αρχηγός» μέσα στην οικογένειά της, αλλά και για την επαναστατική φύση που την ώθησε στα άκρα.
Συγκλονίζει η Δήμητρα Παπαδήμα: «Ο πατέρας μου σήκωσε την καραμπίνα να με χτυπήσει»
Με ειλικρίνεια και χωρίς περιστροφές, αναφέρεται στις στιγμές που την πλησίασε η αυτοκαταστροφή, στην ανάγκη της για έκφραση μέσα από τον αθλητισμό, αλλά και στο πώς το αυστηρό οικογενειακό πλαίσιο λειτούργησε σαν φρένο σε πιο επικίνδυνες επιλογές.
Μεγάλωσες στην Αγία Παρασκευή όπου υπήρχαν μεν κάποιες πλούσιες οικογένειες αλλά και οι φτωχές, όπως ήταν η δική σου, και ζούσες όπως «Οι κυρίες της αυλής» της παλιάς κινηματογραφικής ταινίας του 1966;
Ακριβώς. Κι έβλεπα το ποντίκι που περνούσε κάτω από τα πόδια μου, την κατσαρίδα που έπρεπε να σκοτώσω κι άλλα τέτοια. Και είχα και τα μικρότερα δίδυμα αδέλφια μου, την Μαρία και τον Κώστα, τα οποία έπρεπε να φροντίσω. Εγώ ήμουν η αρχηγός της οικογένειας και ας ήταν μόλις ενάμιση χρόνο μικρότερα τα αδέλφια μου.
Ήσουν άτακτη;
Ήμουν αυτοκαταστροφική. Πήγαινα στο μπαλκόνι για να πηδήξω από κάτω πιστεύοντας ότι δεν πρόκειται να πάθω τίποτα. Δυο φορές με σταμάτησαν, μετά καταλάβανε ότι μπορούσα να το καταφέρω και με αφήνανε. Έκανα ποδήλατο σούζα όλο το χωματόδρομο. Έχω πέσει, έχω πάει στο νοσοκομείο, έχω σημάδι. Ήμουν των άκρων.
Και αν δεν ήμουν από αυτή τη θρησκευόμενη οικογένεια που, όπως και να το κάνεις, υπήρχε φραγμός, θα ήμουν ακόμα περισσότερο των άκρων. Με έσωσε η γυμναστική. Λατρεύω τον αθλητισμό, αλλά οι γονείς μου δεν με άφηναν να γίνω αθλήτρια.