Τάσος Χαλκιάς: «Ο πατέρας μου μετά από 18 χρόνια ήρθε στο θέατρο να με δει»
Μια συγκινητική αναδρομή στην πορεία του και τη σχέση με τον πατέρα του έκανε πρόσφατα ο Τάσος Χαλκιάς, μιλώντας στο vidcast Secret του Κώστα Γαζέτη.
Ο αγαπημένος ηθοποιός αναφέρθηκε στα πρώτα του βήματα, στις δυσκολίες που αντιμετώπισε όταν αποφάσισε να ακολουθήσει την υποκριτική, αλλά και στην αυστηρή στάση του πατέρα του απέναντι στην επιλογή του αυτή.
Τάσος Χαλκιάς: Απαντά για το "μεγάλο κρεβάτι στο θέατρο" του Χαϊκάλη: Είναι ταλαντούχος, αλλά...
«Ο πατέρας μου ήταν παντελώς αρνητής. Η μάνα μου το δέχτηκε αλλά δεν μπορούσε να το αποδεχτεί φανερά, δεν μπορούσε να το χαρεί φανερά. Μου είχε πει: αγόρι μου, ό,τι διάλεξες να γίνεις. Μου το έλεγε όταν ήμασταν μόνοι μας. «Εγώ να ξέρεις είμαι κοντά σου, αλλά να το πάρεις στα σοβαρά». Ο πατέρας μου από μικρά παιδιά, από 6 ετών, μας έπαιρνε στη δουλειά του. Ήταν ψυκτικός μηχανικός, δούλευε στα καράβια στον Πειραιά, όταν στο λιμάνι γύρω-γύρω ήταν όλο καρβουνιάρικα».
Ο αγαπημένος ηθοποιός εστίασε στην αντίδραση του πατέρα του κυρίως:
«Όταν του είπα ότι θα σταματήσω, γιατί θέλω να πάω να δω λίγο θέατρο, μου είπε: πού να πας; Δεν αντέδρασε βίαια. Είπε: τράβα κόψε το λαιμό σου, από εμένα καμία βοήθεια δεν έχει. Του λέω: δηλαδή μου κόβεις και το χαρτζιλίκι; Και μου απάντησε: «Δεν ήταν χαρτζιλίκι αυτό. Πληρωνόσουν γιατί δούλευες. Τώρα δε θα δουλεύεις και θα πληρώνεσαι; Δεν γίνεται αυτό».
Εγώ έφυγα, πήγα σε έναν φίλο που είχε τουριστικές μονάδες, κάμπινγκ και μικρά ξενοδοχεία και δούλεψα εκεί. Η σχολή δεν είχε δίδακτρα και για αυτό τη διάλεξα. Σκεφτόμουν ότι αν το έχω το έχω και θα γίνει, αν δεν το έχω δεν θα γίνω».
Ο Τάσος Χαλκιάς συνέχισε λέγοντας: «Η αντίρρηση του κράτησε 18 χρόνια. Μετά από 18 χρόνια ήρθε στο θέατρο να με δει, γιατί οι φίλοι του του έλεγαν ‘Σπουδαίος ο γιος σου! Πήγαμε και τον είδαμε στην παράσταση’. Ένιωσε ντροπή που του το έλεγαν οι φίλοι του, τους οποίους πίστευε. Ένιωσε άσχημα.
Κάποια στιγμή μου είπαν «Είναι ο πατέρας σου στην πλατεία» και τους είπα «Κάνετε λάθος. Δεν έρχεται ο πατέρας μου στο θέατρο». Βγαίνοντας από το θέατρο, το βράδυ, με περίμενε, με αγκάλιασε, έβαλε τα κλάματα αλλά εγώ πια ήμουν 36 χρονών και ήμουν ηθοποιός του Εθνικού Θεάτρου 10 χρόνια».
Η αφήγηση του Χαλκιά φωτίζει την προσωπική του διαδρομή, τα χρόνια επιμονής, και τη βαθιά συναισθηματική στιγμή της αναγνώρισης, έστω και καθυστερημένα, από τον πατέρα του.