Ελένη Τσολάκη: «Δεν έχω πάθει εξάρτηση από την τηλεόραση. Την αγαπώ πολύ... αλλά όχι απεγνωσμένα»
Με μια διαδρομή που μετρά πάνω από μία δεκαετία μπροστά από τις κάμερες, η Ελένη Τσολάκη μιλάει στο περιοδικό ΟΚ! για τις προσωπικές της επιλογές, την επαγγελματική της εξέλιξη και τις αποφάσεις ζωής που διαμόρφωσαν τη γυναίκα και την παρουσιάστρια που γνωρίζουμε σήμερα.
Από τον περασμένο Σεπτέμβριο, έχει επιστρέψει στην τηλεόραση με το «Πρωινό Σαββατοκύριακο» στον ΑΝΤ1, αποφεύγοντας πάντα τους μεγαλόπνοους σχεδιασμούς, προτιμώντας να κινείται με σταθερά, μικρά βήματα.
Πρωινό Σαββατοκύριακο: Η ανακοίνωση της Τσολάκη για την απουσία συνεργάτη της από την εκπομπή
Σήμερα, στα 39 της χρόνια και με την οικογένειά της να έχει αποκτήσει νέα δυναμική χάρη στη γέννηση της κόρης της, βλέπει τον εαυτό της σε έναν πιο ώριμο και ουσιαστικό ρόλο – τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά.
Η πορεία της στην τηλεόραση δεν ήταν πάντα εύκολη. Από το Happy Day, όπου την πρωτοείδαμε να δίνει ζωντάνια στα δελτία καιρού, μέχρι τη σημερινή της θέση, έχει αλλάξει πολλά – και μέσα της και στην εικόνα της.
«Ξέρεις, αυτό το κορίτσι που έλεγε τον καιρό κάθε πρωί στις 08.00 και ξυπνούσε τον κόσμο χορεύοντας και γελώντας είναι ένα κομμάτι του εαυτού μου. Έτσι είμαι με τους φίλους μου στη ζωή μου, έτσι θα είμαι και στην τηλεόραση στις στιγμές που πρέπει», παραδέχεται. Ωστόσο, όπως λέει, η εξέλιξη είναι απαραίτητη: «Φαντάσου να είχαν περάσει τόσα χρόνια και να ήμουν μόνο εκείνο το κορίτσι που χόρευε το πρωί και έλεγε τον καιρό. Δεν θα υπήρχε αυτή η εξέλιξη που θεωρώ ότι πρέπει να έχουμε όλοι μας».
Παρά την πολυετή παρουσία της στον χώρο, δεν δείχνει να κινείται με τη λογική της εμμονής στη δημοσιότητα. Η σχέση της με την τηλεόραση, όπως εξηγεί, δεν είναι εξάρτηση.
«Όχι, αυτό το μικρόβιο δεν με έχει ακουμπήσει. Δεν έχω πάθει εξάρτηση από την τηλεόραση. Την αγαπώ πολύ, μου αρέσει, θέλω φυσικά να έχω δουλειά, είναι η προσπάθεια που κάνω πάνω από είκοσι χρόνια σε αυτό τον χώρο, αλλά όχι απεγνωσμένα», τονίζει.
Μιλώντας για τις σπουδές της, κάνει μια αποκάλυψη που ίσως να μην γνώριζαν πολλοί. Αν και ξεκίνησε από το Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας στο ΑΠΘ, σύντομα συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν αυτό που πραγματικά την ενθουσίαζε. Όπως λέει με χιούμορ: «Ναι, θα μπορούσα», όταν της αναφέρουν ότι θα μπορούσε να έχει γίνει φιλόλογος.
Το επόμενο βήμα της ήταν να ακολουθήσει τη φυσική της κλίση, έστω και αν αυτό προκάλεσε έντονες αντιδράσεις από το οικογενειακό της περιβάλλον: «Οι γονείς μου θεωρούσαν λανθασμένο το να γίνεις γυμναστής, γιατί έχει ένα αβέβαιο μέλλον και έτσι άλλαξα ρότα στη ζωή μου», παραδέχεται με ειλικρίνεια. Κι όμως, αυτή η επιλογή ήταν που την έκανε πραγματικά ευτυχισμένη.
Διαβάστε επίσης:
