Κοντογιαννίδης: «Οι κωμωδίες, ειδικά στο παίξιμο, είναι λες και απευθύνονται σε ηλιθίους»
Σε μια πορεία που ξεπερνά τις τέσσερις δεκαετίες, ο Παύλος Κοντογιαννίδης έχει καταφέρει κάτι σπάνιο: να παραμένει επίμονα αληθινός.
Με ρίζες βαθιά χωμένες στο χώμα της Βέροιας και στην ποντιακή οικογένεια που τον μεγάλωσε, κουβαλά ακόμη την ανεπιτήδευτη ομορφιά των παιδικών του χρόνων — «φτωχά, αλλά έγχρωμα», όπως λέει χαρακτηριστικά.
Κοντογιαννίδης για Έλλη Λαμπέτη: «Μου είπε ότι δεν θα μιλάμε, αλλά για 5 λεπτά θα κοιταζόμαστε»
Με τη σύζυγό του Σίσσυ Αλατά.
Αντισυμβατικός, «αντάρτης στα βουνά της καλλιτεχνίας», όπως αυτοπροσδιορίζεται, μιλά χωρίς περιστροφές για τα «κυκλώματα» του χώρου, για τις πόρτες που έκλεισαν αλλά και για εκείνες που άνοιξαν απρόσμενα, οδηγώντας τον σε επιτυχίες που «έσπασαν τα κοντέρ». Με την ίδια αφοπλιστική ειλικρίνεια σχολιάζει την ελληνική μυθοπλασία, την απουσία του από την Επίδαυρο, αλλά και τους ρόλους που σημάδεψαν το κοινό.
Μεγαλώσατε στη Βέροια, σε ποντιακή, αγροτική οικογένεια. Τι θυμάστε με νοσταλγία από τα παιδικά σας χρόνια και τι δεν θέλετε να θυμάστε;
Θέλω να τα θυμάμαι όλα! Φτωχά χρονιά, αλλά έγχρωμα, όμορφα. Να φανταστείτε εγώ γεννήθηκα μέσα στα αλώνια του χωριού μου, στο Μετόχι Βέροιας, και μεγάλωσα μέσα στα λουλούδια, μέσα στους καρπούς. Μια αξέχαστη στιγμή, κάποια Πρωτομαγιά, με πήρε ο ύπνος μέσα στα αγριολούλουδα του κάμπου, μαγεία!
Εχετε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους μεγάλους πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες. Ποια συνεργασία σάς έχει μείνει περισσότερο;
Με όλους ήταν φανταστικά. Από το Εργαστήρι της Θεσσαλονίκης που άρχισα, το Θεσσαλικό Θέατρο και μετά στο Ελεύθερο Θέατρο, ακόμα και στη Λυρική! Τους ευχαριστώ όλους που συμπαίξαμε! Σε όλους χρωστώ για όσα ζήσαμε!
Πόσο δύσκολο είναι να μείνει κάποιος «εκτός κυκλωμάτων» στον χώρο του θεάματος χωρίς να απομονωθεί;
Πανδύσκολο! Όλοι οι χώροι ελέγχονται από διάφορα lobby! Αν δεν μου έκανε πρόταση ο συγγραφέας του έργου Ευάγγελος Σαμιώτης, δεν θα κάναμε αυτήν την ομορφιά με την παράστασή μας, ούτε θα είχα εγώ την ευκαιρία τώρα να απαντώ σε αυτές τις σημαντικές ερωτήσεις, που οι αναγνώστες σας θα τις χαρούν πολύ -σας διαβεβαιώ- και θα είμαστε κι εμείς χρήσιμοι συζητητές! Είχα να βγω στη διαφήμιση χρονιά και με το που μου δόθηκε η ευκαιρία να κάνω τον «Κύριο Πυρ και Μανία» της Εθνικής Ασφαλιστικής, «έσπασαν» τα κοντέρ: 500.000 προβολές σε έναν μήνα! Μας αποκλείουν από το ένα, τους βγαίνουμε από αλλού… Θεία θέληση. Αν μου δοθεί ένας τηλεοπτικός ρόλος, είμαι σίγουρος θα «σπάσει» πάλι τα κοντέρ!
Αν ήσασταν σήμερα 25 χρονών, θα επιλέγατε να κινηθείτε το ίδιο «αντάρτικα» ή θα παίζατε πιο «συστημικά»;
Πάντα αντάρτης στα βουνά της καλλιτεχνίας!
Γιατί πιστεύετε ότι δεν έτυχε να εμφανιστείτε στην Επίδαυρο;
Μέγα εξουσιαστικό (κυβερνητικό) lobby η Επίδαυρος! Κάποτε πήγαινε ο λαός, τώρα πάει η μικρομεσαία ως επί το πλείστον χορτάτη κομματική – κυβερνητική διανόηση και πολιτική νομενκλατούρα, ειδικά έπειτα από τραγωδία έρχονται και δένουν υπέροχα τα νοστιμότατα μπιφτέκια του «Λεωνίδα» (ξακουστή ταβέρνα). Κάποιος συνάδελφος μου είπε ότι οι πλείστες συμμέτοχες γίνονται μέσα από τις κλαδικές καλλιτεχνών των εκάστοτε κυβερνήσεων, έκτος ελάχιστων εξαιρέσεων. Παρεμπιπτόντως, στα 28 μου έπαιξα «Τρυγαίο» με τους δεσμούς της Ασπασίας Παπαθανασιου, σε όλα τα αρχαία θέατρα, ακόμα και της Μεγαλόπολης και του Αργους, έκτος από τον «ναό» του αρχαίου δράματος. Πήγα πολλές φορές όμως ως θεατής! Μεγαλείο… ο χώρος!
Υπάρχει κάποιος τηλεοπτικός ρόλος τόσο επιδραστικός που να σας «καταδίωξε» στη συνείδηση του κοινού;
Πολλοί. Ολοι οι ρόλοι μου, μικροί και μεγάλοι. Τι να πρωτοθυμηθώ, τον «Τζακ» στους «Απαράδεκτους», τον «I love Τανάσης» στους «Δυο ξένους», τον «Πρίφτη», τον «Αβραάμ» στο «Τύχη βουνό», τον «Μπαλούρδο» στο «Βίος και πολιτεία». Τώρα θα δείτε ότι θα συζητηθεί και ο ρόλος του «Λάζαρου Κουντουριώτη», που ερμηνεύω στον «Καποδίστρια» του Γιάννη Σμαραγδη.
Το εμβληματικό σίριαλ «Τι ψυχή θα παραδώσεις μωρή;», που παίζατε και είχε επιτυχία άλλα κόπηκε άδοξα, έγινε ταινία και βγαίνει στις αίθουσες αυτές τις ημέρες. Θα πάτε να τη δείτε;
Γιατί όχι; Από σεβασμό προς τους δημιουργούς.
Τι λείπει και τι περισσεύει από την ελληνική μυθοπλασία τη φετινή σεζόν;
Φέτος η μυθοπλασία είναι ισορροπημένη μεταξύ δράματος και κωμωδίας. Μόνο που οι κωμωδίες είναι, όπως πάντα, υπερβολικές, ειδικά στο παίξιμο, λες και απευθύνονται σε ηλιθίους και λοβοτομημένους. Τα δράματα, έκτος λίγων εξαιρέσεων, είναι φασόν με ξένες σαπουνόπερες. Η πραγματικότητα είναι πολύ πιο μπροστά από τη μυθοπλασία, που κανονικά έπρεπε να συμβαίνει το αντίθετο!
Πηγή: Εspresso