Παγκόσμια ημέρα αναπηρίας –Γεωργία Καλτσή: Το τροχαίο, η νοσηλεία και η δεύτερη ευκαιρία στη ζωή

Όταν σε συνέντευξή της κλήθηκε να απαντήσει στο αν θύμωσε με το τροχαίο ατύχημα που της στέρησε πριν από δέκα χρόνια τη δυνατότητα να περπατά, η Γεωργία Καλτσή απάντησε αρνητικά και αντέτεινε ότι «προσπαθώ να εκμεταλλευτώ τη νέα τάξη πραγμάτων, για να ζήσω μια γεμάτη ζωή και γι’ αυτούς που δεν είχαν αυτήν τη δεύτερη ευκαιρία!».

Γεωργία Καλτσή: Λιώναμε,επειδή το αυτοκίνητο είχε φτάσει στους 700 βαθμούς–Έγινα επί τόπου ανάπηρη

Πες μας λίγα πράγματα για σένα.

Ονομάζομαι Γεωργία Καλτσή, είμαι αθλήτρια με αμαξίδιο, παίζω μπάσκετ και προσπαθώ παράλληλα να μεταφέρω ένα μήνυμα ισότιμης αντιμετώπισης και σεβασμού στα άτομα με αναπηρία. Γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Ναύπακτο και το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής μου απαρτίζεται από τον αθλητισμό. Σήμερα κάνω ομιλίες, συμμετέχω σε δράσεις ευαισθητοποίησης για θέμα τα προσβασιμότητας και έχω σπουδάσει Κλινική διαιτολογία/διατροφολογία, ενώ μετά τη βλάβη μου έκανα ένα μεταπτυχιακό πάνω στη Νευρολογία και την Αποκατάσταση.

Είχες ένα τροχαίο πριν από μερικά χρόνια. Τι ακριβώς συνέβη;

Το 2015 είχα ένα τροχαίο μαζί με την παρέα μου και από τότε κινούμαι με αναπηρικό αμαξίδιο. Το αυτοκίνητο βγήκε εκτός δρόμου, με αποτέλεσμα να πέσει πάνω σε μια τράπεζα και το όχημα να πάρει φωτιά. Έπεσα σε κώμα, ακολούθησε 6μηνη νοσηλεία στο νοσοκομείο και μετά σε κέντρο αποκατάστασης, ώστε να πάρω τις σωστές βάσεις της μετέπειτα αυτονομίας μου, ως ανάπηρο άτομο πλέον. Η πρόκληση ήταν μεγάλη, δεδομένου ότι ζω στην Αθήνα και στην Ελλάδα, αλλά προσπάθησα να γίνω ανεξάρτητη και με τους σωστούς ανθρώπους γύρω μου και την οικογένειά μου νομίζω πως αξιοποίησα στο έπακρο τη δεύτερη ευκαιρία που μου δόθηκε στη ζωή.

Θύμωσες ποτέ;

Δεν θύμωσα ποτέ με τη βλάβη που προκλήθηκε στο σώμα μου. Γιατί «όχι σε μένα» και «ναι σε κάποιον άλλον»; Ήταν ένα ατύχημα και δυστυχώς αυτό το ατυχές γεγονός είχε συνέπεια την απώλεια του οδηγού και φίλου μας. Ήμουν από τα τυχερά άτομα, καθώς την κατάλληλη στιγμή ήρθε στον δρόμο μου ένας πολύ έμπειρος Παραολυμπιονίκης, ο Μάκης Καλαράς, και ήταν το turning point στην εξέλιξή μου. Είχα το καλύτερο παράδειγμα και την ευκαιρία να εκπαιδευτώ μαζί του, κάνοντάς με ανεξάρτητη και αυτόνομη πλήρως μέσα σε τρεις μήνες. Οπότε, όχι, δεν θύμωσα ποτέ, αλλά προσπαθώ να εκμεταλλευτώ τη νέα τάξη πραγμάτων, για να ζήσω μια γεμάτη ζωή και γι’ αυτούς που δεν είχαν αυτήν τη δεύτερη ευκαιρία!

Πώς μπήκε η ξιφασκία στη ζωή σου;

Η ξιφασκία μπήκε στη ζωή μου δύο χρόνια μετά τον τραυματισμό μου. Παίζοντας μπάσκετ γνώρισα τον Πάνο Τριανταφύλλου, που είναι Παραολυμπιονίκης ξιφασκίας, και δοκιμάζοντας το άθλημα με εξίταρε η δομή του παιχνιδιού και συνέχισα. Έκανα την προσπάθειά μου να προκριθώ σε Παραολυμπιάδα και μετά ήρθε ο COVID μαζί με διάφορες αλλαγές γύρω από το άθλημα και πέρυσι έκλεισε ο κύκλος μου ως ξιφομάχου. Η αλήθεια είναι πως, αν υπήρχε μια άλλου είδους διαχείριση και ομαδική προσπάθεια από την Παραολυμπιακή Επιτροπή και την Ομοσπονδία, θα είχαμε πολύ περισσότερους αθλητές και ίσως να ήμουν ακόμη σε αυτό το άθλημα

Πηγή Secret

Καθηλώνει η Γεωργία Καλτσή: «Λιώναμε, το αυτοκίνητο έφτασε στους 700 βαθμούς και καιγόμουν ζωντανή»

Συγκλονίζει η Γεωργία Καλτσή: Το ατύχημα, η εξάμηνη νοσηλεία και ο χαμός του φίλου της

Γεωργία Καλτσή: «Είμαι ερωτευμένη με τη ζωή. Και τι σημαίνει ''γιατί σ’ εμένα;''»