Γιώργος Καραμίχος: Συνήθως η ερώτηση που με φέρνει σε δύσκολη θέση έχει να κάνει με το αν…

Τηλεόραση, κινηματογράφος, θέατρο. Ποιο μέσο αισθάνεστε πιο κοντά σε εσάς και γιατί;

Συνολικά προτιμώ τον κινηματογράφο και την κάμερα. Έχεις τη δυνατότητα να μπεις πιο βαθιά με την κάμερα στις λεπτομέρειες ενός ψυχισμού. Το θέατρο πάλι, είναι σαν ένας μαραθώνιος οπού μπορεί να ανακαλύψεις τον ρυθμό της ανάσας σου στο 30ό χιλιόμετρο. Στο γύρισμα, οφείλεις να έχεις στην προετοιμασία σου κάποιες επιλογές και να εύχεσαι να είσαι τυχερός ώστε ο σκηνοθέτης να επιλέξει τη σωστή οπτική γωνία για να δείξει αυτό που αισθάνεσαι, το οποίο μπορεί να είναι μόνο ένα μικρό πετάρισμα του βλεφάρου. Στο θέατρο, η δέσμευση είναι πολύ μεγαλύτερη χρονικά και στην ηλικία που είμαι θέλω να κάνω πιο πειραματικές δουλειές: θέλω να ρισκάρω με τις επιλογές μου.

Καραμίχος: «Θα ήθελα να έχω συντροφιά, έγιναν κάποιες προσπάθειες αλλά νομίζω ότι δεν είμαι έτοιμος»

Ένας καλλιτέχνης τόσο δραστήριος έχει καθόλου ελεύθερο χρόνο;

Το φροντίζω. Γιατί ειδικά στην Ελλάδα, όταν ένα άλογο τρέχει κάνουμε τα πάντα για να το εξαντλήσουμε. Φροντίζω πλέον να παίρνω μεγάλα κενά εβδομάδων ή και μηνών. Για να μπορώ έτσι να αφοσιωθώ στην οικογένειά μου, στους δικούς μου ανθρώπους, στον εαυτό μου, στη σιωπή, στα ταξίδια μου, στην εξερεύνηση άλλων κόσμων και στα βιβλία.

Έπειτα από τόσα χρόνια πορείας, ποιες ερωτήσεις που σας κάνουν δεν θα θέλατε να χρειαστεί να απαντήσετε;

Συνήθως η ερώτηση που με φέρνει σε δύσκολη θέση έχει να κάνει με το αν αισθάνομαι περήφανος για τη δουλειά μου ή για κάποια πράγματα που έχω καταφέρει. Αυτή είναι μια ερώτηση που δεν ξέρω πώς να την απαντήσω, γιατί στη ζωή η ευτυχία δεν έρχεται απαραίτητα από κάποια επιτυχία.

Πηγή Απογευματινή

Καραμίχος: «Α, παίζετε φωτό της εκει! Τέλος πάντων…»–Η αντίδρασή του on air όταν είδε την κόρη του

Καραμίχος: «Το χειρότερο που έχει γραφτεί για μένα, είναι ότι μου εύχονται να πεθάνω στην ψάθα»

Καραμίχος: «Όταν χρειάστηκα βοήθεια ήταν εκεί, όταν έκανα τις εγχειρήσεις στη μέση & στον πνεύμονα»