Διονύσης Σαββόπουλος: Τα γενέθλια ενός θρύλου που έφυγε - Η ζωή, το έργο και η κληρονομιά του!

Ο σπουδαίος δημιουργός, που έφυγε από τη ζωή στις 21 Οκτωβρίου, υπήρξε ένας από τους πιο ανατρεπτικούς, ευρηματικούς και επιδραστικούς καλλιτέχνες της νεότερης ελληνικής μουσικής. Ένας άνθρωπος που όχι μόνο άφησε εποχή, αλλά έσπασε όρια, κανόνες και ταμπέλες. Το έργο του παραμένει ζωντανό, όπως και ο μύθος του.

«Το Ροκ Του Μέλλοντός Μας»: το πρώτο album για τον Διονύση Σαββόπουλο μετά τον θάνατό του κυκλοφορεί

Από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα: Τα πρώτα βήματα

Ο Διονύσης Σαββόπουλος γεννήθηκε στις 2 Δεκεμβρίου 1944, κουβαλώντας στα γονίδιά του ρίζες από την Κωνσταντινούπολη και τη Φιλιππούπολη. Μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεκίνησε σπουδές στη Νομική. Γρήγορα όμως κατάλαβε ότι εκείνη η καριέρα δεν ήταν για εκείνον.

Το 1963 πήρε την απόφαση που θα τον καθόριζε: άφησε τη Θεσσαλονίκη και τις σπουδές του και ανέβηκε στην Αθήνα για να κυνηγήσει το όνειρο της μουσικής. Ήταν μια κίνηση τολμηρή για την εποχή, αλλά σοφή, όπως αποδείχθηκε.

Οι πρώτες του εμφανίσεις στις μπουάτ της Πλάκας προκάλεσαν ενθουσιασμό. Μιλούσαν όλοι για ένα νέο παιδί με σπάνιο ταλέντο, πρωτότυπη σκέψη και ανατρεπτικό μουσικό λόγο.

Η δύναμη ενός νέου ήχου: Αμερικάνικες επιρροές και ελληνική ψυχή

Ο Σαββόπουλος δημιούργησε ένα ύφος που κανείς πριν δεν είχε τολμήσει. Επηρεασμένος από τον Μπομπ Ντίλαν και τον Φρανκ Ζάπα, κατάφερε να παντρέψει αμερικάνικα ρεύματα με τη μακεδονική λαϊκή μουσική και πάνω σε αυτόν τον συνδυασμό έβαλε το δυνατότερο όπλο του: τους πολιτικούς του στίχους.

Σε μια εποχή όπου η πολιτικοποίηση στη μουσική ήταν ριψοκίνδυνη, εκείνος δεν δίστασε. Και το πλήρωσε: φυλακίστηκε δύο φορές από τη Χούντα λόγω των πεποιθήσεών του.

Αυτό, όμως, δεν τον λύγισε, τον όρισε.

Οι μεγάλες επιτυχίες και η καθιέρωση ενός θρύλου

Με το «Φορτηγό» και το «Περιβόλι του τρελού», ο Σαββόπουλος έδειξε από νωρίς ότι δεν ήταν ένας ακόμα τραγουδοποιός. Ήταν ένας «συγγραφέας» τραγουδιών με δικό του σύμπαν.

Το 1971 κυκλοφόρησε ο «Μπάλλος», ένα άλμπουμ που θεωρείται ορόσημο. Ένα χρόνο μετά έρχεται το «Βρώμικο Ψωμί», με το ιστορικό «Ζεϊμπέκικο» της Σωτηρίας Μπέλλου, την «Δημοσθένους λέξις» και το «Έλσα σε φοβάμαι», τραγούδια που χαράχτηκαν βαθιά στο συλλογικό μας υποσυνείδητο.

Δίπλα του, στα πρώτα χρόνια, βρέθηκαν ο Μάνος Λοΐζος και η Μαρία Φαραντούρη, σε μια εποχή όπου η ελληνική μουσική άνθιζε και άλλαζε πρόσωπο.

Η συναυλία–σταθμός που έγραψε ιστορία

Στις 19 Σεπτεμβρίου 1983, ο Σαββόπουλος έδωσε τη μεγαλύτερη συναυλία της μέχρι τότε καριέρας του: 80.000 άτομα στο Ολυμπιακό Στάδιο, η πρώτη μουσική εκδήλωση που φιλοξενήθηκε ποτέ εκεί.

Ο άνθρωπος πίσω από τον μύθο

Ο Μάνος Χατζιδάκις, σε μια σπάνια εξομολόγηση προς τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, είχε πει για τον Νιόνιο:

«Ο Σαββόπουλος είναι ο σημαντικότερος εκπρόσωπος της γενιάς του… Δεν κατέβηκε στην Αθήνα με ένα ωραίο τραγούδι. Κατέβηκε κουβαλώντας μια προσωπική μυθολογία».

Και είχε δίκιο. Ο Σαββόπουλος δεν ήταν απλώς ένας τραγουδιστής. Ήταν ένας δημιουργός με δική του κοσμοθεωρία, ένας αφηγητής που έκανε τη μουσική του τρόπο ζωής.

Ένας δημιουργός που φεύγει, μια κληρονομιά που μένει

Η είδηση του θανάτου του στις 21 Οκτωβρίου σκόρπισε θλίψη στον καλλιτεχνικό κόσμο. Όμως η επιρροή του παραμένει τεράστια. Ένωσε λαϊκούς καλλιτέχνες με «έντεχνους», έσπασε στεγανά, μίλησε πολιτικά όταν άλλοι σιωπούσαν, και άφησε τραγούδια που θα ακούγονται για γενιές.

Διαβάστε επίσης:

Παπαδημητρίου για Σαββόπουλο: «Ήταν εχθρός μου! Έλεγα στους φίλους μου ή εμένα ή αυτόν»

Αλ Τσαντίρι πρεμιέρα - Τραγούδησε Διονύση Σαββόπουλο στο καλωσόρισμα ο Λάκης Λαζόπουλος

Σταμάτης Φασουλής: Συγκλονίζει με όσα είπε για τον επικήδειο του Σαββόπουλου «Δεν ήθελα να κλάψω»