Αντώνης Μυριαγκός: Ο Σμαραγδής έκανε τον δικό του Καποδίστρια

Πώς είναι ως σκηνοθέτης;

Μπαίνει στο πλατό με νεανική ενέργεια και πείσμα και, αν του μπει κάτι στο κεφάλι, δεν το βάζει κάτω! Στα γυρίσματα, ήταν ένα δυνατό δίδυμο με τον διευθυντή φωτογραφίας Άρη Σταύρου. Ένιωθα πολύ τυχερός, παρακολουθώντας αυτούς τους δύο έμπειρους, παθιασμένους ανθρώπους, που δεν το είχαν σε τίποτα να συγκρουστούν όταν ήθελαν και οι δύο να βγει η αλήθεια τους. Όταν το βλέπεις αυτό στο πλατό, δεν είναι ένα σπουδαίο μάθημα;

Αντώνης Μυριαγκός: Η γνωστή αδερφή του, τα δίδυμα παιδιά του & η ταινία Καποδίστριας

Ο Καποδίστριας θυσίασε την περιουσία του, τον έρωτα, τη ζωή του για την πατρίδα του. Σήμερα, που για πολλούς ακόμα και η έννοια της πατρίδας δεν έχει το νόημα που είχε κάποτε, μπορούν να βγουν τέτοιοι ηγέτες;

Ο Καποδίστριας ήταν ένας μεγάλος ειρηνοποιός. Πάλευε για την ελληνική ιδέα, για τον άνθρωπο, για τη συμβίωση μεταξύ των λαών. Βέβαια, εκείνη η εποχή διαπνεόταν από το πνεύμα του ρομαντισμού, της αυτοθυσίας και της αυταπάρνησης. Στο μυαλό μας έρχεται ο Λόρδος Μπάιρον, που πέθανε στο Μεσολόγγι, όμως πόσοι ακόμα άγνωστοι, ανώνυμοι, έδωσαν τότε την τελευταία τους πνοή για να υπερασπιστούν την ανεξαρτησία ενός λαού; Αναρωτιέται, βέβαια, κανείς, αν η εποχή γεννάει τους ανθρώπους ή οι άνθρωποι την εποχή. Πραγματικά, δεν ξέρω. Σίγουρα τώρα, έτσι όπως κινούνται τα πράγματα παγκοσμίως, ούτε κατά διάνοια δεν μπορείς να σκεφτείς ότι υπάρχει χώρος για μια περίπτωση σαν του Καποδίστρια. Τον αλτρουισμό τον αντιμετωπίζουμε σαν κάτι γραφικό. Πρωταγωνιστεί ο θρίαμβος του ιδιώτη, του ατομικισμού. Είμαστε ημιμαθείς, ανακυκλώνουμε τσιτάτα των παλαιότερων. Βλέπουμε, επίσης, ότι κάποιοι στο όνομα της ελευθερίας των δικαιωμάτων, καταλήγουν να παραβιάζουν κάθε μέτρο και, τελικά, γίνονται αέναοι δικαιωματιστές. Διχάζομαι συχνά, δεν σου κρύβω. Πιάνω τον εαυτό μου να πέφτει σε τοίχο, να αντιφάσκει. Δεν προσπαθώ να γραπωθώ από κάτι, προσπαθώ να καταλάβω πού βρίσκομαι. Και διαπιστώνω ότι είμαστε ένα κράμα ιδεών, που η μία συγκρούεται με την άλλη. Τελικά, σκέφτομαι ότι η καλύτερη μίξη επιτυγχάνεται όταν αυτό που σε νοιάζει είναι να μην αδικήσεις τον άλλον, να μην τον βλάψεις. Αν επικρατήσει αυτό, πιστεύω ότι όλοι θα χωρέσουμε. Όλοι, κατά βάθος, βουρκώνουμε για τους ίδιους λόγους.

Είναι πιστή στην Ιστορία η ταινία;

Ο Σμαραγδής έκανε τον δικό του Καποδίστρια. Από όσα γνωρίζω, δεν θεωρώ ότι έχει ξεφύγει ιστορικά, όμως η ταινία δεν είναι ντοκιμαντέρ.