Κηδεία Κώστα Βουτσά: Μαυρίκιος Μαυρικίου: «Είμαι τυχερός που πρόλαβα να ζήσω αυτόν τον θρύλο» (vid)

Τα ξημερώματα της περασμένης Τετάρτης ύστερα από σχεδόν 19 ημέρες νοσηλείας στο Αττικό Νοσοκομείο, ο Κώστας Βουτσάς άφησε την τελευταία του πνοή, προδομένος από την καρδιά του.

Είχε μεταφερθεί εκεί με λοίμωξη του αναπνευστικού αλλά και προβλήματα με την καρδιά του και διασωληνωμένος παρέμεινε στην εντατική για όλες αυτές τις ημέρες. Παρόλο που αρχικά είχε σημειώσει σημάδια βελτίωσης, το βράδυ της 24^ης Φεβρουαρίου η κατάσταση της υγείας του επιδεινώθηκε δραματικά και ήταν θέμα χρόνου να έρθει το τέλος.

Θλιμμένα πρόσωπα, δακρυσμένα μάτια, στιγμές που η σιωπή έμοιαζε ανυπόφορη. Τραγικές φιγούρες οι γυναίκες της ζωής του που δεν μπορούσαν ακόμα να πιστέψουν πως ο Κώστας τους δεν είναι πια κοντά τους. Ψυχολογικό ράκος η τελευταία γυναίκα της ζωής του, η Αλίκη Κατσαβού η οποία δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα δάκρυά της. Το ίδιο και οι κόρες του.

Η Σάντρα που έναν μήνα πριν είχε χάσει -ξαφνικά- και τη μητέρα της Έρρικα, η Νικολέττα με τη Θεοδώρα που στέκονταν αμίλητες για αρκετή ώρα πάνω από τη σορό του. Και φυσικά λίγο πιο πέρα ο Άνθιμος Ανανιάδης που αν και δεν είναι βιολογικό του παιδί, τον ένιωσε σαν πατέρα στα παιδικά και εφηβικά του χρόνια.

Ο πόνος έμοιαζε σχεδόν αφόρητος, λίγο πριν το «τελευταίο αντίο» μιας και για την οικογένειά του ο Κώστας Βουτσάς ήταν ό,τι πολυτιμότερο.

Το ίδιο όμως ένιωθαν και οι φίλοι του αλλά και στενοί συνεργάτες τους όπως ο Μαυρίκιος Μαυρικίου ο οποίος είχε συνεργαστεί μαζί του στην τελευταία παράσταση στην οποία έπαιζε, τη Σταχτοπούτα.

Ο γνωστός θεατρικός παραγωγός μίλησε για τον Κώστα Βουτσά όπως ακριβώς τον έζησε εκείνος λέγοντας χαρακτηριστικά: «Είναι πολύ συγκινητικό όλο αυτό που γίνεται σήμερα και δείχνει την αγάπη του κόσμου που έχει μαζευτεί. Παλιές και νέες γενιές ηθοποιών που έχουν μάθει από τον Κώστα Βουτσά. Εγώ είμαι από τους τυχερούς που πρόλαβα προς το τέλος να το ζήσω όλο αυτό μαζί του. Νιώθω ευγνώμων που μπόρεσε να μοιραστεί μαζί μας αυτός ο τεράστιος άνθρωπος, αυτός ο Θρύλος όλες αυτές τις στιγμές».

Τι έχετε να θυμάστε από αυτόν;

«Πολλά. Μου έχει πει τις απίστευτες ιστορίες στα καμαρίνια και νομίζω ότι άξιζε τον κόπο πραγματικά η κάθε στιγμή που βγαίναμε να τον πάρουμε από το ταξί, να τον κατεβάσουμε… Είχαμε κάθε μέρα το άγχος αν θα μπορέσει να βγάλει την παράσταση και εκείνος όχι μόνο τα κατάφερνε αλλά ήταν καλύτερος απ’ όλους και έδινε και μαθήματα ζωής στη νέα γενιά των ηθοποιών. Ήταν πολύ δοτικός άνθρωπος, έδινε απλόχερα».