Στέφανος Ντούσκος: «Για να ξεγελάσω την πείνα μου έτρωγα παγάκια και μια μπάρα δημητριακών τη μέρα»
Ο Στέφανος Ντούσκος άνοιξε την καρδιά του στη Σταματίνα Τσιμτσιλή και το Happy Day, μιλώντας για την καθημερινότητα, τις δυσκολίες και τις θυσίες που συνοδεύουν την πορεία του στον πρωταθλητισμό.
Κλέβοντας λίγο χρόνο από τις συνεχείς και επίπονες προπονήσεις του, ο χρυσός ολυμπιονίκης της κωπηλασίας περιέγραψε πόσο απαιτητικό είναι το να κρατάς την Ελλάδα ψηλά σε κάθε διεθνή διοργάνωση.
Οι πιο ρομαντικές προτάσεις γάμου που έγιναν πρωτοσέλιδο! Ποιοι ετοιμάζονται να παντρευτούν
Αναφερόμενος στη συγκλονιστική του στιγμή στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Παρισιού, ο ίδιος είπε: «Να σηκώνεις την Ελλάδα στις πλάτες σου σε μια τόσο σημαντική διοργάνωση είναι κάτι μοναδικό, κάτι που δεν πίστευα ότι θα μπορέσω να το καταφέρω. Επειδή ήμουνα outsider, δεν είχα ποτέ κερδίσει κάτι αντίστοιχο. Πήγα εκεί (σ.σ στους Ολυμπιακούς του Παρισιού) και έλεγα “εντάξει, θα κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ”.»
Συγκινημένος, μίλησε για τη στιγμή της απονομής: «Το χρυσό μετάλλιο είναι κάτι μοναδικό, το να ακούς τον Εθνικό ύμνο… είναι σπουδαίο. Νιώθω ότι πρέπει για την Ελλάδα να τα δώσεις όλα, γιατί φοράς το εθνόσημο και όλοι οι Έλληνες σε παρακολουθούν, οπότε σου δίνουν δύναμη», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια περιέγραψε την απομονωμένη και απόλυτα αφοσιωμένη ζωή που απαιτεί η κωπηλασία: «Το άθλημα της Kοπλασίας απαιτεί οκτάωρη προπόνηση με την εθνική ομάδα καθημερινά. Γύρω στις 300 μέρες είμαστε κλεισμένοι εδώ στο Ολυμπιακό κωπλατοδρόμιο του Σχοινιά. Οπότε φανταστείτε, είμαστε απομονωμένοι απ’ τον κόσμο, σηκωνόμαστε το πρωί, κάνουμε προπόνηση, τρώμε, κοιμόμαστε. Σηκωνόμαστε, κάνουμε προπόνηση ξανά, τρώμε, κοιμόμαστε και έτσι περνάνε οι 300 μέρες του χρόνου. Δηλαδή, όλη μας η ζωή είναι μόνο προπόνηση, φαγητό, ύπνος, προπόνηση, φαγητό, ύπνος. Τα ρεπό μας είναι μόνο Πέμπτη απόγευμα, Κυριακή απόγευμα, πολύ μετρημένα».
Ο αθλητής αποκάλυψε επίσης την αφοσίωσή του στο άθλημα από τα νεανικά του χρόνια: «Ακόμη και με πυρετό, ήμουν παρών στην προπόνηση. Το “μικρόβιο” της κωπηλασίας μπήκε στα 15 μου χρόνια. Οι γονείς μου πάντα με στήριζαν, μου έλεγαν να συνεχίσω να κάνω αυτό που αγαπάω».
Διαβάστε επίσης:
.jpg?t=Ee6As3BboUMS_Cpl7YOqPQ)
