Πεδίο μάχης: Ελληνικό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου
Στο δημοτικό θυμάμαι ότι τις ώρες της γυμναστικής, που υποτίθεται ότι παίζαμε ποδόσφαιρο, κανείς δεν ήθελε να με πάρει στην ομάδα του. Ο λόγος ήταν πολύ απλός και προφανής: με το που πατούσα το πόδι μου στο «γήπεδο», η ομάδα μου ήταν καταδικασμένη να χάσει.
Ήξερα βέβαια ότι αυτό συνέβαινε ξεκάθαρα επειδή ήμουν άσχετος με το άθλημα. Προτιμούσα, όμως, τότε να υποστηρίζω ότι ήμουν απλώς γκαντέμης ή γρουσούζης (δεν κατάλαβα ποτέ τη διαφορά των δύο αυτών λέξεων).
Πέρασαν κάποια χρόνια και να, που ίσως η θεωρία της κακής τύχης να μην ήταν και τόσο λανθασμένη. Και αυτό το λέω γιατί, όπως όλοι γνωρίζετε, πριν λίγους μήνες ανέλαβα την πτωχή, πλην τίμια τούτη ποδοσφαιρική στήλη και σήμερα μαθαίνω ότι το ελληνικό πρωτάθλημα βρίσκεται υπό διάλυση. Λες να φταίω εγώ; Είμαι ιδιαιτέρα αγχώδης τύπος, την ίδια στιγμή που διάβασα το σχετικό τίτλο, θεώρησα αμέσως δεδομένο ότι η κατάσταση είναι τετελεσμένη. Με τη σκέψη ότι οι μέρες μου στην αθλητική δημοσιογραφία είναι μετρημένες (αλήθεια, υπάρχει κάτι άλλο με το οποίο μπορεί να καταπιαστεί κανείς εκτός του ποδοσφαίρου;) αποφάσισα να κάνω ένα τελευταίο ταξίδι στην ποδοσφαιρική επικαιρότητα. Eξεπλάγην με αυτά που διάβασα.
Διαβάστε περισσότερα στο: www.onsports.gr