10 γυναίκες, 10 μαθήματα ζωής! Συγκινούν οι ιστορίες των celebs που νόσησαν από καρκίνο του μαστού

Όχι μόνο για να ενημερώσουν, αλλά για να εμπνεύσουν, να δώσουν κουράγιο και να στείλουν ένα ισχυρό μήνυμα ζωής: ότι ο καρκίνος δεν είναι ταμπού, και η πρόληψη σώζει.

Από τα πιο πρόσφατα «θύματα» της συγκεκριμένης μορφής καρκίνου από τον λαμπερό κόσμο του θεάματος είναι η στιχουργός Όλγα Βλαχοπούλου η οποία μιλώντας για τον προσωπικό της αγώνα, σημείωσε:

«Σκέφτηκα τα παιδιά μου, τη ζωή μου. Μετά είπα ότι αφού ο Θεός μού δίνει αυτή τη δοκιμασία, πρέπει να την ακολουθήσω και σίγουρα, βγαίνοντας νικήτρια από αυτό στο τέλος, θα μάθω και θα καταλάβω πολλά πράγματα για το πώς έπρεπε να γίνουν κάποια πράγματα και πώς έπρεπε να αντιληφθώ εγώ τη ζωή αρχικά.»

Μία άλλη γυναίκα που έδωσε τη δική της μάχη με τον καρκίνο του μαστού και βγήκε νικήτρια ήταν η Βικτόρια Χίσλοπ η οποία συνέντευξή της είχε παραδεχτεί:

«Ίσως φαίνεται περίεργο, αλλά ήταν αρκετά θετική εμπειρία. Ήμουν τυχερή γιατί το βρήκα πάρα πολύ νωρίς. Πήγαινα κάθε δύο χρόνια και έκανα εξετάσεις. Δεν ήταν έκπληξη για μένα, γιατί είχε και η μητέρα μου καρκίνο του μαστού και η ξαδέρφη μου. Ήταν ένα σοκ, φοβόμουν, γιατί στην αρχή όταν έχεις τη διάγνωση, για λίγες εβδομάδες δεν ξέρεις αν είναι μόνο στο στήθος ή παντού. Είναι πολύ σημαντικό να κάνουμε προληπτικές εξετάσεις».

Με τον πλέον σκληρό τρόπο χρειάστηκε να αντιμετωπίσει την ασθένειά της η Γωγώ Μαστροκώστα καθώς με το που γέννησε την κόρη της, το 2008, έμαθε λίγες μέρες μετά πως είχε καρκίνο του μαστού.

«Τρεις μέρες αφότου γέννησα ο γιατρός μου ανακοίνωσε ότι έχω καρκίνο στο στήθος. Πριν την πρώτη μου εγκυμοσύνη εγώ είχα ψηλαφίσει κάτι» είχε παραδεχτεί σε συνέντευξή της η όμορφη παρουσιάστρια και συνέχισε: «Δεν στεκόμαστε ποτέ σε μια διάγνωση και σε έναν γιατρό. Πήγα σε γιατρό και δεν μου έκανε καν μαστογραφία. Έκανα εξέταση και μου είπε πως είναι όλα καλά. Και έρχεται εκείνη η ώρα και μου το είπε. Πριν γίνει το οτιδήποτε κατάλαβα τι έγινε. Με έβαλαν κατευθείαν στο χειρουργείο και με το που ξυπνάω η πρώτη κουβέντα που ακούω είναι “δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καλά”. Και έπρεπε να είμαι στην απομόνωση να μην βλέπω το παιδί μου. Το ότι δεν τρελάθηκα είμαι πολύ τυχερή. Αυτό που δεν μπορούσα να συνειδητοποιήσω ήταν το timing. Προσπαθούσα να ισορροπήσω. Δεν έζησα το παιδί μου μωρό. Είχα μουρλαθεί να κάνω και άλλο μωρό. Κρατούσα το μωρό μου στην αγκαλιά, έκλαιγα και σκεφτόμουν αν θα τη δω να μεγαλώνει. Σε όλη την περιπέτεια της υγείας μου ο Τραϊανός στάθηκε βράχος δίπλα μου. Ο Τραϊανός μου είπε να βγω να μιλήσω για τον καρκίνο στο στήθος για να βοηθήσω τις υπόλοιπες γυναίκες. Τον πρώτο μήνα δεν μπορούσα να διαχειριστώ στην ασθένειά μου. Ο καρκίνος με έκανε να χάσω για πάντα την ανεμελιά μου».

Η Βάσια Τριφύλλη πέρυσι, τέτοια μέρα, είχε μιλήσει στο gossip-tv για τον τρόπο που αντιμετώπισε, αρχικά την ασθένειά της. Η αγαπημένη ηθοποιός παραδέχτηκε ότι δεν ήταν καθόλου ψύχραιμη όταν τής ανακοινώθηκε ότι έπασχε από καρκίνο του μαστού:

«Θυμάμαι ότι πάγωσε το αίμα μου. Δεν μπορώ να θυμηθώ κάτι καλύτερο. Είχα και έχω πολύ ωραίο στήθος. Ήταν σήμα κατατεθέν το στήθος μου. Πάντως δεν πρόλαβα να κάνω δεύτερη σκέψη. Δεν μίλαγα καταρχάς, μουγκάθηκα... Το βρήκα μόνη μου. Το τραγικό είναι αυτό. Το ψηλάφισα και κάποια στιγμή μου λέει ένας φίλος μου «Βασάκι, εντάξει, έπιασες ένα γρομπαλάκι. Πήγαινε παιδί μου σε κανέναν γιατρό». Και επακολούθησαν όλα τα υπόλοιπα. Με βοήθησε πολύ ο Δημήτρης Λινός, ο γιατρός μου. Τον αναφέρω γιατί του αξίζει. Δεν μου έκοψε και το στήθος έτσι, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Μου είπε «κάτσε ρε παιδί μου, να το δούμε, μισό λεπτό». Αυτό το «μισό λεπτό», μου έσωσε τα β@@@κιά μου! (γέλια)».

Η Χάρις Αλεξίου, μέσα από τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα «Είσαι Γυναίκα, Είσαι Δύναμη», δεν δίστασε να μιλήσει ανοιχτά για τη δική της εμπειρία. Μας υπενθύμισε ότι ακόμη και οι πιο φωτεινές προσωπικότητες κουβαλούν σκοτεινές στιγμές και ότι το πρώτο βήμα προς τη λύτρωση είναι η αποδοχή και η πρόληψη:

«Αυτό που χρειαζόμαστε περισσότερο εμείς οι επώνυμοι, είναι να μάθουμε να μην υποτιμάμε τους άλλους που έχουν το ίδιο πρόβλημα με εμάς, είτε είναι ο φόβος της απόρριψης, είτε η αρρώστια. Εγώ έπαθα καρκίνο. Από αυτό έχασα και τη μητέρα μου. Ήμουν τυχερή, γιατί τον πρόλαβα. Κάνοντας τη μαστογραφία μου, όπως κάθε χρόνο, το διαπίστωσα. Η πρόληψη με έσωσε. Αυτό που παίρνεις από ένα τέτοιο γεγονός, είναι η ταπείνωση, γιατί ποτέ δεν πιστεύεις ότι θα το πάθεις κι εσύ».

Η Μαρία Χούκλη διάλεξε να συνεχίσει τη ζωή της ακριβώς όπως πριν. Με αξιοπρέπεια, δύναμη και εσωτερικό πείσμα να μην της «στερήσει» ο καρκίνος ούτε μία μέρα:

«Συνέχισα κανονικά την επαγγελματική μου δραστηριότητα και την κοινωνική μου ζωή. Φρόντισα, να μην κλειστώ στο σπίτι μου. Να μη νιώσω άρρωστη ακόμη και όταν ήμουν πολύ άρρωστη. Γιατί πίστευα με αυτό τον τρόπο ότι κοροϊδεύω τον καρκίνο... Κι έτσι πέρασαν τα χρόνια. Κάθε μέρα ήταν μια κερδισμένη μέρα».

Η Μαρία Ιωαννίδου αντιμετώπισε τη διάγνωση με ειλικρίνεια αλλά και θάρρος. Έκανε την αυτοκριτική της, έκλαψε, θύμωσε, αλλά τελικά στάθηκε στα πόδια της:

«Τον έφαγα τον καρκίνο, τον έφαγα. Έτσι το πήρα με χιούμορ, γιατί αλλιώς δεν μπορείς να συντονιστείς... Πρέπει να ψηλαφίζουμε συνεχώς το στήθος μας και να κάνουμε τακτικά εξετάσεις, να μην το αμελούμε. Η πρόληψη σώζει ζωές».

Η Τένια Μακρή, ψυχολόγος και γυναίκα με βαθιά ενσυναίσθηση, βίωσε την ασθένεια σαν υπενθύμιση της αξίας της ζωής – χωρίς να νιώθει ότι πρέπει να αποκαταστήσει κάτι για να είναι ολόκληρη:

«Ένιωσα ότι έχω ένα παράσημο, το οποίο βρίσκεται στο σημείο της καρδιάς μου και μου θυμίζει ότι επιβίωσα... Δεν με απασχολεί το ότι δεν έχω στήθος και δεν έχω κάνει αποκατάσταση, για εμένα το στήθος μου υπάρχει».

Η Μάγια Τσόκλη, πολιτικός και δημοσιογράφος, έκανε ένα γενναίο βήμα υποβάλλοντας την παραίτησή της από τη Βουλή όταν διαγνώστηκε. Από τότε, προσπαθεί να «θεραπεύσει» και τη γλώσσα γύρω από την ασθένεια, ξεκινώντας από τις ίδιες τις λέξεις:

«Μία ευχή. Να καταργήσουμε τις λέξεις επάρατη νόσος και καρκινοπαθής... Στα αγγλικά, έχουμε τους όρους cancer patient και cancer survivor. Στα ελληνικά once a καρκινοπαθής, always a καρκινοπαθής! Εκτός κι αν διατηρούμε τον όρο γιατί διευκολύνει τη σύνταξη».

Τέλος, η Μάγδα Τσαγγάνη ανέδειξε αυτό που τόσες γυναίκες παραμελούν – την πρόληψη – και πόσο σωτήρια μπορεί να αποβεί, ακόμη και για τις πιο υγιείς, δραστήριες γυναίκες:

«Είχα ένα μικρό εξόγκωμα στο στήθος και αμέσως πήγα στο γιατρό. Εγώ δεν είχα ποτέ πρόβλημα υγείας και ευτυχώς, όταν παρουσιάστηκε, το βρήκα εγκαίρως και πλέον είμαι καλά. Πιστεύω πως το έπαθα από το άγχος».

Αυτές οι γυναίκες δεν είναι μόνο επιζήσασες. Είναι πρότυπα. Είναι φάροι ελπίδας.
Με τις εξομολογήσεις τους, μας θυμίζουν πως ο καρκίνος του μαστού μπορεί να χτυπήσει οποιαδήποτε στιγμή, αλλά και ότι μπορεί να νικηθεί.
Η πρόληψη, η αγάπη προς τον εαυτό μας, η ψυχραιμία, η αντοχή, και κυρίως, το μοίρασμα, μπορούν να κάνουν τη διαφορά.