Καβγά βλέπω στο φλιτζάνι

Το χειρότερο πρωινό ξύπνημά μου είναι αυτό που δε βρίσκω κάψουλες για την εσπρεσιέρα. Αυτή τη ντελικάτη συσκευή που αγόρασα μαζί με το πρώτο στοκ καφέδων σε πέντε διαφορετικές ποικιλίες -το οποίο δεν φρόντισες ποτέ σου να ανανεώσεις. Σε αυτό το ευαίσθητο σημείο, λοιπόν, της λεπτής κόκκινης γραμμής όπου τα νεύρα μου γίνονται (επιεικώς) κρόσσια, σου υπενθυμίζω πως τη χρησιμοποιείς δεόντως καθώς η μυρωδιά της σου θυμίζει κατιτίς από το μποέμ φολκλόρ του Café Greco στη Ρώμη. Ειλικρινά, με πιάνουν οι ανάποδές μου μόλις διαπιστώσω ότι το απόθεμα καφεΐνης μας έχει τελειώσει και εγώ -ως αμετανόητος εξαρτημένος καφεϊνομανής- δεν μπορώ να πάρω την εναρκτήρια δόση lungo της ημέρας. Ειδικά δε, όταν με βλέμμα που βγάζει κάτι μεταξύ απορίας και αδιαφορίας -κατάλληλο και για βραβείο Όσκαρ- μου πετάς όλο χάρη το μπαλάκι του πινγκ πονγκ. Είναι τότε που η ατάκα «θα έπρεπε να το είχες θυμηθεί» σκάει σαν βόμβα, απελευθερώνοντας ένα εμπλουτισμένο, αλά arabica χαρμάνι, θέμα τσακωμού στη λίστα του super market μέχρι η πίεσή μου να φτάσει στις 15 ατμόσφαιρες και να εκραγώ. Αναλυτικά στο queen.gr