Νάσος Γουμενίδης: «Όταν η Ρίκα αθλιο-γραφεί…»

Μια δημοσιογραφία που πολλά χρόνια τώρα «υπηρετεί». Από το δικό της μετερίζι. Τώρα αν με ρωτάτε τι είδους μετερίζι είναι αυτό… θα σας απαντήσω. Το μετερίζι των βολεμένων. Σε αυτό το μετερίζι ανήκουν πολλοί. Πάρα πολλοί που δουλεύουν τόσο σκληρά και έχουν και τον χρόνο! αλλά και το δικαίωμα-απορώ ποιος τους το έδωσε-να διαχωρίζουν την δημοσιογραφία σε φατρίες.
Θέλετε κυρία Βαγιάννη να διαχωρίσουμε την δημοσιογραφία. Αμέσως θα το κάνω. Και αυτό για να σας θυμίσω ότι υπάρχει ΜΙΑ δημοσιογραφία. Η πραγματική. Αυτή που μάλλον προσπαθήσατε πριν χρόνια να «υπηρετήσετε» αλλά περάσατε χωρίς να ακουμπήσετε;

Κι επειδή είστε αρκετά ώριμη για να θυμάστε αποφάσισα να σας φέρω στο νου πραγματικά περιστατικά. Πραγματικά ρεπορτάζ.
Σας θυμίζω το ρεπορτάζ του Σωκράτη Γκιόλια στο Νταού Πεντέλης. Τότε ο συνάδελφος με περισσό θράσος είχε ζητήσει από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο κατά την διάρκεια της επίσκεψης του στο ψυχιατρείο- να δει τα τμήματα του Νταού που είχαν πρόβλημα και όχι αυτά που οι υπεύθυνοι έδειχναν στον πρόεδρο. Τότε το θέμα έφτασε στον Υπουργό κ. Σκουλάκη, ο οποίος υποχρεώθηκε να πει «Ντρέπομαι που είμαι Υπουργός».

Βεβαίως το Ρεπορτάζ δεν συγκρίνεται με την καθημερινή εκπομπή που παρουσιάζατε χρόνια στην Κρατική τηλεόραση είτε μόνη σας είτε με παρέα προσφέροντας ενημέρωση του τίποτα στο κοινό. Ατέρμονες συζητήσεις, καλοφτιαγμένες αράδες, εξυπνακίστικα αστεία. Και τα προσφέρατε… πού; Κάνατε αυτή την τομή στον κοινωνικό ιστό της χώρας με τις εξόχως ενδιαφέρουσες πληροφορίες… που; Μα στο κοινό που πληρώνει την ΕΡΤ για να αμείβεστε εσείς σπαταλώντας τηλεοπτικό χρόνο, μιλώντας στον αέρα χωρίς ωστόσο να λέτε τίποτε.

Σας θυμίζω επίσης την πολύτιμη συμβολή του Σωκράτη στα ρεπορτάζ που κάναμε στο Ζεφύρι και το Μενίδι με τον Αλέκο Μάρκελο για τα Super Market των Ναρκωτικών. Τα ρεπορτάζ εκείνα υποχρέωσαν το νομοθέτη ν’ αλλάξει το νόμο περί ναρκωτικών.
Αλλά βεβαίως τα ρεπορτάζ εκείνα δεν συγκρίνονται με την καταπληκτική παρουσίαση του φετινού τελικού της Eurovision που δώσατε κάθε ικμάδα της δημοσιογραφικής σας οντότητας για να μην κάνετε σαρδάμ.

Σας θυμίζω τέλος τα εκατοντάδες θέματά που το Blog troktiko και πολλά ακόμη blogs διοχετεύουν την πιάτσα τα τελευταία χρόνια. Θέματα πρωτογενή που κάθε εφημερίδα κάθε εκπομπή θα ήθελε να έχει.
Έχετε κάθε δικαίωμα να κρίνεται όπως και να κριθείτε. Δεν έχετε όμως κανένα δικαίωμα την ημέρα που η οικογένεια ενός ανθρώπου αποχαιρετά το παιδί του να βγάζετε χολή. Να εκτοξεύετε λάσπη εκ του ασφαλούς. Να ειρωνεύεστε και να συκοφαντείτε. Κρίμα διότι κάποτε αρθρογραφούσατε. Τώρα απλά αθλιο-γραφείτε.