The Voice: Αλεξάνδρα Σιετή: Το The Voice, η συνεργασία με τον Σαββόπουλο και η υπερέκθεση
Κάθε χρόνο το ελληνικό «Τhe Voice» θέτει τον πήχη ολοένα ψηλότερα. Κι αυτό δεν είναι κλισέ, κολακεία ή διαπίστωση που προκύπτει από την αξιόλογη παραγωγή ή την καλή χημεία της κριτικής επιτροπής, αλλά η πραγματικότητα που αντιλαμβάνεται όποιος έχει αυτιά να ακούσει τις φωνές που διαγωνίζονται.
Η φετινή περίπτωση της Ιωάννας Γεωργακοπούλου και της Αλεξάνδρας Σιετή, που διαγωνίστηκαν στον τελικό, είναι η καλύτερη επαλήθευση της προηγούμενης διατύπωσης.
Θα ήταν άδικος κανείς αν έλεγε ότι η μία είναι καλύτερη από την άλλη. Για τον απλό λόγο ότι αμφότερες είναι τραγουδίστριες αξιώσεων, φωνές με χαρακτήρα, καλλιτέχνιδες που με καύσιμο το ταλέντο τους είναι έτοιμες να διανύσουν τον δρόμο που ανοίγεται διάπλατος μπροστά τους η Αλεξάνδρα Σιετή, η φιναλίστ του διαγωνισμού, σχετικά με την αναγνωρισιμότητα και το βήμα που της έδωσε αυτός.
«Είμαι της σχολής ένα βήμα τη φορά. Να πηγαίνουμε σταθερά και όχι να πορευόμαστε με πυροτεχνήματα. Οτιδήποτε κάνω το σκέφτομαι αρκετά και το ψάχνω. Έχω την μπάντα μου, τους Souled Out και ετοιμάζουμε τον πρώτο μας δίσκο. Δεν είναι ο σκοπός μου να γίνω διάσημη κάνοντας υποχωρήσεις. Μέσα από το βήμα που μου έχει δοθεί θέλω να κοινοποιήσω σε μεγαλύτερο κοινό αυτό που έχω να πω. Όταν έχεις καλούς συνεργάτες, δεν τους αφήνεις εύκολα», λέει. Ήμουν φοβισμένη σε σχέση με την τηλεόραση. Αδίκως. Η αλήθεια είναι ότι δεν δήλωσα συμμετοχή αλλά μου έγινε πρόταση από την παραγωγή μέσα στο καλοκαίρι. Είχαν δει κάποια βίντεο μου. Κάναμε ένα ραντεβού, εγώ είχα πάει καχύποπτη, όμως με καθησύχασαν και σκέφτηκα ότι εφόσον φέτος λόγω κορωνοϊού δεν μπορούσα να εργαστώ ήταν μια καλή ευκαιρία να επικεντρωθώ και να αφοσιωθώ σε κάτι καινούριο.
Τι με προβλημάτιζε; Η υπερέκθεση. Με φοβίζει η τηλεόραση, με την έννοια ότι μπορεί να πεις κάτι αυθόρμητα και να ακουστεί διαφορετικά, ότι μπορεί να έπρεπε με το ζόρι να τραγουδήσω πράγματα που δεν ήθελα. Τελικά η αντιμετώπιση ήταν πολύ ανθρώπινη». Η Αλεξάνδρα τραγουδά επαγγελματικά τα τελευταία πέντε χρόνια, ενώ πέρυσι είχε την ευκαιρία να συνεργαστεί με τον Διονύση Σαββόπουλο σε ένα πρόγραμμα που έριξε πρόωρα αυλαία λόγω της πανδημίας. Αλλά καλύτερα να τα πει η ίδια.
«Τραγουδάω επαγγελματικά πέντε χρόνια. Έχω την μπάντα μου στη Θεσσαλονίκη και μαζί παίζαμε σε μικρά μαγαζιά, σε φεστιβάλ ή σε ξενοδοχεία για τα προς το ζην. Η μόνη μεγάλη δουλειά που έχω κάνει ήταν πέρσι με τον Διονύση Σαββόπουλο. Είχα τραγουδήσει σε μια jazz συναυλία στην Κοζάνη με τον μπασίστα του κυρίου Διονύση, τον Γιώτη Κιουρτσόγλου. Μάλιστα, είχα πάει για να αντικαταστήσω την τραγουδίστρια που δεν μπορούσε να εμφανιστεί εκείνη τη μέρα. Κάπως το σύμπαν συνωμότησε γι' αυτή τη συνεργασία»
Η Αλεξάνδρα Σιετή έφυγε από το σόου πλουσιότερη σε εμπειρίες αλλά και με το κεφάλι ψηλά. Κυρίως γιατί, όπως λέει, οι τηλεθεατές αναγνώρισαν την ταπεινότητα με την οποία αντιμετώπισε τον διαγωνισμό, τους κριτές και τους ανθυποψηφίους της. Αλλά για σταθείτε... Μπορεί η ταπεινότητα να είναι συστατικό μιας καριέρας σε ένα φωτογενές και ανταγωνιστικό επάγγελμα όπως το τραγούδι; Για την Αλεξάνδρα γίνεται.
«Η ταπεινότητα δεν έχει να κάνει με την αυτοπεποίθηση. Δεν σημαίνει ότι κάποιος που είναι ταπεινός δεν πιστεύει στον εαυτό του και στις δυνατότητες του ή δεν μπορεί να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Το να είσαι ταπεινός, ευγενής και να σέβεσαι τους καλλιτέχνες μόνο σε καλό μπορεί να σου βγει. Επειδή εγώ σε αυτό τον χώρο δεν είχα καμία γνωριμία και καμία βοήθεια και ό,τι έχω μπορέσει να κάνω το έκανα μέσα από τις σχέσεις που ανέπτυξα πάνω στη δουλειά, θεωρώ πολύ σημαντικό να εκτιμάς αυτά που σου έρχονται, να μη θεωρείς τίποτα δεδομένο και να μην υποτιμάς κανέναν. Οποιοσδήποτε μπορεί να σου δώσει πράγματα και να μάθεις από αυτόν. Το να θεωρείς ότι είσαι καλύτερος απ' όλους για μένα δεν έχει νόημα», λέει στο Gala.
