Άγριες Μέλισσες: Αθανασόπουλος: «Πριν από τις “Άγριες μέλισσες” η υπομονή μου είχε εξαντληθεί»

Πόσο δύσκολο είναι για ένα νέο ηθοποιό να βρει το δρόμο του;

«Η δική μου γενιά είναι άτυχη, αφού έπεσε πάνω στην οικονομική κρίση και τώρα στον κορονοϊό. Είναι ένας συνδυασμός πραγμάτων, χρειάζεται τύχη και σωστές συνεργασίες αλλά και πολλή υπομονή, κουράγιο και γερό στομάχι, γιατί δεν είναι εύκολος χώρος. Υπάρχει μεγάλος ανταγωνισμός και υψηλά ποσοστά ανεργίας. Θεωρώ όμως ότι αν είναι γραφτό για έναν άνθρωπο να γίνει, θα γίνει».

Αν δεν κάνω λάθος, έχετε σπουδάσει στην ΑΣΟΕΕ Μάρκετινγκ και Επικοινωνία; «Ναι, ήταν ένας όρος του πατέρα μου. Για να πάω στη δραματική σχολή, έπρεπε πρώτα να τελειώσω το πανεπιστήμιο. Είναι το άγχος του γονιού να έχει το παιδί του ένα πτυχίο, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί».

Σκεφτήκατε ποτέ να το αξιοποιήσετε; «Δεν το έχω σκεφτεί, γιατί δεν θα μπορούσα να φανταστώ το εαυτό μου σε ένα γραφείο μπροστά από έναν υπολογιστή. Θέλω να έχω μια ελευθερία και κάθε μέρα να είναι διαφορετική για μένα. Όντας σε ένα γραφείο, αποκτάς μια ρουτίνα που εγώ δεν θα μπορούσα».

Παρ’ όλα αυτά, έχετε κάνει διάφορες δουλειές παράλληλα με την υποκριτική. «Βέβαια, έχω δουλέψει μπάρμαν, σερβιτόρος, ήμουν στον ΟΤΕ δύο χρόνια, στην εξυπηρέτηση πελατών ως φοιτητής στο πανεπιστήμιο, ενώ η τελευταία μου δουλειά ήταν ρεσεψιονίστ σε ένα ινστιτούτο ομορφιάς για τρία χρόνια».

Τι σας κράτησε δυνατό και αισιόδοξο στις δυσκολίες;

«Έχω πολλή υπομονή, πείσμα και στρατιωτική πειθαρχία. Δεν θα σας κρύψω ότι πριν από τις “Άγριες μέλισσες” η υπομονή μου είχε εξαντληθεί. Ήμουν σε ένα οριακό σημείο αν θα τα παρατήσω ή θα συνεχίσω. Με κράτησαν, όμως, οι γονείς μου, που ήταν πολύ μεγάλο στήριγμα για μένα, και η αγάπη μου γι’ αυτό το επάγγελμα. Δεν μπορώ να ξέρω τι θα συμβεί, αλλά θεωρώ ότι όλα γίνονται για ένα λόγο. Αυτή η υπομονή 10 χρόνων μάλλον έπρεπε να γίνει», λέει ο ίδιος στο περιοδικό Τηλεθεατής.