Λυμπεράκη: «Στις ασχήμιες της δουλειάς δεν έχω υποχωρήσει ποτέ, ούτε έχω νιώσει να με λεκιάζουν»
H Νίκη Λυμπεράκη δεν έχει μάθει να μασάει τα λόγια της και σε συνέντευξή της μιλάει για τα κακώς κείμενα του χώρου που υπηρετεί, δηλαδή της δημοσιογραφίας και της τηλεόρασης ενώ παραδέχεται πως δεν κατάφερε ποτέ τίποτα να την επηρεάσει ως άνθρωπο στον πυρήνα της...
Η αγαπητή δημοσιογράφος, αναφερόμενη στα πρώτα βήματά της στον χώρο αλλά και στα εμπόδια που συνάντησε στο διάβα της, δεν κρύβει ότι υπήρξαν στιγμές που χρειάστηκε, εν γνώσει της, να χάσει μάχες για να κερδίσει άλλες πολύ μεγαλύτερες που έρχονταν. Διαβάστε τι αποκάλυψε...
Πώς σου προέκυψε η δημοσιογραφία;
Κάποια στιγμή η μαμά μου είδε τον Γιάννη Πολίτη, που είναι συντοπίτης της από τη Λευκάδα, και του είπε πως είχα περάσει στη Νομική. «Πες της άμα θέλει να περάσει ένα απόγευμα από Τα Νέα να δει πώς είναι» της είπε εκείνος. Πήγα λοιπόν ένα απόγευμα που έβρεχε, θυμάμαι, εκεί, στη Χρήστου Λαδά, και ήταν από κάτω ο Θανάσης Λάλας με εκείνα τα χαρακτηριστικά του γυαλιά. Εγώ ήμουν πολύ κουμπωμένη. Μπήκα μέσα και τρελάθηκα και είπα «τι κάνουν αυτοί οι τύποι εδώ!». Μετά μου έδωσε την ευκαιρία ο Γιάννης και πήγαινα και έβλεπα τη διαδικασία.
Στον Ταχυδρόμο τότε έκανε κάποια στιγμή μια συνέντευξη στον τότε υπουργό Παιδείας Πέτρο Ευθυμίου. Κάτι συζητούσαμε και του είπα μια ιδέα για τίτλο. Του άρεσε και μετά είδα τη συνέντευξη τυπωμένη με αυτό τον τίτλο. Έχουν περάσει και 20 χρόνια βέβαια, αλλά, αν θυμάμαι καλά, ο τίτλος ήταν «Από άγριο νιάτο… υπουργός» και είχε μια φωτογραφία του που έπαιζε ντραμς. Όταν λοιπόν το είδα, ήταν τρομερό. Ξαφνικά τις λέξεις που γεννάει το μυαλό σου τις βλέπεις στο χαρτί. Είπα «αυτό είναι! Θέλω να δοκιμάσω αν μπορώ να το κάνω». Πάντα ήμουν έτοιμη να δουλέψω σκληρά και να προσπαθήσω πολύ. Ποτέ δεν ήμουν εφησυχασμένη.
Μετά στην πορεία δεν συνάντησες εμπόδια;
Πάρα πολλά. Και εμπόδια και ανταγωνισμούς και πολλές αντιξοότητες, ανθρωπογενείς και μη.
Αλλά προφανώς θα σε γοήτευαν για να συνεχίσεις;
Το αντίθετο. Κατά κυριολεξία με απογοήτευαν, δηλαδή έπαιρναν ένα κομμάτι γοητείας από αυτό το πράγμα. Κάθε φορά που συναντούσα μια συμπεριφορά τοξική ή καταχρηστική εκεί δεν υπήρχε το «υποχωρώ» και το «δέχομαι», αλλά έμπαινα στη λογική του «θα πάω να βρω αλλού δουλειά ή θα αλλάξω επάγγελμα αν δεν γίνεται».
Δεν έχεις νιώσει ότι έχεις παραβιάσει τις αρχές σου;
Όχι. Έχω κάνει υποχωρήσεις σε μάχες που δεν θεωρούσα ότι αγγίζουν τον πυρήνα μου. Στις ασχήμιες όμως της δουλειάς μας δεν έχω υποχωρήσει ποτέ, ούτε έχω νιώσει να με λεκιάζουν ποτέ, αν και κάθε φορά ήξερα ότι η στάση μου μπορεί να έχει κόστος.
Υποθέτω ότι εννοείς και τη σεξουαλική παρενόχληση στη δουλειά.
Ναι, μου έτυχε από πολύ νωρίς στη δουλειά. Υπήρξαν τέτοιες περιπτώσεις, αλλά ευτυχώς οφείλω να πω ότι τραυματική εμπειρία δεν είχα. Γιατί μια σεξουαλική επίθεση είναι κάτι τραυματικό. Μου έτυχαν μόνο προσεγγίσεις. Άλλες φορές σεβάστηκαν τη στάση μου και άλλες φορές την πλήρωσα. Μου στοίχιζε πάρα πολύ.
Με τι αντίτιμο;
Διάφορα. Από το «σε βάζω στο ψυγείο», «ξαφνικά δεν μου κάνεις», «σε υπονομεύω με κάθε δυνατό τρόπο», «σου σκάβω τον λάκκο» μέχρι το «σου κάνω κακό όπου σε πετύχω». Ξέρεις, λέμε για το #ΜeΤoo, αλλά ποιο είναι το #ΜeΤoo που βγήκε στη δημοσιογραφία; Κανένα.
Πηγή: ΟΚ
Διαβάστε επίσης:
